Ik sprak ik af bij een vriendin om haar nieuwe kamer te bekijken. Wijn drinken, samen eten, veel praten - je kent het wel. Wat echter nieuw was, was een donkerbruine tas op haar bed met welgeteld één zak chips erin.
Besteld bij Gorillas.
Hoewel de gemiddelde mens het normaliter niet in zijn hoofd zou halen om op en neer naar de supermarkt te fietsen voor iets banaals als een zak chips, hoeven we ons daar sinds de komst van de nieuwe flitsbezorgers nóg minder om te bekommeren.
Sinds 31 maart kun je via hun app ook in Leiden je boodschap(pen) thuis laten bezorgen. Van één losse banaan tot gembershots, het is allemaal te krijgen. Het idee is simpel: jij betaalt nét iets te veel, zij staan binnen tien minuten voor de deur.
Thuis laten bezorgen kan natuurlijk ontegenzeggelijk handig zijn, maar de komst van Gorillas in Leiden is toch voornamelijk een extra manier voor studenten om lui te zijn.
Zo kreeg mijn huisgenoot laatst van iemand uit zijn cordial vier (4!) flessen Smirnoff Ice thuisbezorgd met de opdracht deze zo snel mogelijk soldaat te maken. In principe een stom studentikoos grapje, maar met de wetenschap dat de beste jongeman zeer waarschijnlijk vanaf zijn bank iemand heeft geïnstrueerd die act voor hem te laten uitvoeren, vond ik het hele gebeuren toch een heel stuk minder ludiek.
Net als de bezorgjongen overigens, die er helemaal geen klap meer van begreep toen mijn huisgenoot de tas aannam en ‘KLOOTZAK!’ begon te schreeuwen.
En als we het dan toch over de bezorgers (pardon: riders) hebben: luiheid kan ze niet worden verweten, maar kut hebben ze het zeker. Het zijn arme zielen op een Swapfiets die zich door weer en wind een ongeluk rijden om maar binnen tien minuten bij een bestemming te komen.
Extra luguber wanneer je je bedenkt dat de bestemming in kwestie het overgrote deel van de tijd een stel dronken debielen in een park is, te beroerd om de trip van drie minuten naar de supermarkt te maken, óf een studentenhuis vol met net wakkere en niet zo fris ruikende bewoners die ondankbaar hun zooi van je overnemen.
Het moet echter gezegd dat de bezorgers van Gorillas - in tegenstelling tot hun collega’s bij Deliveroo, Thuisbezorgd en Ubereats - wél vaste contracten krijgen. Gelukkig is er wel één gemeenschappelijk element voor werknemers bij al deze bedrijven: ze krijgen namelijk allemaal geen reet betaald voor het veel te harde werk.
Nou, goed, na dit betoog durf ik hopelijk nooit meer iets bij ze te bestellen. En mocht ik de verleiding toch niet weten te weerstaan, dan kan ik altijd nog tweets
van het account Humans of Late Capitalism lezen en me slecht voelen terwijl ik mijn acht minuten geleden bestelde chips eet. Op de uwe.
Maia de Quai studeert Rechten