Huis: Villa Volta
Kamer: 20 m²
Huur: €500
Bewoners: 5

Waarom heet je huis ‘Villa Volta’?
‘Ik weet het niet. Mijn huisgenoot heeft de huis-chat zo genoemd, maar er is geen discussie over geweest. Villa Volta ken ik niet zo, dus ik vond de vorige naam leuker: “Villa Kakelbont”. Het huis is een beetje een chaos en oud en vervallen. Of ik bedoel “met karakter”.

‘Ik ben benieuwd naar de winter. We hebben vorig jaar een beetje aan de isolatie gewerkt, maar die is nog steeds superslecht. Onze huisbaas is er ook totaal niet mee bezig. Vorig jaar was ons vaste contract net afgelopen, dus toen kwam er per persoon 100 euro op de huur. Ik had geluk, want ik zat in Turkije, maar mijn onderhuurder moest veel betalen.’

Waarom was je in Turkije?
‘Ik studeerde vijf maanden in Ankara. Of nou ja, dat heb ik een beetje gedaan. Ik heb vooral veel gezien van het land. Ik had geregeld dat ik op maandag geen college had, dus ik ben meer weekenden niet in Ankara geweest dan wel. Liften is heel makkelijk in Turkije, want mensen zijn heel gastvrij. Dan nam ik een tentje op de rug en ging ik lekker wandelen aan de kust.

‘Toch is het dubbel: alle jonge, hoogopgeleide mensen die we in Turkije leerden kennen, willen er zo snel mogelijk weg. Het is daar steeds minder een democratie. Mensen die queer zijn hebben het extra moeilijk, want dat is niet geaccepteerd. Het is heel weird om te bedenken hoe geprivilegieerd je bent, alleen maar door op een bepaalde plek geboren te zijn.’

Heb je veel spullen voor je kamer uit Turkije meegenomen?
‘Een beeldje van een koe, maar verder niet zo veel. Ik heb wel mijn kamer omgegooid, want ik voelde me niet helemaal thuis toen ik terugkwam. Nu heb ik meer ruimte om elke ochtend yoga te doen. In de vorige opstelling stootte ik vaak net tegen mijn bank aan, nu kijk ik uit op het Vredespaleis. Idyllischer kun je het niet hebben!’

Een beeldje van een koe?
‘Toen ik een jaar of tien was, ging ik met mijn ouders vaak op fietsvakantie. Dan riep ik altijd ‘koe’ als ik koeien zag. Later hoorden mijn vrienden daarvan en kreeg ik altijd koeiendingen. Nu heb ik er een stop op gezet, want het is wel even genoeg.’

Zijn die schoenen van koeienleer dan niet gek?
‘Ik zeg altijd dat het me niks doet, maar dat doet het wel. Toch denk ik dat het niet de oplossing is om de schuld altijd maar bij de consument te leggen. Je zou ook kunnen zeggen dat het leer een restproduct is, maar dat weet ik niet zeker. Ze zijn in ieder geval tweedehands, zoals alles wat ik koop.

‘Dat ik deze vraag altijd krijg, vind ik logisch, maar wel irritant. Iedereen is op zijn eigen manier bezig met duurzaamheid en dat zie je niet altijd. Ik heb het er veel over met mensen: ik zit in die bubbel en ga naar veel A12-blokkades van Extinction Rebellion. Ik heb vanavond zelfs een date met iemand die ik daar ontmoette. Maar ik denk dat we beter tegen het systeem kunnen schoppen dan elkaar de hele tijd naar beneden te praten.’