Bij het eerste gesprek, op maandag 1 juli, waren zo’n negen mensen aanwezig. Het faculteitsbestuur is positief over het verloop. Bij het gesprek waren moderators vanuit de faculteit aanwezig. Decaan Sarah De Rijcke: ‘We zijn echt nog aan het zoeken als faculteit wat we kunnen bijdragen. We volgen het universitaire beleid. Daar gaat nu een commissie aan de slag. Het tempo is frustrerend, maar ik denk ook niet dat dat anders kan.’

Ze vervolgt: ‘Ik was wel geraakt door de manier waarop het gesprek verliep. Er waren verschillende, sterk uiteenlopende standpunten maar men luisterde wel naar elkaar. Het was geen beleidswijziging maar het riep wel gevoelens op en er was sprake van gemeenschapsgevoel.’

Bestuurslid Rolf Oosterloo vult aan: ‘Ik vond het ook goed om van studenten en collega’s teleurstelling te horen, en boosheid. Het is goed als bestuurder om dat over je heen te krijgen, die bewustwording. Er was volop discussie over wat je als universiteit moet zijn.’

Demonstratie

De dialoog werd georganiseerd na een pro-Palestinademonstratie door onder andere Students for Palestine op 19 juni in het FSW-gebouw. De Rijcke: ‘Een aantal weken geleden was hier een demonstratie, toen hebben we met respect voor het demonstratierecht gehandeld. Vervolgens hebben we gekeken met jullie (de raad, red.): is er behoefte aan gesprek. Er zijn heel verschillende perspectieven binnen onze gemeenschap over wat een faculteit moet doen of niet. Met de mensen die maandag niet konden, komt in augustus nog een gesprek.’

Voor de geplande dialoog in augustus hebben 25 mensen zich aangemeld. Raadslid Eleanor Daw, die tijdens de vergadering een Keffiyeh draagt, laat zich kritischer uit over het gesprek van maandag, waarbij zij ook aanwezig was. ‘Als je je afvraagt hoe het kan dat er honderden mensen protesteren en 25 mensen zich opgeven voor dialoog: mensen hebben er geen vertrouwen meer in om in gesprek te gaan met bestuurders.’

Ze vervolgt: ‘Als het gaat over polarisatie, en veel emoties die spelen, denk ik niet dat deze gesprekken dat gevoel weg gaan halen. Het is nu acht maanden dat we dagelijks zien dat twee miljoen mensen systematisch worden uitgemoord. Dat de universiteit al die tijd weigert om beleid te veranderen – er is nu een commissie na acht maanden - dat brengt heel veel woede met zich mee, heel veel machteloosheid. Het gevoel bestaat dat mensen afhankelijk zijn van bestuurders en machthebbers die niet handelen naar het geweten dat deze mensen zelf ervaren. Dat creëert onveiligheid, en dat gaat nooit weggenomen worden bij dialogen zonder beleidsverandering.’

De Rijcke: ‘Dat is jammer. Er is niet voor niks nu een commissie, er gaat dus wel iets veranderen. Er gaat naar die samenwerkingen gekeken worden. Er zijn dingen gebeurd, mede door de demonstraties. Dus ik ben het daar niet helemaal mee eens. Maar ik begrijp die frustratie, en ik ben blij dat je dat ook nu weer zegt. We doen ons best. Ook omdat er, dat zag je maandag, dus ook mensen zijn die er echt heel anders in staan. Daar zijn wij ook verantwoordelijk voor. Dat knelt en dat wringt, dat voelen wij dus ook elke dag.’

Ze riep de raad op het bestuur wakker te houden: ‘Hou ons scherp, blijf kritisch, gefrustreerd en boos, en uit dat alsjeblieft. In augustus is het volgende gesprek, laten we ook gelijk na de zomer hier de aandacht weer op vestigen. Wie weet hoe de wereld er dan uitziet.’