Een mooie omgeving doet veel voor ons gemoed. Je komt veel beter tot rust na een wandeling in de natuur dan na een wandeling door het stadshart van Zoetermeer. Hetzelfde geldt voor studeren. Je kan dat doen op een plek waar alles met elkaar in harmonie is en waar alle elementen in een logische verhouding tot elkaar staan, en je kan dat doen op een plek waar dat niet zo is.

Nu wil het toeval dat wij in Leiden, zeker niet een stad die gespeend is van mooie gebouwen, vooral studeren op lelijke plekken. De faculteit Geesteswetenschappen is niet dom en ziet dit probleem ook in. Ze wil dan ook meer aandacht besteden aan het creëren van aantrekkelijke plekken waar je met elkaar kunt babbelen.

Zo hebben we sinds kort een Humanities Living Room in het Vrieshof met plantjes, een bank en bordspelletjes. Dat is nu een heuse ontmoetingsplek waar je in alle rust kunt community-builden tot je een ons weegt.

Dit grote succes smaakte naar meer en al snel verlegde de faculteit haar aandacht naar het Lipsius. Daar stond namelijk een fietsenrek. Een fietsenrek dat soms zo populair was dat het er te druk werd. Dan moest men er een mannetje neerzetten dat ‘vol is vol!’ mocht roepen naar studenten die haast hadden omdat ze al te laat voor college waren.

Mensen negeerden hem dan en daar kon hij vrij slecht tegen. Deze constructie, hoewel imperfect vanwege het vol-is-volmannetje, werkte eigenlijk naar ieders tevredenheid.

Dat was althans tot men aan het begin van dit academisch jaar besloot om alle fietsenrekken voor het Lipsius weg te halen, zodat je wel verplicht bent om uit te wijken naar het Reuvens, het Vrieshof of zelfs de UB. Volgens de website is er ook nog een stalling onder het Lipsius zelf maar ik ken niemand die daar ooit zijn fiets neerzet.

De reden voor het weghalen is dat de universiteit nu geen last meer heeft van (en ik citeer): ‘Wildparkeren bij de buren, proppen, schade, het blokkeren van elkaar en nooduitgangen, en ongepast gedrag tegenover de medewerkers van Facilitair Beheer.’

Bij deze, mijn excuses. Had ik de vol-is-volmeneer (mannetje doet natuurlijk geen recht aan zijn statuur) wat serieuzer genomen, dan hadden we nu nog onze fietsen kwijt gekund voor het Lipsius.

Bijkomend voordeel is dat het oude terrein nu ook is ingericht als ontmoetingsplaats, ‘als voorproefje voor de nieuwe Humanities Campus’. In concreto betekent dit dat er drie tot vier bankjes staan, zo ver mogelijk van elkaar verwijderd, midden in een grijskleurige brij van mistroostigheid en in beton gegoten zielenleed.

Als extra middelvinger staan er bordjes met de badinerende tekst: ‘Een goed gesprek begint met hallo!’

Ik heb nieuws: een slecht gesprek ook. Sterker nog, je hebt eerder een slecht gesprek wanneer je omringd bent door zoveel weerzinwekkende lelijkheid.

Een écht goed gesprek begint met het zo snel mogelijk opstaan en weglopen naar het Rapenburg, de Pieterskerk, de Burcht. Daar kun je in alle rust praten, genietend van het uitzicht. In een mooie omgeving, ver weg van de voorproefjes die je nog te wachten staan van de Humanities Campus.