Columns & opinie
Het wordt hoog tijd om onze laptops dicht te klappen en even uit beeld te verdwijnen
Dit semester kwamen ze allemaal langs op mijn scherm: medestudenten aan het ontbijt, in badjassen, liggend in bed of op de bank, zittend voor een toren aan kratten pils. Gelukkig mag de webcam nu even uit.
Ivo Verseput
maandag 21 december 2020

In mijn omgeving zijn onlangs nogal wat mensen afgestudeerd. Ze haalden hun diploma’s af bij de receptie, kregen die per aangetekende post thuisgestuurd of woonden een sobere ceremonie bij. Daarna was het tijd om digitaal te solliciteren. De meeste gediplomeerden vonden gelukkig snel een baan en werken nu vanuit huis met collega’s die ze vaak nog nooit hebben gezien.

Zo ook een vriendin die werd toegelaten tot een door haar felbegeerd traineeship. Ze verhuisde toevallig het weekend voor haar eerste werkdag, niet ideaal, maar een baan is een baan en een huis een huis.

Die maandag liet ze haar kamer vol half-uitgepakte dozen achter om bij de balie van het kantoor een laptop van de zaak op te halen. Weer thuis trok ze een stoel uit de keuken en schoof die onder haar chaotische bureaublad, klaar voor de online kennismaking. Voordeel van zo’n verhuizing zijn natuurlijk de nog kale witte muren – dat oogt toch net wat professioneler dan een collage foto’s van avonden die zonder polaroidmeneertje zeker vergeten waren.

Al snel bleek dat iemand uit de organisatie de ingeving had gekregen om de deelnemers zichzelf voor te laten stellen aan de hand van hun kamer: of ze met de webcam even een rondje wilden maken.

‘Dan hebben anderen het nog gemakkelijk, met hun treurige vrijdagmiddagborrels en goedbedoelde bingo-uurtjes’

Ik ben erg blij dat ik in de online werkgroepen niet ludieke docenten met vergelijkbare ideeën ben tegengekomen, al kunnen sommige studenten er zonder ook al wat van. Ontbijtend, in badjassen, liggend in bed of op de bank, zittend voor een toren aan kratten pils, buiten zonnend toen het nog kon – het kwam dit semester allemaal voorbij.

Nu is zo’n rondje in een studentenkamer van gemiddeld oppervlak snel gemaakt, maar mijn vriendin schaamde zich toch behoorlijk voor de bende waarvan nu iedereen wist dat het haar werkplek was. Een verhuizing – dat zal best.

Na haar was een even jonge collega aan de beurt. Hij liet dan ook maar zijn kamer zien: heel netjes opgeruimd, met in de hoek een wiegje. Zo kon hij meteen aan zijn collega’s vertellen dat hij vorig jaar onverwachts vader was geworden.

Dan hebben anderen het nog gemakkelijk, met hun treurige vrijdagmiddagborrels en goedbedoelde bingo-uurtjes boven het toetsenbord. Het is hoog tijd om de laptops thuis dicht te klappen en uit beeld te verdwijnen, voor een einde aan het ongemak.


Ivo Verseput is student Nederlands