Amber Zegwaart (22, psychologie)
‘Mijn jaargenoten hadden me voor de grap opgegeven voor de proefles omdat ik iemand een klap had verkocht. Uiteindelijk hebben ze me de 75 euro voor het hele traject cadeau gedaan. Ik ben nu twee maanden bezig en train ongeveer zes keer per week. Daarnaast loop ik hard.
‘Ik ben wel goed aangestoken. Het is iets wat je helemaal nieuw moet leren, dat is het leukst. En in de trainingen stimuleren ze je echt om tot het gaatje te gaan. In het begin was het heel onwennig, de eerste selectietraining kreeg ik te horen: “Doe niet zo pussy!” Ik dacht: hoezo pussy? Ik sla toch al heel hard?
‘Later kwam ik erachter dat er heel veel techniek achter zit, dat je moet weten waar je mensen moet raken om ze pijn te doen. Soms is het ook wel op je tanden bijten: de eerste klap in mijn gezicht was schrikken. En tijdens de vorige selectietraining kreeg ik een flinke leverstoot. Dan zak je door je knieën, ga je hyperventileren.
‘Als student is het een grote omslag. Ik drink niet meer, behalve bij een paar uitzonderingen die ik mezelf van tevoren had gegund. Je merkt dat je lichamelijk sterker wordt, je conditie vooruitgaat, en dat je beter in je vel zit. En je merkt het ook in heel veel andere dingen, eigenlijk. Je krijgt er extra energie van.
‘Tijdens de echte wedstrijd in de ring word je harder aangepakt, maar daar sta ik nog niet zo bij stil. Daar ga ik me pas zorgen over maken als ik echt geselecteerd word. Het lijkt me vooral een enorme kick, omdat iedereen dan ziet waar je die drie maanden mee bezig bent geweest.’
Ali Mohammadi (24, Turkish studies)
‘Dit is de eerste keer dat ik vechtsport doe, maar ik was al wel veel met sport bezig. Ik denk dat het bijna onmogelijk is om als bankzitter mee te doen. Amper sporten en dan opeens zo’n intensief traject, dan krijg je denk ik een flinke opdonder van je lichaam en wordt het een mentale hel. Je moet best wat discipline kunnen opbrengen.
‘De eerste paar weken waren voor mij ook heel zwaar. Je gaat op een heel andere manier sporten en je moet er veel bij nadenken. Ik had ook veel spierpijn, maar daar wen je wel aan. Inmiddels heb ik grote vooruitgang geboekt. Het is jammer dat ik voor ik begon geen dingen heb gemeten, hoe ver ik kon rennen enzo, want dat moet flink zijn toegenomen.
‘Toen ik het sporten een beetje liet verslonzen, merkte ik dat ik minder discipline had. Dus dit was een mooie mogelijkheid. Ik vind het superleuk, het wordt geen sleur, zoals bij sommige andere sporten. Als je gaat hardlopen, heb je na een paar kilometer geen zin meer. Maar met kickboksen ga je over je eigen grenzen heen, op een goede manier, omdat het zo intensief is. Je wordt gepusht door de trainer en elkaar.
‘Eerst denk je dat het gewoon rammen is. Maar het is een beetje als schaken: als je tegenstander bepaalde combinaties heel vaak doet, kun je daar rekening mee houden. Dat is één van de leukere aspecten. We vechten nu harder tegen elkaar dan aan het begin, maar wel gecontroleerder.
‘Ik maak me nog geen zorgen over de ring. De kans op knock-out gaan is op ons niveau heel klein. Ik ben nu vooral gefocust op geselecteerd worden.’
Ronny Frederiksz (24, integrale veiligheidskunde)
‘Van mijn 15e tot mijn 18e heb ik al gekickbokst. Ik ben toen ook gescout: mijn trainer wilde wedstrijden met me gaan doen. Dat heb ik afgeblazen, omdat ik wist dat ik zou gaan studeren in een andere stad.
'Via Quintus kwam dit op mijn pad. Ik had dus vijf jaar niet meer gekickbokst en groeide langzaam een beetje uit het studentenleven. Dus nu dacht ik: een goed moment om weer te beginnen, weer wat fitter te worden.
‘Eerst deed ik het ongeveer drie keer per week, nu is het wat minder door mijn scriptie, maar ik hoop weer vaker te gaan. Je merkt dat je je gezonder voelt, minder moe. Een groot verschil met hoe je je voelt als je het studentenleven leidt: veel bier drinken en tot laat op bed liggen.
‘Ik heb altijd vechtsport gedaan. Toen ik nog jonger was, deed ik judo. Het technische aspect vind ik het leukst, het overwinnen van je tegenstander door een betere techniek, conditie of uithoudingsvermogen. Ik ben zelf totaal niet agressief of assertief, dus ik heb wel moeite om de techniek echt uit te voeren op iemand. Ik houd me eigenlijk altijd in met sparren.
‘Kickboksen is ook echt jezelf overwinnen. Je gaat altijd door, ook al ben je bekaf. Deze training ging ik bijvoorbeeld bijna constant van mijn stokje, maar toch gaf ik niet op. Dat is de mentaliteit van deze sport. Als je de dojo in stapt, ga je hoe dan ook door.’