Kunnen we de beveiligers op Wijnhaven vervangen door Hans, de campus-host van de Vrije Universiteit? Afgelopen week deelde ik twee berichten op mijn Instagram-verhaal: een petitie aan het universiteitsbestuur om een racistische studentenorganisatie te verbieden, en een dag later het nieuws dat de afdeling veiligheidszaken van dat bestuur zélf racistisch handelt.

Meer dan een jaar geleden riep ik op tot opheldering over de reden voor de veiligheidsmaatregelen waaraan Wijnhaven (en de andere gebouwen in Den Haag, inclusief het toekomstige) nog steeds onderworpen zijn. Die informatie is nu dus eindelijk onder dwang bekendgemaakt. De reden voor die anti-academische afsluiting van mijn thuis-campus, bleek simpel: ouderwetse raciale profilering.

Dat een universiteit (op eigen besluit) drie dagen sluit vanwege een in het Arabisch videobellende man die dacht dat hij een winkelcentrum binnenliep, had ik niet eens kunnen bedenken. Hoe belachelijk en nutteloos ik de maatregelen ook vind, toch had ik ergens het vertrouwen dat de beveiligers echt niet zó racistisch en kort door de bocht zouden denken. Helaas werd het tegendeel bewezen.

Een politieonderzoek een ‘kontverhaal’ noemen, klinkt als regelrechte PVV-taal. Waarom was het nodig om de politie, de AIVD en de MIVD erbij te betrekken? Waren de beveiligers zo bang dat die man allahu akbar zou schreeuwen als ze hem vriendelijk zouden vragen of hij verdwaald was?

Op de VU, mijn gastcampus, wordt iedereen begroet door Hans. Hans is geen beveiliger, maar een host, of gastheer. Als je de weg niet kunt vinden in het vijftien verdiepingen tellende hoofdgebouw, helpt hij je vriendelijk op weg met een babbeltje erbij.

Je kunt niet om Hans heen: hij lijkt vastberaden om elke student, medewerker of gast gedag te zeggen, en te hulp te schieten. Toen ik ooit een gastspreker ophaalde bij de ingang van Wijnhaven, ging een beveiliger hem opzoeken op een lijst, terwijl hij hem vanachter de balie argwanend aankeek. Vervolgens moest ik de gast zelf naar het lokaal brengen, waarvan ik overigens niet wist waar het was. Hans en zijn team van hosts zouden dit nooit laten gebeuren.

Uiteraard heeft ook de VU beveiligers. Het verschil met Wijnhaven is dat je ze eigenlijk nooit ziet. Het eerste contact wordt overgelaten aan de hosts. De beveiligers staan alleen bij de ingang als er geen kip meer te bekennen is. En zelfs in een vacature voor beveiliger bij de VU staat ‘vriendelijk ontvangen van bezoekers en gasten en ze wegwijs maken op de locatie’ als één van de kerntaken. 

Ik vraag me sterk af of het woord ‘vriendelijk’ ook voorkomt in de vacature bij Leiden. Als ik in de ochtenduren voor een hoorcollege Wijnhaven binnenloop, voel ik me eerder een wandelend pasje dan een persoon. En dan heb ik niet eens een kleurtje, laat staan dat ik met familieleden in een ‘enge terroristentaal’ videobel.

Als ik weer terugkeer van mijn minor, wil ik het liefst Hans meenemen naar Den Haag. Want we hebben veel meer aan een behulpzame glimlach dan aan achterdocht naar elke student.

Zahra Menguellati is student International Studies