Het is 2021 als Tim Schuijt (23) studeert aan de Vrije Universiteit Amsterdam, regelmatig feest met vrienden, bij een studentenvereniging zit, en dus een ‘best prima leven’ heeft. Toch mist de twintigjarige iets. ‘Op de VU hoorde ik studenten praten over een uitwisselingsprogramma. Ik wist helemaal niet dat je een half jaar in het buitenland kon studeren. Ik dacht: dat is perfect.’
Zo kon hij een semester weg van alles en iedereen en ondertussen nadenken over wat hij precies wilde in het leven. ‘Ik had me aangemeld voor een minor exchange in Hongkong en ik had mezelf daar helemaal op voorbereid. Ik had veel geld gespaard, en was mentaal klaar om te gaan. Tot ik twee maanden van tevoren te horen kreeg dat ik niet was toegelaten. Toen dacht ik: shit, nu moet ik eigenlijk iets doen wat nóg vetter is. Op wonderbaarlijke wijze schoot toen het idee van liften naar Hongkong door mijn hoofd. Ik heb nog nooit gelift of ben nog nooit echt gaan reizen, dus geen idee hoe ik daarop kwam.’
Na de eerste lift gekregen te hebben van zijn ouders, begint Schuijts avontuur, waarover hij donderdag komt vertellen op de Welzijnsdag van studentenvereniging Augustinus. ‘Het was echt fully freestyle. Ik heb zo’n zeven plannen gehad, die telkens weer wijzigden. Ik wilde eerst door Centraal-Azië reizen, maar daar was het hartje winter en dus gewoon twintig graden onder nul. Ik kan moeilijk koukleumend met een frostbite-duim langs de weg gaan staan, dus daarom trok ik naar het zuiden.’
Halve zelfmoord
Eerste hoogtepunt: Turkije. ‘Dat land heeft de mooiste natuur die ik gezien heb, met golfachtige rotsen en hoge bergen. Het eten is heerlijk, het is een beetje westers en er wonen echt de liefste mensen die er zijn. Liften is daar ook een eitje. Ik had m’n duim amper opgestoken en mensen stopten al om me mee te nemen.’
Tijdens het reizen bespreekt hij van alles met zijn liftgevers. ‘Met sommige mensen heb ik drie uur lang hele diepe gesprekken gevoerd over iemands verleden of zelfs trauma’s. Maar hoe verder je van Europa komt, hoe minder mensen Engels spreken. Soms valt het op een gegeven moment stil. Dat is ongemakkelijk, maar dat maakt het ook leuk. Ik hou wel van een beetje ongemakkelijkheid.’
Vanaf Turkije pakt Schuijt de pont naar Cyprus en bij gebrek aan een boot vliegt hij vervolgens naar Tel Aviv. Daar ontmoet hij iemand wiens vrienden, YouTubers Rob en Flo, van plan zijn om vanaf Caïro door de woestijn van Sudan te fietsen. ‘“Dat is toch halve zelfmoord?” vroeg ik. Toen ben ik een beetje gaan googelen en kwam ik erachter dat Sudan veilig was. Toentertijd tenminste, nu is het een complete shitshow.’
Toch strandt ook het plan om met de YouTubers mee te fietsen. ‘In het zuiden van Egypte sliep ik in een tentje en waarschijnlijk ben ik gebeten door een insect. Ik werd wakker met een kleine rode plek op mijn knie. Toen die steeds groter werd, ben ik naar een dokter gegaan. Diezelfde dag sneed hij die plek nog open. Er kwam echt insane veel pus uit. Hij liet de wond gewoon open, dus ik had een soort krater in mijn knie.’
Door zijn fietsmaten is hij begonnen met vloggen. ‘Je wilt niet weten hoeveel moeite het is om in je eentje een video te maken. Elke berg die ik opklim, moet ik twee keer opklimmen en elke route die ik fiets, fiets ik twee keer. Vooral het maken van die fietsshots ziet er waarschijnlijk super lullig uit: ik zet m’n camera neer, huppel naar mijn fiets, dan fiets ik een stuk, draai weer om, huppel naar mijn camera om die in te pakken, huppel terug naar mijn fiets, en vervolg mijn weg weer.’
Opgeven is lame
Toen Schuijts visum voor China geweigerd werd, wilde hij de handdoek in de ring gooien. Via China is de enige manier om liftend Hongkong binnen te komen. ‘Ik had al zoveel tegenslagen gehad en ik was ook veel te fucking lang al aan het reizen. Ik dacht: ik vlieg gewoon naar huis. Maar toen belde ik Rob en die zei: “Opgeven is echt het meest lame wat je nu kunt doen.”’
Eenmaal in Hongkong aangekomen, bezocht hij de universiteit waarvoor hij ruim een jaar eerder werd afgewezen. ‘Ik kon mezelf wel zien zitten in die collegezalen. Als ik daar had gestudeerd had ik dat ook echt leuk gevonden. Dat gaf me een geruststellend gevoel. Linksom of rechtsom: uiteindelijk komt het wel goed. Ik ben blij dat ik de alternatieve route heb genomen en ben dankbaar voor alle mooie momenten die ik heb meegemaakt. Ik ga ook niet meer studeren. Ik heb nu zoveel meer geleerd dan ik ooit aan een universiteit had kunnen leren.’
De belangrijkste les die Schuijt de leden van Augustinus wil meegeven, is dat ze de verbinding moeten zoeken met de mensen om hen heen. ‘Je kunt je persoonlijkheid alleen ontwikkelen wanneer je leert van andere ideeën, mensen en culturen. Toen ik een meditatiecursus volgde in India is mijn hele welzijn 180 graden gedraaid. Daarvoor voelde ik me alleen maar kut en was ik klaar met reizen. Je leert waar de kern van dat gevoel ligt en hoe je daarmee kunt omgaan. Het mooie aan verbinden met anderen is dat je samen kunt groeien als mens.’
Welzijnsdag L.V.V.S. Augustinus, Tim Schuijt over ‘Van Holland naar Hong Kong’, donderdag 13 juni, 21:15, voor leden van Augustinus.