(To read this article in English, click here)
‘Het is een soort loterij’
Verblijft in het net geopende Pink Flamingo Hostel in Den Haag. Volgens de receptioniste slapen meerdere internationale studenten daar tot ze een permanentere plek gevonden hebben.
‘Ik kom uit Duitsland, gisteren ben ik aangekomen met de auto. Eerder ben ik ook een week hier geweest om te hospiteren. In eerste instantie wilde ik het liefst in een echt studentenhuis wonen, voor de complete ervaring, maar op dit moment maakt het me weinig meer uit in wat voor huis ik terechtkom. Ik kijk bijvoorbeeld ook in Delft.
‘In de tussentijd slaap ik hier in dit hostel. Voor de slaapzaal betaal ik twintig euro per nacht en ik heb mijn beurs nog niet ontvangen, dus ik moet alles zelf betalen. Ik hoop straks wat vrienden te maken bij wie ik misschien een keer mag blijven slapen, en als het écht moet, kan ik in mijn auto verblijven.
‘De grootste obstakels om een kamer te vinden zijn denk ik dat je de taal niet spreekt en dat je niet in het land bent voor bezichtigingen. Je moet concurreren met 150 anderen als je op een woning reageert. Het is een soort loterij of je wel of niet wordt uitgenodigd.
‘Ik maakte me eerst veel zorgen, maar nu probeer ik er het beste van te maken: het is ergens ook een soort avontuur. Het is best spannend, maar tegelijkertijd heel deprimerend. Ik ben bang dat het mijn ervaring hier verpest. Als ik thuiskom, ga ik mensen waarschijnlijk afraden om hier te studeren. Wat heel zonde is, want afgezien van het woningprobleem is het hier heel leuk.’
‘Ik dacht: ik probeer het gewoon’
Is één van de gelukkigen die wel een kamer heeft gevonden vanuit zijn thuisland Italië, maar moest twee weken overbruggen. Hij slaapt in Hotel De Barones, in een suite met twee verdiepingen en een balkon.
‘Op zondagavond kwam ik naar Leiden, daarvoor sliep ik bij vrienden in Amsterdam. Mijn ouders waren hier al, die sliepen in dit hotel. Toevallig hoorden de eigenaren van mijn situatie: ik had hier al een kamer gevonden, maar kan er pas over een paar dagen in, dus ik was op zoek naar een goedkope plek om een paar nachten te slapen. Vijf nachten vond ik te veel om te gaan couchsurfen, dat wil ik niet van mensen vragen.
‘De eigenaren van het hotel boden me daarom deze kamer aan. Hij stond leeg, en ik mag er nu met korting in, tot ik ga verhuizen. Ik geloof dat ik ongeveer vijftig euro per nacht betaal.
‘Ik heb echt heel veel geluk gehad dat ik een kamer heb gevonden. Op Facebook zag ik een oproep van dit huis. Er hadden al twintig andere mensen onder gereageerd, maar ik dacht: ik probeer het ook gewoon. De eigenaresse van het huis waar ik ga wonen, zei dat ze in totaal 120 aanmeldingen had gehad. Geen idee waarom ze mij dan heeft uitgekozen, maar ik ben heel blij.
‘Iedereen hier is zo aardig. Bij Fixers (een techwinkel in de Leidse Haarlemmerstraat, red.) vroeg ik om een oplader voor mijn laptop, omdat mijn Italiaanse oplader hier niet werkt. Die kreeg ik gratis, terwijl ik daar gewoon kwam om ‘m te kopen. Misschien is het een soort karma.
‘Ik heb in verschillende landen gestudeerd, in totaal heb ik vijf keer moeten zoeken naar een huis. Bij andere universiteiten zeggen ze soms ook dat het moeilijk is om een woning te vinden, maar nergens is het zó moeilijk. Het zoeken was stressvol, maar heeft mijn ervaring zeker niet verpest. Ik ben superblij om hier te zijn.’
‘Het zou niet normaal moeten zijn’
Evangelia Theocharous (25, clinical neuropsychology). Komt uit Cyprus en slaapt net als Kaiser in het Pink Flamingo Hostel, maar op een kleinere slaapzaal. Ze betaalt dertig euro per nacht.
‘Ik ben al heel lang op zoek, maar heb niks gevonden. De meeste mensen reageren niet eens, en als ze wel reageren, zijn ze vaak op zoek naar een werkend persoon en niet naar een student. Vanuit een ander land is het bijna onmogelijk om een woning te vinden. Dan moet je iemand hebben die voor jou naar een bezichtiging gaat.
‘Gisteren had ik een bezichtiging, vandaag weer. Het is ergens in het centrum. Op dit punt kan ik het me niet meer veroorloven om iets af te wijzen. Ik slaap nu bijna twee weken in dit hostel en ik blijf nog minstens tot vrijdag. Misschien ga ik daarna iets tijdelijks zoeken in Leiden, maar anders blijf ik nog even hier. In Leiden zijn er eigenlijk geen betaalbare slaapplekken te vinden zoals deze.
‘Het is heel teleurstellend dat je in dit land zo moeilijk een huis kan vinden. We zijn geen goed doel of zoiets, we willen gewoon betalen voor een kamer. Ik heb in vier andere landen gestudeerd, en nergens was het zo erg.
‘Van een vriendin hoorde ik dat er in Engeland ook een woningtekort is onder studenten, en daar zijn ze gaan protesteren tot iedereen een huis had. Hier is de houding: “Ja, dat hoort erbij”. Het zou niet normaal moeten zijn.
‘De universiteit zou minder studenten moeten aannemen als ze weten dat er te weinig woonruimte is. We zijn een enorm grote groep, het is niet zo dat alleen een enkeling geen huis vindt. Ze geven van tevoren wel aan dat het moeilijk is om een woning te vinden, maar dit had ik niet verwacht. Je denkt toch dat het wel goed komt. Ik heb zo mijn best gedaan om toegelaten te worden, dat ik onder geen beding terug naar huis ga.’
> Zie ook: 'In een tent of op de bank'