Dinsdag zouden we haar spreken, totdat die middag opeens het nieuws over de Olympische en Paralympische Spelen naar buiten kwam. Deze zomer zou het moeten gebeuren in Tokio. Door de corona-uitbraak wordt dat nu een jaar later.

En dus belde Annika van der Meer (34) zelf: of een dag later ook goed was. Het nieuws moest nog even bezinken.

‘Het zat er natuurlijk wel aan te komen’, vertelt de roeister een dag later. Ze is verdrietig, maar ook opgelucht – het had ook afgelast kunnen worden. ‘Vooral de afgelopen tien dagen waren echt een rollercoaster. Er kwamen steeds meer signalen dat het niet door zou gaan. Toen ontstond er wel paniek. Als je kijkt naar de geschiedenis, zijn de Spelen soms afgelast, maar nooit uitgesteld.’

En als dat was gebeurd, was haar hele droom in het water gevallen. ‘Dan was ik te oud geweest. En ik wil ook nog een medische carrière hebben.’

Crashes

Van der Meer studeerde vorig jaar af in Leiden. Haar studie geneeskunde heeft ze altijd gecombineerd met topsport. Eerst als skiër, maar door verschillende crashes kwam ze in een rolstoel terecht. Sinds 2015 is ze daarom verdergegaan in het roeien. Ze won, samen met haar roeipartner Corné de Koning, twee keer goud op de wereldkampioenschappen. Meedoen aan de Paralympische Spelen was haar ultieme doel, vertelt ze.

‘Al vrij jong wist ik dat ik ooit naar de Spelen wilde. Ik heb zo hard gewerkt om daar te komen. Maar als het wel was doorgegaan, zou het al niet de Olympische ervaring zijn die je zou willen. Het was ook oneerlijk geweest, ongelijk. Er zijn al wekenlang geen dopingtests meer, bijvoorbeeld, en in sommige landen kunnen atleten niet meer trainen. Wij konden ook niet meer samen in één boot trainen, omdat je geen anderhalve meter afstand kunt houden.’

‘Veel mensen snappen niet hoe kut het is dat het een jaar wordt uitgesteld’, denkt Van der Meer. In de trainingen bouw je naar een piek toe, legt ze uit. ‘Dat heet periodisering. Daar zit een hele theorie achter. ‘Roeien is een zomersport, dus in de winter doe je lange trainingen van lage intensiteit. Komt het seizoen dichterbij, dan ga je korter trainen, maar op hogere intensiteit. Per seizoen pieken we twee keer.’

Piekmoment

De Spelen waren vanzelfsprekend zo’n piekmoment – en dat valt nu weg. Net als alle andere wedstrijden. ‘Het Europees Kampioenschap in juni is nog niet afgelast, maar we gaan ervanuit dat dat nog wel gaat gebeuren.

‘Het is nu dus winter tot 2021. Je kunt wel goed werken aan je basis, maar dat is ook een beetje saai, het is juist leuk om te racen. Nu bouw je nergens naartoe.’

Voor Van der Meer waren de Spelen niet alleen haar grote droom: het zou ook meteen het eind van haar sportcarrière vormen. En dat moet nu dus ook wat langer wachten. ‘Het is heel raar dat de finish al in zicht was, en dat die streep nu een jaar later wordt gezet. Als je topsporter bent, staat de rest van je leven eigenlijk on hold. Je kan geen gezin stichten, je moet een bepaald dieet aanhouden, vroeg slapen. Na de Spelen wil ik aan de rest van mijn leven beginnen.’