En dat terwijl de universiteit graag benadrukt inclusiviteit hoog in het vaandel te hebben staan.
Vorige week schreef Mare over de mislukte brandoefening in onder meer Van Wijkplaats en Van Eyckhof. Het brandalarm ging netjes af, maar ja, dat is niet het meest ideale middel om doven te waarschuwen. Gelukkig heeft de universiteit daar een oplossing voor bedacht: de inzet van bhv’ers, die het volledige gebouw uitkammen en alle aanwezigen naar buiten dirigeren.
Niet dus. Want helaas vergaten de bhv’ers sommige kamers te ontruimen. Dove en slechthorende medewerkers bleven nietsvermoedend en onverstoord doorwerken. Pas toen de oefening was afgelopen, vernamen ze van collega’s wat er was gebeurd.
Hoog tijd dus dat de universiteit niet alleen mensen met een functiebeperking aanstelt, maar hen ook daadwerkelijk het gevoel geeft dat ze net zo belangrijk zijn als ieder ander. Zo moeilijk hoeft dat helemaal niet te zijn, zegt Wouter Bolier van Ieder(in), een belangenorganisatie voor mensen met een functiebeperking. Een simpele oplossing, zegt hij, is het alarmeren van medewerkers via een smartwatch. ‘Bhv’ers kunnen de dove medewerkers een berichtje sturen naar de smartphone, die is gekoppeld aan de smartwatch. De smartwatch gaat dan trillen, zodat ze weten dat er iets aan de hand is. Het is simpel en het hoeft niet veel geld te kosten.’
Ook zwaailichten bieden volgens Bolier een oplossing, al zag universiteitswoordvoerder Caroline van Overbeeke daar niets in, zo liet ze vorige week aan Mare weten: ‘Je kunt niet een heel gebouw voorzien van visuele signalen.’ Onzin, vindt Bolier. ‘Je hoeft niet in alle ruimtes zwaailichten op te hangen, maar alleen op de plekken waar veel doven en slechthorenden zitten. Het gaat uiteindelijk om de veiligheid van al je medewerkers.’
Daarover gesproken: is er eigenlijk regelgeving? Moeten overheidsgebouwen, waaronder de universiteiten, aan een bepaalde standaard voldoen? Nee, zegt toegankelijkheidsdeskundige Willem Jagersma van PBTconsult in Utrecht. ‘Op het punt van uitgankelijkheid bij calamiteiten is er geen wettelijke verplichting. Hoe breed bijvoorbeeld een vluchtgang moet zijn voor rolstoelgebruikers, is niet wettelijk vastgelegd.’ Terwijl dat wel hard nodig is. ‘Op landelijk niveau is er nu helemaal niks, omdat nu nog per gemeente verschillende eisen worden gesteld. Er is een totale versnippering van regelgeving.’
Intussen wordt de opening van het academisch jaar gevierd zonder doventolk, zijn verschillende universiteitsgebouwen nog steeds belabberd toegankelijk voor rolstoelgebruikers en lopen dove studenten en medewerkers het gevaar dat ze niet worden ontruimd tijdens brand. En dat terwijl het VN-verdrag inzake de rechten van personen met een handicap nota bene al in 2007 door Nederland is getekend en in 2016 is bekrachtigd. Het zou de BV Nederland te veel geld kosten om in één keer tot een inclusieve samenleving te komen.
Maar wachten tot er slachtoffers vallen kan ook niet de bedoeling zijn.