Hoe ben je in het depot van de universiteitsbibliotheek terechtgekomen?
‘Een vriend van mij had bij JobMotion (het studenten-uitzendbureau van de universiteit, red.) gevraagd naar werk en ze hadden alleen deze baan. Hij heeft niks met boeken, maar ik wel, dus ik ben dezelfde dag nog langsgegaan. Ik heb altijd al in een bibliotheek willen werken, maar die zoeken vaak alleen vrijwilligers en ik wil wél wat verdienen.’
Is het werk lastig?
‘Ik vind het best makkelijk, maar je moet wel een beetje ruimtelijk inzicht hebben. Door verhuizingen en het verplaatsen van boeken is de nummering niet altijd even logisch. Je moet dus onthouden waar wat staat. Er werken hier enkele kleine mensen zoals ik, die niet overal bij kunnen. Sommige boekenkasten gaan tot negen planken hoog, dus daarvoor hebben we overal krukjes staan.
‘Waar ik moeite mee heb, is dat ik vroeg uit bed moet komen. In de winter is het nog donker als ik hier aankom. Dan zit ik de hele dag hier beneden en als ik om vijf uur klaar ben is het alweer donker. Dat ik dan de hele dag geen zonlicht zie, vind ik wel jammer.’
Lees je zelf veel?
‘Heel veel. Ik probeer elk jaar honderd boeken te lezen, maar dat lukt niet altijd. Dit jaar heb ik er pas zeventig gehad, dus met al mijn andere deadlines gaat dat ‘m niet worden.’
Heb je favoriete schrijvers?
‘Ik houd van Engelstalige klassiekers, bijvoorbeeld Jane Austen of Charles Dickens – ook al krijg ik daar hoofdpijn van. De manier van schrijven is zo langdradig: een zin kan bijna vier regels zijn. Maar het geeft wel een goed beeld van wat mensen toen belangrijk vonden.
‘Nederlandse schrijvers lees ik nooit. Op de middelbare moest ik een verplichte lijst lezen en het ging altijd over seks, drugs of allemaal gore onderwerpen. Dat hoef ik niet te lezen. Je hoort vaak in het nieuws dat jongeren minder gaan lezen door de leeslijst. Ik denk dat wat meer eigen keuze het al veel leuker zou maken. Er zijn zoveel boeken!’
Leen je zelf hier veel boeken?
‘Als ik een boek wil meenemen, wacht ik tot ik moet werken en haal ik het zelf. Het voelt raar als mijn collega’s dat voor mij zouden moeten doen. Maar vaak heb ik boeken alleen nodig om iets te controleren. Dan loop ik dus even naar beneden, zoek ik het op en zet ik het boek dan meteen weer terug.
‘Het is voor mij heel raar om hier te studeren, want dan kom ik al mijn collega’s tegen. Maar ik doe het wel: ik ben hier echt vaak. Ook na mijn werk blijf ik vaak om te studeren. Soms woon ik hier bijna. Ik moet alleen nog ergens een keukentje hebben.’