Het Pieterskerkplein stroomt dinsdagavond vol met honderden studenten uit allerlei hoeken van de stad. Op het programma staat een protestwandeling om aandacht te vragen voor (seksuele) intimidatie van vrouwen. De boodschap: ‘Wij eisen de nacht op’.
Sommigen van hen hebben zelfgemaakte protestborden in de hand. Op een daarvan staat de doorgestreepte zin ‘Protect your daughter’ met daaronder de tekst ‘Educate your son’.
Rector Hester Bijl opent de avond met een korte toespraak. ‘Ik kan er woedend van worden, sterker, ik ben al woedend dat vrouwen ’s nachts in hun vrijheid worden beperkt’, begint ze vurig.
‘Iedereen zou veilig over straat moeten kunnen en met plezier een avondje naar alle gezellige Leidse cafés en verenigingen moeten kunnen gaan, zonder daarbij steeds alert te zijn.’
Het maakt nogal uit hoe veilig je je op straat voelt, legt ze uit. ‘Het bepaalt of je ’s avonds nog even gaat studeren in de UB en met een gerust hart over straat kan. Voortdurend het gevoel hebben dat je waakzaam moet zijn, dat tast je vrijheid aan.’
Terwijl ze de menigte toespreekt, van wie ongeveer een derde man is, deelt de organisatie lichtgevende gloeistaafjes uit. Zo is straks goed te zien hoe veel mensen op de been zijn. ‘Iedere nacht nemen vrouwen een langere route om een donkere tunnel te vermijden of doen alsof ze aan het bellen zijn’, gaat Bijl verder. ‘Ik heb het zelf ook gedaan. Dat mag niet normaal zijn en daarvoor staan wij hier vandaag.’
Gianluca Jacobus, bestuurslid van Stichting Maatschappelijk Ondernemend Student (MOS), legt uit waarom de wandeling is georganiseerd. ‘Wij vinden het belangrijk omdat er de afgelopen tijd te veel is voorgevallen in Leiden. Het is echt een probleem, iedereen in mijn directe omgeving heeft wel een verhaal te vertellen over iets wat zij of bekenden hebben meegemaakt op straat.’
‘Het blijf maar doorgaan’, voegt bestuurslid Eden Folkeringa daaraan toe. ‘Dat was voor ons de druppel om er aandacht voor te vragen.’
‘Ik vind het superbelangrijk dat iedereen veilig thuis kan komen’, vertelt student International Business Annabel terwijl ze in de stoet over het Rapenburg loopt. Ook zij voelt zich soms onveilig op straat: ‘Ik kies er dan bewust voor om een grotere jas te dragen, om wat intimiderender over te komen.’ Ze vertelt dat ze altijd bezig is met het scannen van de omgeving. ‘Als ik iemand zie die raar doet of gek naar mij kijkt, ben ik altijd meteen bezig met de vraag naar wie ik heen kan om te vragen of hij huisgenoot of vriend wil spelen.’
Over de tocht is ze opgetogen. ‘Ik denk dat dit soort initiatieven het echt beter kan maken. Het creëren van bewustwording is heel waardevol. Ik hoop alleen wel dat het protest blijft doorgaan en niet na deze hype weer uitdooft.’
De massa loopt via het Rapenburg, langs de Groenhazengracht over de Rembrandtbrug, door de Morsstraat via de Oude Singel en de Lange Mare naar de Breestraat. Vanuit de menigte klinken verschillende geluiden.
Een enthousiaste studente zegt: ‘Ik ben zo blij, ik voel me helemaal in mijn element. Het is echt een keer klaar met die aanrandingen en verkrachtingen.’ Terwijl er ergens anders klinkt: ‘Ik heb zin om een peuk op te steken, maar ik weet niet of dat helemaal gepast is.’
Echte strijdlust lijkt enigszins te ontbreken: de demonstratie verloopt vrijwel in stilte en er worden geen leuzen gescandeerd. ‘Het is niet echt een typisch protest’, merkt een studente op. ‘Ik vraag mij af of mensen snappen waarvoor we dit doen.’
Maar omstanders reageren enthousiast. Een fietsende voorbijganger zegt: ‘Is dit “Wij eisen de nacht op”? Goed dat jullie dit doen hoor!’ Dat ze moet wachten tot iedereen voorbij is komt haar minder goed uit. ‘Dat is wel echt onhandig.’