Jan Terlouw Junior & The Nightclub
‘Uit een paar liedjes die ik schreef, ontstonden karakters en een verhaal: drie figuren, die van het dak van een jaren-’20-nachtclub springen’, vertelt Jan Terlouw Junior (24). Het resultaat, na een tweejarig traject bij productiehuis De Nieuwe Oost, is een album, opgenomen in Kytopia, een liveshow én een comic, met digitale linosnedes door Joeri Schouten.
Voor de presentatie op 6 oktober werd het Burgerweeshuis, het poppodium van Deventer, omgetoverd in de nightclub uit het verhaal. ‘Drie dagen hebben we opgebouwd. En we traden op met een burlesque-danseres’, vertelt Terlouw. ‘Het is een fantastische reis geweest.’
Op naar de volgende: de Popronde. ‘We doen best veel shows: 24. Van het decor zijn alleen de Venetiaans-achtige maskers nog over. Dat was het enige dat in de tourbus paste. Maar met spoken word brengen we het verhaal live nog altijd mee.’
Een van z’n favoriete collega-bands uit Popronde-programmering, ook te zien in Leiden, is Blue Marble. ‘Vooral de toetsenist, Jeroen de Heuvel, is een ontzettend vette gast. Hij speelt met één hand tegelijkertijd bas, echt kicken.’
Zijn naamgenoot, de bekende schrijver en D66-politicus Jan Terlouw, is trouwens zijn trotse opa. ‘Hij was bij de albumpresentatie. Het is niet echt zijn genre: hij luistert meer klassieke muziek en oude jazz.’ Uit de nightclub komen ook wel jazzy en swingende klanken. ‘Maar het moment dat de bassen op hem af knalden, was misschien wat heftig. Toch zei hij dat hij het heel leuk vond.’
Jan Terlouw Junior & The Nightclub, 21.30, De Waag
Foto: Melanie Marsman
Charlie & The Lesbians
‘Het ging eigenlijk zo’, vertelt zanger Charlie Hoeben (24), over het ontstaan van de Brabantse garagepunkband Charlie & The Lesbians. ‘Toen mijn zus (en drummer Soesja Hoeben, red.) en haar vriendin (bassist Noor Pullens) samen een band wilden beginnen, dachten ze op een of andere manier aan mij. Ik had nog nooit gezongen, maar het bevalt eigenlijk heel goed. Ik ben wel blij dat ik in de band mocht.’
De naam was al bedacht voordat gitarist Mees Welmers erbij kwam. ‘Met hem klonken we ineens veel beter, maar we wilden wel onze naam houden. Als hij make-up op zou doen, mocht hij een van de Lesbians zijn. Dus daar zit hij nu aan vast.’
Tijdens optredens rolt Charlie geregeld in z’n blote bast verstrikt in z’n microfoonsnoer over de vloer. ‘Ik ben eigenlijk een heel rustige jongen, maar dat hoort gewoon bij de muziek. Het ontstaat heel organisch. Verwondingen heb ik nog niet opgelopen, geen echt ernstige in elk geval.’ Charlie maakt ook de clips. Die van het nummer ‘Hating my life’ bestaat uit één lang shot van een drummende Soesja, die bekogeld wordt met etenswaren. ‘Ik stond met de camera, een beetje jammer. Mees en Noor gooiden eten. Het moest er in één keer opstaan.’ De laatste twee clips zijn een stuk duisterder, met een soort alien. ‘Lucifer, zoals het nummer bij de eerste clip ook heet. Opgesloten in een huis probeert hij een normaal leven te leiden. In de tweede clip wordt hij gek. Hij blijkt schizofreen te zijn. En eenzaam.’
Vorige maand verscheen de EP The Lost Boy, op 7 inch-vinyl. En dus de Popronde. ‘Dat is altijd een beetje chaotisch. Er is weinig opbouwtijd: gewoon neerzetten en spelen.’ Als het even kan, checken ze nog wat andere bands. ‘Korfbal bijvoorbeeld, sympathieke jongens met catchy nummers. En The Hazzah: leuke jongens om te zien en ze spelen gewoon kwalitatief goed.’ Allebei ook in Leiden te zien.
Charlie & The Lesbians, 22.15, Dranklokaal De WW
Zei voor een overzicht van alle optredens: www.popronde.nl
Entree gratis. Afterparty: Gebr. de Nobel, 00.15