Wat staat er op de muur?
‘Aan de baby op deze muur zit sentimentele waarde. Ik heb het gemaakt toen ik me heel slecht voelde, daarna voelde ik me beter. Soms werkt graffiti therapeutisch.

‘Op mijn veertiende begon ik ermee, puur uit verveling. Eerst in een schrift, daarna op tafels, en dat breidde zich uit naar muren. In het dorp waar ik vandaan kwam, was er verder niemand die graffiti deed. Toen ik het ook in een stad dichtbij ging doen, kwam ik wat meer in aanraking met de cultuur en ongeschreven regels.’

Hoe werkt dat?
‘Het is vrij vijandig en competitief. Sommige regels zijn logisch: je gaat niet over iemand anders’ werk, want iemand heeft er een strafblad voor geriskeerd. Maar soms gaat het wel heel ver, als je per ongeluk een ongeschreven regel overtreedt en ze meteen willen weten waar je woont enzo.’

En je verdient er dus geld mee?
‘Ik word ingehuurd voor opdrachten, vaak bij jongerenorganisaties waar ik ook vrijwilligerswerk doe of via mijn instagram @girav_. Nu ben ik bijvoorbeeld bezig met een project voor het muziekfestival in de Stevenshof. Samen met jongeren maak ik een decor voor muziekoptredens. Daarnaast geef ik bij het STRAAT Museum in Amsterdam tours over street art en graffiti. De graffitiscene is klein, en ze wisten dat ik me verdiepte in de geschiedenis en maatschappelijke context van graffiti.

‘Die scene verschilt per stad. In Amsterdam zijn ze bezig met street art en toerisme, in Utrecht zie je meer traditionele graffiti, dus veel tags. Hier in Leiden is het vooral dood, want de gemeente heeft een zerotolerancebeleid.

‘Al jaren probeer ik een legale muur voor elkaar te krijgen, maar het lukt niet. Dat terwijl het Lucas van Leyden-fonds, dat bepaalt welke kunst er in de openbare ruimte van Leiden komt, een grote pot met geld heeft en daarmee een Koreaanse kunstenaar laat overkomen. Heel elitair, vind ik. Als ze nou ook eens wat voor de lokale artiesten overhouden... Maar wij krijgen niks.’

Het stigma op graffiti zal vast niet meehelpen.
‘Mensen denken inderdaad aan criminelen die onder een spoorbrug of langs snelwegen stiekem wat neerzetten. Ik denk dat ongeveer vijf procent van de graffiti-artiesten het alleen doet voor de adrenalinekick. De rest wil gewoon wat moois maken.

‘Dat heb ik uitgelegd aan de gemeente, maar het heeft weinig zin. Puur economisch zou het ook een goede deal zijn om een legale muur te maken: het scheelt tonnen aan graffiti wegpoetsen. Veel artiesten beginnen een carrière in de kunst, en die vertrekken nu allemaal naar Amsterdam. Dat is toch zonde?’

Zie jij ook een carrière in de kunst voor je?
‘In zekere zin heb ik die al, maar er is een verschil tussen mensen die je opdrachten geven en mensen die echt jouw werk kopen. Dat zou wel tof zijn, al vind ik tours geven ook heel leuk. Dat zegt wat, want in het verleden ging dat niet zo goed, werken voor een baas. Ik zit goed op mijn plek.’