Wat houdt jouw stage precies in?
‘Ik inventariseer de brievencollectie van museum Allard Pierson. Ze hebben een enorme collectie van 600.000 brieven, waarvan de meeste nog niet eerder gelezen zijn. Ik help met het in kaart brengen van die collectie, waar dan in de toekomst projecten mee kunnen worden opgebouwd.
‘Soms weet je helemaal niet wat je aanvraagt: dan ken je de afzender wel en vraag je de brief aan en blijkt die heel saai te zijn. Maar je komt ook echt toffe dingen tegen. Ik vroeg een kinderbriefje aan dat superschattig was om te lezen. Het briefje was van de kleinzoon van Hugo de Groot, die kleinzoon heet ook Hugo de Groot. Toen ik de naam eerst zag dacht ik: ik heb goud in handen. Maar toen bleek het niet van hem zelf, maar van de kleinzoon te zijn. Net geen goud, maar dan zilver.
‘Ik richt me op de Diederichs collectie. P.A. Diederichs was fervent verzamelaar in de 19e eeuw. Hij kreeg veel brieven opgestuurd van andere mensen die dan zeiden: “Ik weet dat je houdt van vette handschriften van merkwaardige mensen, dus hierbij een brief.” Hij hield heel erg van brieven verzamelen, én van actrices. Hij was verzot op actrices.’
Actrices?
‘Ja, er zitten veel brieven in de collectie die over actrices gaan. Bijvoorbeeld over Elisabeth Christina Poolman. Voor zij doorgebroken was, schreef een hoge pief over haar: “Hee, je moet deze actrice in de gaten houden. Ze is nog jong, onbeschaafd opgevoed en ze spreekt nog geen Hollands, maar ze is nog wel vormbaar.” Later is zij inderdaad een heel bekende actrice geworden.’
Onbeschaafd opgevoed?
‘Ze had zogenaamd onbeschaafde ouders, maar die vader was gewoon blikslager (iemand die blik bewerkt, red.). Dat werd in die tijd gezien als een minder beroep.’
Hoe ben je op deze plek terechtgekomen?
‘Het werd me getipt door vrienden. Ik heb voor mijn bachelor Frans een scriptie geschreven over brieven van Hugenoten. Dat vond ik superleuk en brieven zijn dus al enigszins bekend terrein voor me. ‘Met wat inspanning is het ontcijferen best te doen, maar ieder handschrift verschilt. Soms begint iemand een brief heel netjes, maar eindigt het met gekras. Dat is gewoon niet leesbaar.’
Wat is er zo interessant aan het lezen van 200 jaar oude brieven?
‘Ik vind het leuk dat je echt een inkijkje krijgt in iemands leven en iemands gedachten. Het voelt soms ook wel raar dat jij dan 200 jaar later zo’n brief leest, want er kunnen best persoonlijke dingen in staan. Ik vind het heel bijzonder om dat soms als eerste te lezen. En je dan verdiepen in iemand en ontdekken dat het best een bekende actrice was in die tijd.’
Wat vind jij de opmerkelijkste brief?
‘Deze heb ik zelf nog niet gezien, maar er ligt een briefwisseling tussen twee geliefden en daar is een lok schaamhaar aan toegevoegd. Ik weet niet of ik die aan durf te vragen. Maar ik vind het wel heel grappig: Hoe maakte je een brief erotisch in die tijd? Nou, door een lok schaamhaar toe te voegen. Die lok ligt dus ook nog ergens in het archief.’