Net als elke andere student heb ik een verwarrende relatie met LinkedIn. Eigenlijk word je, zodra je start met studeren, doodgegooid met het idee dat het goed is om LinkedIn aan te maken.
Zo kan ik me herinneren dat ik een keer in het Arsenaal aan het studeren was en er een groep mensen binnenliep die op weg was naar een ‘LinkedIn masterclass’. Tijdens mijn masterintroductie kon ik me ook aanmelden voor een workshop genaamd ‘Creating a LinkedIn-account’.
Op zich is het natuurlijk geen verkeerd idee om een online plek te hebben waarop je, in tegenstelling tot letterlijk alle andere plekken op sociale media, wél graag gevonden wil worden door potentiële werkgevers. Het originele doel van LinkedIn was dan ook niet sexy, maar wel helder: een platform voor het onderhouden van professionele contacten en het delen van carrière-gerelateerde berichten.
Absolute hel
Echter, het probleem is dat de werkelijkheid van op LinkedIn zitten en LinkedIn ‘ervaren’ een complete en absolute hel is die je niemand toewenst.
Of je nu voor de zesde keer een bericht krijgt op ‘InMail’ met de vraag of je CDD-analist wil worden bij ‘een grote internationale bank in Amsterdam’ (nee, thanks) of geconfronteerd wordt met een bericht waarin iemand in meer dan 700 woorden uitlegt twee weken zomerschool te hebben gedaan in Duitsland en nu ‘super excited for the future’ is, LinkedIn blijkt keer op keer een plek voor ongecontroleerd gelieg en onterechte zelfverheerlijking.
Want als je op je PROFESSIONELE platform posts kan vinden die beginnen met ‘Today, one of my employees asked for a raise because he will be a father. I instantly fired him on the spot. [...] I hired you for work, not to provide seed funds for your seed’ dan weet je dat je OF wakker bent geworden in een wereld waarin alle grondbeginselen van het arbeidsrecht het raam uit zijn geflikkerd OF je te maken hebt met een app waarop een walgelijke grind mindset dusdanig wordt verheerlijkt dat al je actieve gebruikers overgaan tot liegen, overdrijven en onuitstaanbaar irritant doen.
Cringy
Zo was daar laatst een bericht waarin stond ‘My 6 year old boy is commercially savvy apparently!’’ HOU! OP! Your six year old kan naar alle waarschijnlijkheid zijn eigen naam nauwelijks spellen, laat staan zich langer dan enkele minuten op één taakje concentreren.
Op mijn nieuwe lievelingsaccount, dat ‘The State of LinkedIn’ heet, wordt tot mijn absolute vreugde de slechtste, meest hilarische en cringy zooi gezet die op LinkedIn te vinden is. Van CEO’s die een selfie van zichzelf plaatsen waarop ze aan het huilen zijn omdat ze zojuist iemand hebben ontslagen tot een oude witte man die een bericht post met de strekking: ‘Ik zit in een vliegtuig te werken terwijl jij op de bank niks ligt te doen. Hier zijn tien manieren waarop je net zo onuitstaanbaar kan worden zoals ik’: het is er allemaal.
Goed, misschien ben ik te zuur voor dit platform en zou ik er goed aan doen om mijn account te verwijderen, maar eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik natuurlijk eigenlijk zelf niet kan wachten tot het moment daar is dat ik een masterdiploma heb en een mooie opscheppost kan maken over mijn academische ‘carrière’.
Tot die tijd open ik de app gewoon niet en zie ik op X-Voorheen-Twitter wel verschijnen wat voor een ondragelijke (en in veel gevallen onware) ratrace-gerelateerde meuk er weer verzonnen is.
Maia de Quay is student rechten