In de centrale hal van de universiteitsbibliotheek klinkt treurige pianomuziek. Daaromheen staat een tiental studenten te wapperen met vlaggen van Extinction Rebellion. Terwijl studenten en personeel halt houden bij de universiteitspoortjes en in de gangpaden op de eerste en tweede verdieping, valt een aantal studenten in de centrale hal een voor een ‘dood’ neer op de grond.

Wat de actiegroep betreft moet de universiteit de ‘klimaatnoodtoestand’ uitroepen, ‘alles in het werk stellen om de eigen duurzaamheidsdoelen ook daadwerkelijk uit te voeren’ en leerdoelen bijstellen zodat alle studenten binnen hun studierichting onderwijs krijgen over klimaatverandering. Met een die-in, waarbij een groep studenten die met de actiegroep sympathiseert om de beurt ‘dood’ moet neervallen, hoopt de actiegroep de universiteit wakker te schudden.

Enkele toeschouwende studenten pakken hun telefoon tevoorschijn om de die-in te filmen, terwijl organisator Peter Karsten (27, oud-student politicologie en nu in opleiding tot yogadocent) flyers uitdeelt. Niet iedereen is even sterk onder de indruk van de noodboodschap die de actiegroep uitdraagt: een man van middelbare leeftijd neemt de flyer morrend aan, frommelt hem daarna tot een prop en gooit die ‘dit is bullshit’ mompelend naar de studenten die voor dood op de grond liggen.

‘Ik wil iets doen tegen klimaatverandering’, vertelt LUC-student Diego Garcia (18) uit Mexico vlak voor de die-in. ‘Ik weet niet wat de impact hiervan is maar het is beter dan niets doen. Misschien dat we door dit soort kleine acties beetje bij beetje meer aandacht vestigen op het probleem van klimaatverandering. Ik maak me er veel zorgen om.’

Als de pianomuziek stopt, declameert Karsten een speech door de ruimte. Het is wat slecht te verstaan, maar megafoons mogen van de universiteit niet worden gebruikt. ‘Ik vermoed omdat het dan wat te alarmerend overkomt’, zegt Karsten na de protestactie.

‘De universiteit doet al best wel veel’, erkent Karsten. ‘Maar ze kan nog veel meer doen om klimaatneutraler te worden. De universiteit is bijvoorbeeld een klant van de Rabobank, terwijl we weten dat dat een bank is die het slecht doet op de gebieden klimaat en natuur. Ze zouden best kunnen overstappen naar ASN of Triodos.’

Ook vindt hij het belachelijk dat er nog steeds koffie wordt gedronken uit papieren bekertjes. ‘Het kost heel veel energie om die te produceren. We moeten gewoon onze eigen mok mee kunnen nemen!’ Maar nog de meeste winst valt volgens hem te behalen op het voedselaanbod. ‘Het veganistische aanbod is best wel karig. En waarom verkopen we überhaupt nog vlees? Wil je als universiteit je handen vuil maken door samen te werken met de bio-industrie? Vlees is wat mij betreft nog steeds moord.’

Na de speech van Karsten is het de beurt aan universitair docent van International Studies Casper Wits, die zowel in het Engels als het Nederlands zijn verhaal doet. Naderhand legt hij uit waarom hij hier is: ‘Ik vind dat de universiteit als bron van kennis ook moet handelen naar de wetenschap die er over klimaatverandering is, en die niet alleen passief moet overdragen.’

Bovendien vindt hij dat het niet alleen aan de studenten, maar ook aan het personeel is om actie te voeren. ‘Dit is een onderwerp dat iedereen aangaat.’