Huis: Huize Adelheid
Kamer: 8 m²
Huur: €210
Bewoners: 7

Hoe kom je in deze kamer?
‘Mensen van mijn koor Collegium Musicum (CM) waren op zoek naar huisgenoten. Er woonden al twee CM’ers en verder leden van Prometheus. Ik heb gehospiteerd en mocht blijven. Er waren toen drie kamers vrij, daarvan heb ik de kleinste gekozen. Ik vind het niet erg om in zo’n kleine ruimte te wonen en het is lekker goedkoop.
‘Zo’n kleine kamer is ook makkelijker in te richten. Ik kon veel van de meubels uit mijn vorige kamer doorverkopen aan de volgende bewoner. Verder had ik niet zo veel spullen, dus ik ben met drie winkelwagens vanaf de Klik (het appartementencomplex aan de Klikspaanweg, red.) naar de binnenstad verhuisd. Het secretaire heb ik later bij de kringloop gehaald.
‘Het is wel onhandig als ik mensen over de vloer wil. We hebben geen fusie, en hier past bezoek niet echt, dus dan moet ik een huisgenoot vragen of ik op diens kamer mag zitten. Ik moet ook de hele tijd opruimen, want het wordt snel rommelig.’

Zo’n steile ladder om je bed in te komen, gaat dat altijd goed?
‘Als ik een feestje heb gehad moet ik even voorzichtig doen, maar ik ben nog nooit gevallen. Toen ik hier kwam wonen, vond ik de rand van het bed eng. Ik weet niet precies hoe hoog het is, maar zeker meer dan twee meter. Daarom heb ik zelf een hekje geknutseld.’

Na je bed en bureau neemt je leunstoel de meeste ruimte in.
‘Hier zit ik vaak met thee of een boek. Als ik Nederlands lees, houd ik er mijn notitieboekje bij voor de nieuwe woorden die ik leer. Ik kom uit Dortmund en ben voor mijn bachelor naar Leiden gekomen. Toen ben ik begonnen met dat boekje en er komen nog steeds woorden bij. Vooral als ik lees: laatst in De Vliegeraar, bijvoorbeeld, kende ik “hazenlip” niet. Ik heb het nog niet opgezocht, maar in de context denk ik dat dat in het Duits “Gaumenspalte” is.’

Heb je zo Nederlands geleerd?
‘Ook nog op andere manieren, hoor. Ik heb in Dortmund al een zomercursus gevolgd. Daarna kwam ik tijdens corona in Nederland, dus sprak ik het weinig. Maar aan het eind van mijn eerste jaar heb ik bij het Talencentrum extra cursussen gevolgd en ging ik bij CM. Daar durfde ik meer te praten en had ik een fijne omgeving om de taal te leren. Toen kreeg ik ook een Nederlands vriendje en ging het snel.
‘Nu ben ik bij CM zelfs bestuur, samen met veel andere internationals: drie Duitsers, een IJslandse, iemand die in Engeland is opgegroeid en twee Nederlanders. Maar we praten onderling gewoon Nederlands.
‘Ik ben bijna nooit meer oncomfortabel in deze taal. Soms, als ik net uit Duitsland kom, maak ik veel simpele fouten, zoals “als” en “dan”, die zijn in het Duits omgedraaid. Maar in Dortmund spreek ik soms ook opeens Nederlands. Dan roepen mijn vrienden: “Je bent hier in Duitsland, Marilu!”