Columns & opinie
Breaking news: je kunt ook géén lid worden van een vereniging!
Wie is hier nu raar? Ik, omdat ik geen lid ben? Of al die kersverse studenten die doodsbang zijn nergens bij te horen en zich vrijwillig de mond laat snoeren over ontspoorde ontgroeningstaferelen?
Maia de Quay
dinsdag 14 september 2021

Je gelooft het bijna niet, maar niet-lid zijn in Leiden is écht mogelijk. Sterker nog, niet-lid zijn en jezelf vermaken in Leiden is écht mogelijk.

Ik weet het. Onvoorstelbaar.

Vorige maand was het net als voor ongeveer vierduizend eerstejaars ook voor mij El Cid. Toegegeven, het was een editie waarbij ik niet achter mentoren aanslenterde, geen dansjes hoefde te leren en niet werd meegesleurd naar allerlei activiteiten die tegelijkertijd zowel grenzen aan vermakelijkheid als wanhoop, maar het was er één.

Vanwege het gebrek aan geplande activiteiten hield de El Cid voor mij voornamelijk in dat ik met huisgenoten en (op de straat opgepikte nieuwe) vrienden door Leiden rondzwierf om feestjes te vinden. Gelukkig voor mij lukte dat vaak, maar minder gelukkig voor mij moet je je vervolgens op dat soort feestjes aan tig onbekenden voorstellen, en dan komt de Leidse aap - ook wel het niet-lidmaatschap - uit de mouw.

Zo stond ik op een niet nader te noemen avond in een tuin van een niet nader te noemen huis toen ik een sjaars van een niet nader te noemen dispuut ontmoette. Ik was met een goede vriend aan het praten die bij hetzelfde dispuut zit en werd geïntroduceerd aan de jongen die we voor het gemak even Joep zullen noemen.

Zo ongeveer vier seconden nadat Joep en ik onze namen aan elkaar hadden medegedeeld, vroeg Joep of ik het leuk had bij All’ure (voor de onwetenden: een damesgezelschap van Augustinus). Ik zei van niet omdat ik daar niet bij zit, en de rest van het gesprek ging als volgt:

‘Oh ja, oké, zit je dan bij Quintus?’

‘Nee, ook niet bij Quintus.’

‘En dus niet bij All’ure?’

‘Nee, gewoon niks.’

‘Ooh! Je bent uitgeloot?! Wat kut zeg!’

Twee dagen en veel bier later sprak ik op een volgend feest een ander nieuw verenigingsproject dat wederom mijn status en het gebrek daaraan niet kon vatten.

‘Misschien vind ik het treurig dat kersverse studenten zich zo makkelijk in een keurslijf laten duwen’

Na een ongeveer identieke herhaling van mijn gesprek met Joep deed hij nog een dappere (en niet ironische!) poging om alle verenigingen die hij kende op te noemen en te eindigen met: ‘Wat heb je dan nog meer? Catena?!’

Ons gesprek ging vervolgens uitvoerig over hoe saai en zwaar mijn Leidse leven zou moeten zijn vanwege het gebrek aan een vereniging en wat ik dan wel allemaal niet deed met mijn tijd.

Misschien had hij een punt, misschien vind ik het treurig dat kersverse studenten zich zo makkelijk in een keurslijf laten duwen omdat ze doodsbang zijn om maar iets te missen of ergens niet bij te horen. Zo bang dat je je vrijwillig de mond laat snoeren over ontspoorde A.S.C./Albertus-taferelen, alleen maar omdat je wild wordt van het vooruitzicht om de komende vijf jaar elke maandagavond met een groepje vol Joeps pasta pesto naar binnen te schrokken om jezelf daarna naar een borrel te slepen en daar te praten over… je raadt het al: elkaar!

Ik gun het Joep & co van ganser harte dat ze het naar hun zin hebben, maar laten we in gesprekken met elkaar vooral niet doen alsof ik degene ben die een rare keuze heeft gemaakt die meer uitleg behoeft.


Maia de Quay is student rechten