Op 23 mei 2021 is Cynthia van der Brugge op 49-jarige leeftijd overleden. Cynthia heeft bijna 25 jaar bij de universiteitsbibliotheek gewerkt en was een bekende verschijning op de campus. Niet alleen door haar kleurrijke jurken, tikkende hakken en haar uitbundige lach. Iedereen die haar heeft gekend herinnert zich dat ze zoveel persoonlijke aandacht had voor haar collega’s en dat ze zo goed kon luisteren en met je meedenken.

Het hele leven van Cynthia was verweven met de universiteit. Ze is naar Leiden verhuisd toen ze Duits ging studeren en heeft de stad nooit meer verlaten.

Vol vuur

Na haar overlijden ontstond bij haar vrienden en collega’s al snel het idee om haar te eren met een tentoonstelling. Dat ze een goede amateurfotograaf was, dat was bekend, want ze vertelde iedereen vol vuur over haar projecten en deelde de resultaten via haar eigen website en Facebookpagina.

Ze heeft geëxperimenteerd met allerlei genres binnen de fotografie en dat is terug te zien op de tentoonstelling. In haar beginjaren deed ze veel modelfotografie, waarbij ze altijd probeerde om via haar beelden een verhaal op te roepen. Zo heeft ze een mooie serie gemaakt over de belevenissen van een vrouwelijke engel. Ook fotografeerde ze straatbeelden, op vakantie en tijdens uitjes met de Leidse Amateur Fotografen Vereniging.

En een aantal jaren heeft ze zich beziggehouden met urban exploring (urbex), het bezoeken en fotograferen van verlaten gebouwen. Tijdens avontuurlijke trips klom ze door ramen, baande zich een weg door spinnenwebben en moest ze zich wel eens verstoppen om niet gepakt te worden door politie.

Sommige foto’s wist ze verwantschap met de schilderkunst mee te geven, zoals luchten die we kennen van Van Ruisdael of Aelbert Cuyp of juist abstract-expressionistische ‘platte’ composities met rechthoeken in het beeldvlak.

Likkende tongen

Ze had een enorm goed oog voor lijnen, vormen en kleuren. Vaak denk je als je een foto van haar bekijkt: dat heb je goed gezien. De foto Zeetongen maakte ze bijvoorbeeld in 2016 tijdens een vakantie in Etretat, Frankrijk. Vanaf het bekende uitzichtpunt bij het kerkje fotografeerde ze echter niet zoals de meesten de rotsbogen in de verte, maar zag juist beneden haar hoe de golven de opvallende vorm kregen van likkende tongen.

En ook niet onbelangrijk: minstens zoveel tijd als aan het fotograferen besteedde ze aan de nabewerking. Ze ging net zo lang door totdat het resultaat exact was zoals ze van tevoren had bedacht.

In haar spiegelfotografie kwam dat allemaal samen. Het zijn prachtige sfeervolle beelden, zorgvuldig gecomponeerd. Hoewel er geen figuur op is te zien, zijn ze toch verhalend. Het verbaast dan ook niet dat ze de afgelopen jaren diverse prijzen wist binnen te slepen. Ook zijn diverse werken van haar verkocht aan liefhebbers van bijzondere foto’s.

Valstrik voor dief

Aan het werk Zicht op Woubrugge is een spannend verhaal verbonden, dat ze altijd vol smaak vertelde. Tijdens een tentoonstelling in de openbare bibliotheek in Leiden werd de foto namelijk gestolen.

De dader bood deze een paar maanden later te koop aan via Facebook. Met hulp van de politie werd een valstrik gespannen. Cynthia moest zich als potentiële koper melden bij het huis van de dief. Terwijl ze aanbelde, zaten de agenten in de bosjes te wachten en na de confrontatie wisten ze de dader in de kraag te grijpen.

Een paar maanden voor haar dood is The light on the other side nog geselecteerd voor een cd-hoes van een klassiek ensemble uit Leipzig, nota bene haar lievelingsstad. Op dit werk was ze enorm trots en het moest dan ook zeker voor haar rouwkaart worden gebruikt.