Wat doe je bij Sanquin?
‘Ik werk als specialist bloedinzameling. Dat betekent dat ik bloed prik en mensen ontvang bij de balie, maar ook met mensen in gesprek ga en hen keur om te kijken of ze gezond genoeg zijn om te mogen doneren.

‘Als iemand bijvoorbeeld heel moe is, vind ik het een minder goed idee omdat we niet willen dat mensen nog vermoeider worden. Ook kijken we of er geen risico’s op infectie of ziekte in het bloed zitten en filteren we dat eruit.’

Keur je ook wel eens iemand af?
‘Ja, dan zijn mensen vaak teleurgesteld en dat kan voor ongemakkelijke situaties zorgen. Sommigen vragen die wij stellen zijn nogal privé en daar willen mensen dan minder over vertellen. Bijvoorbeeld vragen over gezondheid of alcohol- en drugsgebruik. Maar we moeten wel alles weten.’

En wat gebeurt er als je wordt goedgekeurd?
‘Dan kan je bloed of plasma doneren. Een halve liter bloed geven duurt tussen de zes en twaalf minuten en mag maar drie keer per jaar voor vrouwen en vijf keer voor mannen.

‘Bij een plasmadonatie zit je er toch snel veertig minuten. Dan krijg je namelijk je rode bloedcellen weer terug en wordt er alleen vocht, voedingsstoffen en eiwitten afgenomen. Dit is minder belastend voor je lichaam en daarom mag dit elke twee weken. Momenteel is er veel vraag naar, omdat er nieuwe medicijnen van worden gemaakt.’

Wat vind je het leukst aan je werk?
‘Iedereen komt vrijwillig doneren. Dat maakt de sfeer heel positief en het is daarom ook gezellig. Bloed prikken bij bijvoorbeeld zieke mensen is compleet anders.

‘Sommige mensen zijn wel wat gespannen als ze bij ons binnenkomen, maar ik probeer er dan voor te zorgen dat ze op hun gemak zijn en het minder eng vinden. Meestal maak ik een praatje met die mensen en leg ik uit wat ik allemaal ga doen. Die afleiding werkt echt goed.

‘Er zijn zelfs mensen die naar ons toe komen om van hun naaldenfobie af te komen. Dat vind ik superstoer. Helaas gebeurt het soms ook dat mensen niet lekker worden, dat is een stuk minder leuk.’

Geef je zelf ook bloed?
‘Ik doneerde al voordat ik hier werkte. Ik zie nu wel meer in dat het voor mensen enorm spannend kan zijn. Het is vaak een drempel waar mensen overheen moeten. Maar het is simpelweg heel belangrijk. Je redt er écht levens mee.’

Wie komen er het vaakst?
‘Het verschilt heel erg. De ene keer is het een ouder iemand en de andere keer is het juist een student. Er komen veel hoogopgeleide mensen, maar ook laagopgeleiden. Die wisselende demografie maakt het zo leuk. Niemand is “te goed” voor bloed geven.

‘Omdat plasma doneren elke twee weken mag, zijn er ook mensen die we telkens weer terugzien. Die kennen iedereen bij naam en vinden het écht gezellig om langs te komen. Dat vind ik superschattig.’