‘Dankzij hem heb ik een stok achter de deur gekregen voor mijn studie’

Sven Kemper (24) doet de bachelor filosofie. Met zijn vriendin en hun bijna tweejarige zoontje Duko woont hij in Voorburg. ‘Het vaderschap was een wake-up call dat ik geen vertraging meer mag oplopen.’

‘Ik zat middenin mijn studentenleven toen ik erachter kwam dat ik vader zou worden. Ik deed een bestuursjaar bij de Plaatselijke Kamer van Verenigingen Leiden (PKvV), zat bij Quintus en opeens moesten alle roeren worden omgegooid. Dat was nogal wat.

‘Mijn vriendin en ik kennen elkaar van Quintus. En je kent de Leidse Tamtam: binnen een dag had het nieuws zich als een wervelwind verspreid over heel de stad. Dat zagen we aankomen natuurlijk, maar de reacties vielen heel erg mee. Mensen zullen echt wel achter je rug om praten, maar iedereen begon meteen met ons mee te denken.

‘Het verschil in reacties was heel grappig. De mensen die wat ouder en volwassen waren, en vaak zelf al kinderen hadden, feliciteerden ons en beseften daarna pas dat we een vrij grote verandering aankondigden. Bij studenten was de reactie andersom: die schrokken eerst, de felicitaties kwamen achteraf.

‘Onze eerste reactie was zoals die van de studenten om ons heen: we schrokken heel erg. Maar uiteindelijk viel het allemaal best mee. Je wordt in de maanden voor de geboorte in een stroom meegezogen en je past je aan je situatie aan. Het hielp enorm dat wij veel hulp van familie en mensen in onze omgeving kregen.

‘Mijn vriendin is eerst weer bij haar ouders gaan wonen. Een kind in een huis met negen andere studentes past niet helemaal. Na de geboorte trok ik ook even in, maar toen Duko ongeveer een half jaar was, hebben we samen een plekje gevonden in Voorburg.

Studievertraging

‘Veel vrienden en dispuutgenoten willen graag oppassen. Ze zijn heel geïnteresseerd in ons zoontje. Tegen de tijd dat zij eenmaal kinderen hebben, kan Duko komen oppassen, grappen we soms.

‘Ik heb ook veel hulp gekregen van professoren. Ze hebben zelf ook vaak kinderen en herkennen de dingen waar ik tegenaan loop. Afgelopen semester had ik een belangrijke deadline, maar mijn zoontje was gevallen en ik moest met hem naar het ziekenhuis. Toen ik mijn professor mailde voor uitstel, mailde hij terug dat hij met zijn dochter hetzelfde had meegemaakt en gaf akkoord. Ik weet niet of dat bij andere studies ook zo zou zijn, filosofie is daar misschien wat makkelijker in.

‘Er zijn wel momenten geweest waarop ik echt even niet wist wat ik moest doen. Ik had al studievertraging opgelopen door corona en kwam net uit een bestuursjaar. Ik dacht: misschien moet ik nu wel gaan werken. Maar ik wilde niet stoppen met mijn studie. Ik heb gelukkig samen met mijn studiecoördinator kunnen kijken naar wat voor mij te behappen was.

‘Ik merk dat studeren met een kind wel veel energie kost. Het is geen 9-tot-5-baan. Je moet veel in de avond doen. Ik heb nog wel moeite om alles in balans houden.

‘Mijn vriendin is pas geleden wel gestopt met haar studie. Ze moest ernaast best veel werken en vond haar opleiding niet meer leuk. De combinatie met het krijgen van een kind werd voor haar te veel. Ze vond het belangrijker om haar werk vier dagen in de week en de zorg voor haar zoon omhoog te houden.

‘De universitaire opvang bij De Kattekop heeft een flinke last van onze schouders gehaald. Daardoor kan ik overdag meer studeren, waardoor ik ’s avonds meer tijd overhoud. Ik pak ’s ochtends de trein naar Leiden met de kinderwagen, gooi Duko af bij de opvang en kan gelijk door naar college. Alleen rond kerst is er geen opvang. Dat is altijd even pittig, want dan zit je middenin de tentamenperiode.

‘Wij hoeven voor de opvang gelukkig niet veel te betalen. Ik denk dat we maandelijks honderd euro moeten lappen, dankzij alle toeslagen die we ontvangen. Het financiële uitzoekwerk gaf wel stress in het begin, want de toeslagenaffaire zat ons in de nek te hijgen. Maar daar moet ik mijn vriendin voor bedanken: zij heeft al het uitzoekwerk gedaan.

‘Ik kan nu het plezier inzien van kinderen en wat ze brengen in je leven. Ik had hiervoor geen kinderwens, maar we zijn er wel echt achter gekomen dat een kind je echt iets geeft om voor te leven en voor te werken. Ik ben niet ineens omgetoverd in een familiemens die voor een tweede wil gaan, maar het is heel bijzonder om hem te zien opgroeien. Eerst was hij zo klein en hulpeloos, dan leert hij kruipen, dan weer lopen en nu haalt hij zelfs al kattenkwaad uit op de opvang.

Hulp

‘Door hem heb ik ook een hernieuwde passie voor mijn studie filosofie. We hebben vaak colleges over opvoeding en hoe ouders en je omgeving bepalend zijn voor de dingen die je leert in het leven. Hoe je je kind dingen aanleert, is bepalend voor hoe die op latere leeftijd is. Daar ben ik heel bewust mee bezig.

‘Door Duko ben ik sowieso anders naar het studentenleven gaan kijken. Dankzij hem heb ik een stok achter de deur gekregen voor mijn studie en laat ik me niet meer zo afleiden door feestjes. Het vaderschap was echt een wake-up call dat ik niet meer zoveel studievertraging mag oplopen. Ik heb voor het eerst in een tentamenweek allemaal goede cijfers gehaald. Ik ben erachter gekomen dat ik beter ben in studeren dan ik dacht. Je hebt nu iemand thuis die op je rekent. Ik doe het echt voor hem.

‘Ik zou andere studenten die onverwachts ouder worden willen meegeven: wees niet bang om hulp te vragen. Er heerst nog steeds zo’n stom idee dat je als ouder alles zelf moet kunnen. Maar het is zoveel fijner als je hulp accepteert. Ja, je mist borrels en feestjes, maar je komt op je 24e toch wel op een punt dat je daar anders naar kijkt.

‘Sommige dingen blijven gewoon kunnen. We zijn laatst nog naar een festival geweest. Maar je kunt niet meer elke week excessief drinken, zoals in het begin van je studententijd. En als ik dat dan toch doe, word ik in de ochtend al snel herinnerd aan mijn domme keus, want hij is vroeg wakker. Het zorgt voor grappige situaties. Niet dat je nu gelijk jeugdzorg moet bellen, maar soms zit je dan brak in de ochtend met zo’n jochie op schoot naar de Teletubbies te kijken of Nijntje te lezen. Daar kan ik dan ook wel weer om lachen.’

‘Ik moest voor hem dat papiertje halen’

Dennis de Beeld (27) voltooide onlangs zijn studie Life science and technology. Stella van der Neut (29) begint binnenkort aan haar master film- en literatuurwetenschap. Samen hebben ze zoontje Harvey (3,5) en verwachten in juli hun tweede kind. ‘Het helpt dat we jong zijn: een gebroken nacht heeft minder impact.’

Stella: ‘Heel veel mensen vroegen of het een ongelukje was. Dat is het eerste wat ze bij studenten denken. Dat snap ik ook wel, maar het was niet het geval. Het leek ons allebei heel leuk om een kind te hebben. Alleen hadden we niet gedacht dat het zo snel zou lukken. We waren natuurlijk blij, maar ook wel een beetje geschrokken.’

Dennis: ‘Het gebeurde gewoon en toen dachten we: het lukt vast wel. Er zijn wel meer mensen die lange werkweken maken, en hen lukt het ook.’
Stella: ‘Wij zijn allebei best optimistisch ingesteld. Daarnaast heb ik een behulpzame familie en heeft Dennis een heel goede relatie met familie en vrienden. Als we dat niet hadden gehad, was de keuze misschien anders geweest. Het was natuurlijk wel een verrassing, niemand zag het aankomen. Iedereen reageerde uiteindelijk positief.’

Dennis: ‘De eerste keer was het heel spannend om aan iedereen te vertellen. We waren nerveus voor de reacties. Toen Harvey net geboren was, zaten we allebei midden in onze studie. Best pittig. Destijds waren we niet op de hoogte van universitaire kinderopvang. Het bestaan van De Kattekop was best wel slecht verkondigd. Ik heb ook niet van mijn studiecoördinator gehoord dat het bestond. De opvang heeft echt onze studie gered. We gingen van één dag naar drie dagen opvang in de week, dat gaf veel ruimte. En doordat we als student arm genoeg zijn, wordt 96 procent vergoed.’

Stella: ‘Waarschijnlijk weten studiecoördinatoren het ook niet, omdat er zo weinig studerende ouders zijn.’

Aanpappen

Dennis: ‘Stella en ik kennen elkaar van de El Cid-week. Ik moest voor Quintus studenten ronselen om naar onze activiteit te komen, maar ik ben op wat latere leeftijd lid geworden, dus ik luisterde niet zo goed. In plaats daarvan ging ik aanpappen met Stella.’

Stella: ‘Ik vond ik mezelf veel te oud om nog lid te worden, maar ging wel naar een feest van Quintus. Ik was 23 en dacht dat het geen kwaad zou kunnen om mensen te leren kennen. Ik had al een paar studies gedaan en was in 2019 begonnen aan China studies. Ik was net drie dagen in Leiden en had ik al gelijk een man aan de haak geslagen.’

Dennis: ‘We zijn al snel samen gaan wonen. Niet officieel, maar door de lockdown moesten we kiezen: of elkaar nooit zien, of elkaar altijd zien.’

Stella: ‘We wonen nu twee jaar in een fijn appartement en wonen hartstikke chill en goedkoop. Daar wonen ook allemaal iets oudere studenten en PhD’ers. Dat is ook wel fijn.’

Dennis: ‘Op de universiteit gaat niemand je handje vasthouden. Ik ben wel naar de studieadviseur gegaan toen ik hoorde dat ik vader werd. Ik heb ook een start-up, ImmunoWars, dus ze waren al gewend dat ik een wat ander traject had. Uiteindelijk heb ik vier jaar gedaan over een tweejarige master.’

Stella: ‘Bij mijn studie zijn ze ervan op de hoogte dat ik een kindje heb en dat ik weer zwanger ben. Ze hebben niet per se een grote rol gespeeld in de organisatie eromheen. Ik ben zelf van de strakke planningen. Ik doe mijn master straks in anderhalf of twee jaar en werk ernaast 24 uur per week. De studie is flexibel. Dat is maar goed ook, want je weet nooit helemaal zeker hoe je dag eruit gaat zien. Je kunt wel op de planning hebben dat je naar college gaat en dan een paar uur gaat studeren, maar voor hetzelfde geld word je gebeld dat Harvey ziek is. Dan moet je hem weer ophalen.’

Dennis: ‘Laatst was hij gevallen en had hij een blauw oog. Dan kun je dus je hele dag cancelen. Het tijdsmanagement dat dat van ons vraagt, vind ik denk ik het moeilijkst van het ouderschap. Dat gaat nog niet altijd helemaal lekker.’

Stella: ‘Zeker nu is het druk. Ik ben bezig met mijn thesis, die moet af voor Harvey’s zusje komt. Dus aankomende weekenden gaat Harvey naar onze ouders, zodat ik me volledig daarop kan focussen.’

Dennis: ‘Bij De Kattekop krijgen we ook veel hulp. Zo kennen we een Franse professor cryptologie die wij veel helpen en die ons veel helpt. Het is een beetje alsof je met je eigen professor bij binnenspeeltuin Monkey Town zit, ook al krijgen we beiden geen les van hem. Maar het idee is wel grappig. Financieel hebben we geen hulp nodig gehad, want onze inkomsten zijn stabiel.’

Uitstelgedrag

Stella: ‘Ik heb in mijn eerste studiejaren al maximaal geleend omdat het studeren met een kindje makkelijker maakte, dat kan nu niet meer dus nu werk ik gewoon.’

Dennis: ‘Mijn lening is een jaar geleden gestopt en ik heb naast mijn studie altijd gewerkt. Het lenen gaf me de ruimte om veel met mijn start-up bezig te zijn. Maar toen ik een kind kreeg, ging ik daar anders over nadenken. Toen dacht ik: was lenen eigenlijk wel slim? Ik neem alles in het leven serieuzer. Daarom denk ik dat een kind krijgen een verrijking en motivator is. Idealiter gaat die start-up natuurlijk goed, maar ik vond dat ik mijn studie moest afmaken en dat papiertje moest halen voor zijn toekomst. Het vaderschap hielp enorm tegen mijn uitstelgedrag. Als je iedere dag ziet voor wie je het doet, sla je toch wat eerder de boeken open.’

Stella: ‘Ik denk dat studeren en ouderschap prima te combineren zijn. Het heeft echt geholpen dat we jong zijn: een gebroken nacht heeft op deze leeftijd een stuk minder impact dan wanneer je op latere leeftijd kinderen krijgt.’

Dennis: ‘Toch kijken we er ook naar uit dat ons hectische leven wat rustiger wordt en we een keer samen op vakantie kunnen. Dat hebben we nog nooit gedaan.’

Stella: ‘Ik ben ook wel klaar met studeren en wil mijn master afmaken, zodat ik meer kan genieten van de kinderen. Soms voel ik me schuldig dat ik zoveel tijd besteed aan mijn studie en voor mijn gevoel te weinig aan mijn kind. Als je iets heel graag wilt en je hebt de motivatie om het te doen, dan kom je er wel. En als je er dan allemaal wat langer over doet, is dat ook niet erg. Dat zou ik Harvey willen meegeven.’