Een reusachtig skelet gekleed in een militair uniform rent door een stad. Het wezen heeft een soldatenhelm op en beweegt zich voort als een aapachtige duivel, een spoor van vuur en vernietiging achter zich latend. Het is een surrealistisch beeld uit de nieuwe korte animatiefilm Danse Macabre van Hisko Hulsing (53) die in 2026 moet verschijnen. Op woensdag 14 mei vertelt de schilder, animator en regisseur in het Lipsius over zijn werk.

‘De film is gebaseerd op het scherzo uit de Symfonie nr. 10 van Sjostakovitsj. Ik hoorde dat stuk op mijn vijftiende en zag daar allerlei beelden bij’, vertelt Hulsing via videoverbinding uit Wenen, waar hij momenteel artist in residence is in het museumkwartier. Achter hem staan twee olieverfschilderijen die hij voor Danse Macabre maakte.

krankzinnige ideeën

‘Veel later, rond 2015, zat ik met de rapper Kid Cudi in een geluidsstudio in Los Angeles. Hij had mij uitgenodigd om een videoclip te maken. Het ging niet zo goed met hem, hij zat de hele avond te blowen, te snuiven en LSD te nemen. Zijn ideeën waren demonisch en krankzinnig. Het project ging uiteindelijk niet door, maar de schetsen die ik geïnspireerd door Kid Cudi maakte, pasten bij wat ik altijd al wilde doen met het stuk van Sjostakovitsj.

‘Ik wilde een Fantasia-achtige film maken, de beroemde Disney-animatie met Mickey Mouse als tovenaarsleerling, maar dan over de wederopstanding van het fascisme en de geest van oorlog die weer rondwaart in Europa. Het idee ontstond toen de MH17 was neergeschoten en de Russen al actief waren in delen van Oekraïne. De film is een nachtmerrie over oorlog en is inmiddels nog actueler geworden.

‘De kracht van kunst is dat het je een nieuw venster op iets kan geven. Mijn buurman in Amsterdam was door de vreselijke beelden uit Gaza en Oekraïne een beetje afgestompt geraakt. Maar toen ik hem het moving storyboard liet zien van Danse Macabre kreeg hij tranen in zijn ogen.’

Hulsing regisseerde onder andere de succesvolle serie Undone voor Amazon, The Sandman, A Dream of a Thousand Cats voor Netflix en was verantwoordelijk voor de animaties in Montage of Heck, de documentaire over Nirvana-zanger/gitarist Kurt Cobain. Voor zijn werk ontving hij veel prijzen en lovende recensies.

belachelijk duur

‘Door dat succes dacht ik in al mijn arrogantie: nu wil iedereen een film met mij maken. Dat bleek niet zo te zijn. Animatie voor volwassenen is een soort niche. Op televisie zie je het niet zo heel veel. De studio’s in LA waren niet geïnteresseerd. Uiteindelijk wordt het een coproductie van vijf landen. Het is zo belachelijk duur om te maken. De film duurt vijf minuten, elk land betaalt als het ware een minuut.’

Hulsing maakte al eerder twee korte films, waaronder Junkyard, een rauw portret van een gedoemde vriendschap tussen twee jongens. Een caravan met daarin een drugslab gaat inclusief cook in vlammen op. Die gebeurtenis speelt de hoofdrol in een hallucinante drugstrip van een van de personages.

‘Het is enigszins geïnspireerd op mijn eigen jeugd. Ik had als kind in Amsterdam een vriend met wie ik kattenkwaad uithaalde. Bij hem en zijn broer, met wie ik ook bevriend was, ging dat steeds verder. Zij gingen stelen en dat was voor mij not done. Ik heb hem niet verraden, maar kan me nog herinneren dat ik me in de bosjes verstopte en hij me moest zoeken. Ik wilde gewoon niks meer met hem te maken hebben. Het is een goed dramatisch gegeven voor een film.

angst en paranoia

‘Al is niet veel van wat je in de film ziet echt gebeurd, de paranoia door drugsgebruik heb ik wel zelf meegemaakt. Ik zat op het Montessori Lyceum en daar ga je blowen als je twaalf bent. Toen ik vijftien was, hadden we een wietplantage met dertig planten. Ik was de hele dag door stoned. Iedereen die veel blowt, kent momenten van angst en paranoia. Bij mij was dat op een gegeven moment een soort van constante staat. Ik noem het psychose, al heb ik nooit een diagnose gehad.’

Die ervaring verwerkte Hulsing ook in de door hem geregisseerde serie Undone. Na een auto-ongeluk krijgt een jonge vrouw Alma visioenen van haar overleden, mogelijk vermoorde, vader.

‘Het script is echt super. Elke pagina had ik of tranen in mijn ogen of moest ik heel erg lachen. Ik dacht echt: wow. Zeker toen later bleek dat ik met gerenommeerde acteurs als Bob Odenkirk en Rosa Salazar ging werken. Voor deze serie gebruikten we namelijk de rotoscope-techniek: dat houdt in dat je acteurs live action opneemt en dat gebruik je vervolgens als basis voor de animaties. Je trekt de acteurs als het ware over.’

Enge visioenen

Hoewel Hulsings animatie voor Montage of Heck wereldwijd met lof werd overladen, had de gigantische klus hem bijna genekt. ‘Toen snapte ik waar mensen een burn-out van krijgen. Ik stuurde alles aan, regelde alles zelf. Dat bleek onmogelijk te zijn. Het stortte als een kaartenhuis in elkaar. Daar kwam nog bij dat de producenten in LA bijna elke dag belden om te vragen wanneer ik de eerste minuut af had. Regisseur Brett Morgen keurde ook nog eens alles af wat ik deed.

‘Er zat geen ritme meer in mijn hartslag en ik kreeg heel rare visioenen van enge gezichten. Slapen ging niet meer. Om twee uur ’s nachts ben ik uit mijn bed gestapt en achter mijn laptop gaan zitten. Ik schreef een conceptmailtje aan Morgen om de stressvolle gedachten uit mijn hoofd te krijgen: “Dear Brett, I cannot live up to your expectations. So hereby I resign…”

‘Ik wilde op opslaan klikken, maar drukte op verzenden. Ik zat vervolgens helemaal bevroren achter de computer. Fuck, wat heb ik gedaan? Maar daarna werd ik opeens helemaal kalm, want ik dacht: ik moest dit gewoon zeggen.

Hartverzakking

‘Binnen vijf minuten belde Morgen op. Hij had een halve hartverzakking gekregen door mijn mail, want de animatie was het enige dat nog moest worden gedaan. Zijn stem was een octaaf hoger dan normaal: “What do you want? You want more money?” Achteraf gezien had ik daar ja op moeten zeggen.

‘Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. Tijdens een screening van de film die nog niet af was, werd heel enthousiast gereageerd, ook op de animatie in progress. Cobains weduwe Courtney Love en dochter Frances Bean waren erbij en vonden het geweldig. Vanaf dat moment kreeg ik echt het vertrouwen. Het was echt keihard werken. Veertien uur per dag, zeven dagen in de week. Op de dag van de deadline heb ik nog drie schilderijen gemaakt voor de achtergrond van de animaties.’

Ontmoeting met animator Hisko Hulsing, Lipsius, woensdag 14 mei, 19.30 - 21.00 uur