Het goede nieuws: Nederlandse studenten schrijven zich massaal in voor de Engelstalige bachelors, dus blijkbaar is er wel degelijk een aantal bij dat de international classroom interessant vindt.

Het slechte nieuws: die Nederlandse studenten zitten blijkbaar niet zo hard op de buitenlandse studenten te wachten als andersom. Dat concludeerden studentenorganisaties op basis van een enquête. Meer dan driekwart van de ondervraagde internationals wil meer contact met Nederlanders.

Internationale studenten zitten nu een beetje in hun Erasmusbubbel. Op studentenverenigingen zijn ze bijna niet te vinden, en studentenhuizen maken op Kamernet duidelijk dat ze geen buitenlanders willen: ‘NO INTERNATIONALS’.

Tel daarbij op dat sommigen na aankomst in Nederland eerst in een tentje moeten bivakkeren of spinnennesten aantreffen in hun dure DUWO-woning, en je kan je voorstellen dat niet elke internationale student zich hier altijd even welkom voelt.

Huizenellende daargelaten: over Nederlanders kan je makkelijk zeggen dat we gewoon lastig zijn om contact mee te maken. Van onze hartverwarmende gastvrijheid moeten we het niet hebben, over het algemeen. We bewegen ons veel in verenigingen en clubs, en de lunch is een puur functionele aangelegenheid die niet te lang moet duren. Onze agenda’s zitten weken van tevoren volgepland. Dat kan wat afstandelijk overkomen.

Maar dit is niet alleen Nederlands. Googel ‘Why is it hard to make friends in [willekeurig land]’ en je vindt in vrijwel elk land expats of internationale studenten die zich afvragen waarom het nou zo lastig is vrienden te maken op de plek waar ze op dat moment zijn. De antwoorden zoeken ze vaak in algemene observaties over de cultuur van het land, zoals hierboven.

Vermoedelijk is de lokale studentenpopulatie minder hard op zoek naar nieuwe vrienden, of hebben de locals geen interesse in vrienden die weer weggaan en ook nog moeilijk verstaanbaar blijven. Ze willen niet steeds Engels praten in hun studentenhuis. Ze hebben niet hetzelfde vacuüm dat moet worden opgevuld door de nieuwe ervaringen en nieuwe vrienden die de internationals vaak wél willen, en misschien zelfs verwachten. En dat is natuurlijk teleurstellend. Een onderzoek onder internationale studenten in Kansas concludeerde dat het ongeveer tachtig uur kost voordat je een vriendschap opbouwt. Over wat een ‘vriend’ precies is, valt wat te steggelen, maar waar het op neerkomt, is dat een band opbouwen de lengte van alle afleveringen van Friends aan quality time in beslag neemt. Prop dat maar eens in drie maanden Erasmus-uitwisseling.

Tot die tijd betekent het invechten. Dat betekent dus ook het derde wiel zijn, je buitengesloten voelen omdat iedereen een taal spreekt die je niet kent, ongemakkelijke situaties doorstaan en talloze sociale blunders maken. En daar dan ook nog eens meer tijd en energie in steken dan je er in eerste instantie voor terugkrijgt. En als je na een halfjaar worstelen een beetje stabiele kring weet op te bouwen, heb je het heel goed gedaan.

En nee, dat is niet eerlijk. Maar het hoort er helaas wel gewoon bij.