‘We are at a point in which we must unwillingly choose between either being homeless students in a foreign country or dropping out of our studies’, schrijven 25 studenten aan het universiteitsbestuur. ‘The solution […]: online/hybrid classes. The pandemic forced us to them, and now we must resign ourselves to the fact that they are still necessary.’

De initiatiefnemer van de brief, Francesca Picco (24, south and southeast Asian studies), is zelf inmiddels teruggegaan naar haar thuisland Italië. Ze begon met haar bachelor in Leiden in 2020 en had vorig jaar onder meer tijdelijk onderdak via het Housing Office van de universiteit. Haar contract liep af in augustus, en ze kon niet op tijd een nieuwe kamer vinden.

‘Vanaf april heb ik al gezocht naar iets voor daarna. Ik ben naar twintig bezichtigingen geweest en ben wel zes keer naar de front office van de universiteit gegaan. In de zomer was ik even in Italië, en toen ik in augustus terugkwam en verder ging zoeken, kwam ik erachter dat dat nooit zou gaan lukken.

‘Er waren zoveel mensen aan het zoeken op dat moment. Nóg minder plekken, meer mensen, hogere prijzen. Op dat moment verbleef ik in Airbnb’s en hostels, en betaalde ik ook nog een hoop aan vervoer want hostels zijn er niet in Leiden zelf.’

Whatsappgroep

Voor het semester begon, besloot ze terug te gaan naar Italië. Toestemming om afwezig te zijn heeft ze niet gekregen, en online onderwijs krijgen is niet mogelijk. ‘Ik heb aan al mijn professoren gevraagd om het vanuit hier te mogen doen, maar mijn studie is heel klein en gaat moeilijk hybride. Daarnaast hebben zij zich ook maar aan de regels te houden.’

Daarom zocht Picco naar lotgenoten en vormde een WhatsApp-groep waar zo’n vijftig mensen in zitten, Homeless Folk, met wie ze de brief opstelde. ‘Er zijn een hoop mensen in dezelfde situatie. Heel verdrietig.’

Het advies van de universiteit om niet te komen als je geen woning hebt gevonden, is vrij nutteloos, vindt Picco. ‘Toen ik hier begon aan de universiteit, moest ik lang wachten om te horen of ik was toegelaten en dan is het al te laat om ergens anders in te schrijven. In Italië zijn ze bijvoorbeeld al begonnen tegen die tijd.

‘Eerstejaarsstudenten zijn boos en dat snap ik wel. Zij kunnen niet gewoon alles laten vallen en een jaar wachten. Dan gooi je een heel jaar weg. In mijn geval zou ik zelfs mijn halve studie weggooien, want ik heb er al twee jaar opzitten.’

‘De brief is geen vraag om accommodatie’, verduidelijkt Picco. ‘We snappen dat het onmogelijk is om huizen te bouwen. We willen alleen onderzoeken of we het op een andere manier kunnen oplossen. En online onderwijs moet kunnen: het is al gedaan, tijdens covid, het is niet nieuw.’

Contactonderwijs

Universiteitswoordvoerder Caroline van Overbeeke laat weten dat de brief is ontvangen maar nog niet behandeld, en dat de universiteit daarom nog niet op de inhoud kan ingaan. De studenten kunnen binnenkort een antwoord verwachten.

In het algemeen kon de woordvoerder kwijt dat de universiteit in de toekomst toe wil naar een blended onderwijsvorm: ‘Dit gaat uit van een integratie van contactonderwijs en online leren, waarbij deze twee delen elkaar versterken. De student kan in dat geval, tijd- en plaats-onafhankelijk, een groot deel van de kennis en inzicht verwerven door zelfstudie (zelfstandig en in groepsverband). Het contactonderwijs draagt bij aan verdiepende discussies, toepassing van kennis en inzichten en bespreking van complexe onderdelen.’

Hybride onderwijs, waarbij een deel van de studenten online meedoet, is echter een ander verhaal. Van Overbeeke: ‘Deze vorm van onderwijs vraagt veel van docenten, zowel technisch als didactisch, omdat studenten “in the wall” zo goed mogelijk moeten worden betrokken en deze vorm van onderwijs eigenlijk afbreuk doet aan het belang van fysieke contactmomenten. Mogelijk is dit alleen een oplossing in geval van een tijdelijke (nood)situatie voor studenten.’

Wat Picco gaat doen als de universiteit de wens voor hybride onderwijs niet inwilligt, weet ze nog niet. Haar spullen liggen nog in een opslag in de buurt van Leiden, dus ze zal nog eens terug moeten. ‘Het is een moeilijke beslissing. Ik denk er elke avond over na. Ik zit al halverwege mijn studie, dus pauzeren is niet echt een oplossing. De wooncrisis is volgend jaar niet opeens weg.

‘Ik denk er ook over na om te stoppen, maar ik wil heel graag deze studie doen en afmaken. Dus als hier geen antwoord op komt, blijven we protesteren. We hebben niks te verliezen, op z’n minst willen we het beter maken voor mensen in de toekomst.

‘Sommige mensen sturen me dat ze echt mentaal er doorheen zitten, dat ze zoveel stress hebben en niet weten wat ze moeten doen. Hoe kan een universiteit ons zo behandelen?’