‘Het betekent veel voor mij dat er zo veel mensen zijn om mij vandaag aan te moedigen’, zegt Pien Scheer (21) als ze maandag op een bankje zit op de Beestenmarkt. Ze heeft net haar roeiboot aangelegd aan de kade. Daar staan twintig mensen te wachten totdat het elf uur is, want dan gaat haar roeimarathon van start.
Het is een emotionele dag, zegt de student international studies, die lijdt aan de auto-immuunziekte Alopecia areata. Daardoor valt haar haar uit, en ontstaan kale plekken op haar hoofd. ‘Daarom draag ik een haarwerkje. Maar dat is inmiddels oud, en moet vervangen worden. Dat kost drieduizend euro en dat heb ik niet zomaar liggen. Vandaar dat ik met deze sponsoractie geld wil ophalen.’
Samen met haar roeivereniging Asopos de Vliet heeft ze het evenement ‘Roeien voor Haar’ georganiseerd. ‘Een auto-immuun aandoening heeft niet alleen fysiek maar ook mentaal impact. Toen ik jonger was, dacht ik dat er weinig mensen waren zoals ik. Daardoor had ik het gevoel dat ik op andere manieren moest compenseren, bijvoorbeeld door veel te sporten.’ De helft van het gedoneerde geld gaat naar stichting MIND (die zich sterk maakt voor de psychische gezondheid).
Scheer roeit vandaag samen met ploeggenoot en geneeskundestudent Janneke van der Weerdt en stuurman Tim van Trappen, student molecular science and technology. Ze trainen al sinds september voor de marathon.
Scheer: ‘We hebben hier superlang naartoe geleefd. Het was wel een hobbelige weg, want de afgelopen tijd ben ik veel ziek geweest. Soms dacht ik: kan ik het fysiek wel aan? Maar we willen sowieso de 42 kilometer halen. Er wordt wel wat onweer verwacht, dus hopelijk lukt het. Anders kunnen we het altijd nog afmaken op de ergometers.’
Haar ouders, vrienden en collega’s moedigen haar vandaag aan. ‘Ze doet iets voor haarzelf maar ook voor anderen’, zegt moeder Nadine. ‘Ze zet de aandoening op de kaart en laat haarzelf zien. Ze zegt eigenlijk: “Ik heb een sterke persoonlijkheid ondanks dat ik geen haar heb.”
Dan slaat de klok elf uur. ‘Oh, ze gaan vertrekken’, roept Nadine. Terwijl er hard gejuich en geklap klinkt, roeien Scheer en van der Weerdt weg. Scheer begint de marathon met haar oude haarwerk, maar na het eerste rondje door de grachten doet ze dat af.
‘Bij mij doet ze dat ook telkens op en af’, zegt haar vriend Matías Caneda Cabrera, die haar vanaf de kant aanmoedigt. ‘Als we dan bijvoorbeeld op een festival staan doe ik hem even in mijn zak. Of soms legt ze hem zomaar ergens neer, dan denken mensen van: “Huh? Wat ligt hier nou weer?”’
‘Ik vind het stoer hoe ze met haar kale koppie door de stad en op de universiteit rondloopt’, zegt Scheers’ zusje Sophie. ‘Ik ben blij en trots. Het is mooi hoe ze door Alopecia mensen bij elkaar brengt.’
Ondertussen heeft het bestuur van Asopos de Vliet op de Beestenmarkt voor muziek gezorgd. Op een groot podium staan vijf ergometers waar voorbijgangers hun roeivermogen mogen testen en kunnen doneren. ‘We hebben nu al ruim 2000 euro opgehaald’, zegt Asopos-lid Femke Heijmering. ‘Ik had niet verwacht dat er al zo veel donaties zouden zijn.’
Om drie uur, na dertig kilometer, maken de roeiers een tussenstop. ‘Het gaat op zich goed’, zegt Scheer terwijl ze pleisters over de blaren op haar vingers plakt. ‘Maar dit laatste rondje was echt pittig. We waren wat minder spraakzaam.’ ‘Ik heb pijn aan mijn reet’, klaagt Van Trappen. ‘Maar verder is alles oké.’
Probleem: er is onweer op komst. Het duo besluit om de marathon af te maken op de ergometers. ‘Ik vind het vet om te zien dat Janneke en Pien dertig kilometer op het water hebben geroeid,’ zegt Heijmering. ‘Gaaf dat ze het met publiek afmaken op de ergometers.’
‘Dat ze uit het water moesten, was helaas wel een frustratiemomentje, maar de finish is in zicht’, zegt moeder Nadine. ‘Ze hebben het goed gedaan. Ik ben trots.’
En dan is het zover. Scheer en Van der Weerdt halen de finish. Er wordt geknuffeld en een traantje gelaten. In totaal is er 2571 euro opgehaald (en doneren kan nog twee weken).
‘De ergo was pittig’, zegt Van der Weerdt. ‘Op het water vliegt de tijd voorbij. Zeker als je een rondje door de stad maakt en wat afleiding hebt.’ ‘Ik vond het heel leuk’, zegt Scheer, nadat ze van haar vriend een grote bos zonnebloemen heeft gekregen. ‘We hebben het gewoon samen gedaan en dit overleefd.’