Er bestaan dingen die je niet met alleen de rede kan verklaren. Waarom smaakt een kapsalon zoveel beter ’s nachts? Hoe kan het dat er zoveel horken en imbecielen zich opgeven voor Lang Leve de Liefde? Waarom word je verliefd op de één en niet op de ander? Het leven zit vol met onopgeloste raadsels, mysteriën die schreeuwen om een oplossing.
Vandaag moeten we het hebben over een vraagstuk waar iedereen ervaring mee heeft maar dat logischerwijs niet zou mogen bestaan: de septemberdip.
Ieder jaar overkomt het mij weer. Misschien dat ik er speciaal gevoelig voor ben, maar ik weet uit ervaring dat meer mensen hier last van hebben. Voor je gevoel is het jaar nog nauwelijks goed en wel begonnen of je snakt alweer naar een pauze.
Twee weken college en je denkt: geef mijn portie maar aan Fikkie. Je voelt je een beetje als het kind achter in de auto dat op weg naar de vaste camping ergens in de Alpen al bij Hazeldonk vraagt: zijn we er bijna? Nee, nog lange niet. Nog lange niet.
De septemberdip is misschien wel het vlaggenschip van een te verwende generatie. Je hebt net je zomer doorgebracht exact zoals je het wilde. Je bent op vakantie geweest met vrienden die je al een tijd niet gesproken had, je familie nam je mee ergens naar een hutje waar het wel chill was en je niets hoefde te betalen.
Dat laatste kwam dan weer goed uit want de week daarna ging je naar Lowlands om daar al je zuurverdiende centen uit te geven aan drankjes die je net niet lekker smaakten. En zo rolde je door van onvergetelijke immateriële ervaring naar onvergetelijke immateriële ervaring, dat maakt een mens immers gelukkiger dan spullen.
En dan komt het moment dat je weer moet landen in de nieuwe realiteit. Je bent een ambitieuze student, je legt de lat hoog voor jezelf. Je weet dat je dit jaar moet knallen, een verpletterende scriptie moet neerzetten.
Uiteraard ontplooi je ergens een nevenactiviteit. Studeren is meer dan alleen maar punten halen. Wil je mooi terechtkomen, dan kun je niet met alleen een cijferlijst aan komen zetten. Je CV moet interessant zijn, gevarieerd. Heb ik al ergens een buitenlandstage? Kan ik nog ergens een bestuursjaar doen?
Je bijbaan moet je ook niet vergeten. Alles wordt duurder, ook je huur. Je bent druk, druk, druk en als mensen vragen hoe het met je gaat, geef je ze een opsomming van waar je allemaal mee bezig bent.
September is de maand dat je erachter komt dat Johan Remkes gelijk had. Niet alles kan overal. Eigenlijk moet je je ambities bijstellen maar nu nog even niet.
In september denk je nog dat je er wel doorheen komt. September is de maand van worstelen met jezelf. In oktober kom je daar wel weer op terug. Earth, Wind & Fire wisten het allang: Golden dreams were shiny days.
Omar Ghaly is student Egyptologie.