Gezien mijn geringe succes, moesten mijn cv en motivatiebrieven misschien anders. Mijn Instagram- en TikTokverslaving maakten plaats voor ongezond veel scrollen op LinkedIn, waar je wordt gevoed met tegenstrijdige sollicitatietips.

Een motivatie moet origineel zijn en vrij van clichés, heb je al wel eens aan een video gedacht?

Maar meestal kijken ze alleen naar je cv, die moet dus alles bevatten, op maximaal één A4’tje, anders haken ze af.

Je cv moet er creatief uitzien, maar gebruik geen template (de kans is groot dat anderen voor dezelfde kiezen) en houd het simpel.
Een foto kán goed werken, maar het is een risico.

Zet er alleen vaardigheden op die relevant zijn voor de functie, maar zorg dat het niet te veel lijkt alsof je je cv erop hebt toegespitst.
Ik stuurde uiteindelijk 24 sollicitaties van wisselende kwaliteit. Zes keer mocht ik op gesprek komen. En dan begint de echte emotionele rollercoaster pas.

Solliciteren staat qua gevoel gelijk aan daten met iemand die jij heel leuk vindt, maar die jou niet meteen ziet zitten. Je zet je vrolijke gezicht op, stelt je open, denkt tegelijkertijd na wat de ander zou willen horen. Je probeert je reserves te houden, maar om überhaupt een kans te maken moet je laten zien dat jij in ieder geval wel enthousiast bent over een mogelijke relatie. Dat zorgt onvermijdelijk voor ijdele hoop.

Je droompartner datet ondertussen ook met andere mensen. Je weet niet met hoeveel (LinkedIn-tip: vraag daar niet naar, komt onzeker over) en met wie. Misschien heb je zelf ook nog een oude verkering bij wie je steeds stiekem weg moet om de ander te kunnen zien. En na de afspraken iedere keer het Grote Wachten: heb je de ander toch nog kunnen overtuigen?

Nee dus.

Het wordt niks, iemand anders paste beter in het plaatje.

Je weet dat het niks met jou als persoon te maken heeft, maar het voelt wel zo. Je hart is gebroken. Iedereen vindt het rot voor je, maar in deze tijden zijn gelukkig genoeg andere partners te vinden, zeggen ze. Met een illusie armer stort je je op de volgende huwelijkskandidaat.

Totdat je een match vindt, want dat is het positieve aan het verhaal: dat hoeft maar één keer te gebeuren. Bij mij na 24 pogingen, bij een ander misschien na drie.

Er is dus hoop, maar ‘gewoon’ een andere baan te zoeken? Dat zal ik iemand nooit meer als advies geven. En jullie hopelijk ook niet.

Susan Wichgers was redacteur bij Mare, en vanaf januari bij de NPO