Nieuws komt en gaat in cycli. Het collegejaar begint daarom vaak met verhalen die een jaar eerder óók al langskwamen – de woningmarktcrisis, om maar iets te noemen, en dakloze studenten.
Voelt bekend? Zeker. Toch het vermelden waard? Absoluut.
Studentenverenigingen zijn ook vaste prik. Zelden gaat er een jaar voorbij zonder dat er ergens een ontgroening uit de hand loopt, of het nu is omdat iemand in brand is gestoken, er op een hoofd is gestaan of dat een eerstejaars zich gedwongen in coma heeft moeten zuipen.
Andere jaren is het ‘gewoon’ onbeschoft seksisme, zoals mannelijke corpsleden die hun vrouwelijke verenigingsgenoten – binnen gehoorsafstand – in koor voor hoeren en sperma-emmers uitmaken.
Ook vaste prik: de grote verontwaardiging die volgt. Aan beide kanten: voor elk opiniestuk dat de verenigingscultuur door en door verrot is, is er een die het eigenlijk flauw vindt dat alle verenigingen over een kam worden geschoren. Zij voeren meestal het rotte-appelargument aan, #notallontgroeningen. Wéér worden bestuursbeurzen ingetrokken, wéér belooft een vereniging cultuurverandering.
Om dit déjà-vu-nieuws overzichtelijk te maken, zijn hier bingokaarten met veelvoorkomende KMT-clichés (hier in het groot). Bewaar ze: volgend jaar zijn ze waarschijnlijk opnieuw te gebruiken. Maar hopelijk niet.