Wat is het ‘Nectar Effect’?
Koen van Leeuwen (28, net afgestudeerd bij filosofie, zang/gitaar): ‘Daarmee doelen we op het kippenvelmoment dat je kan krijgen wanneer je sommige muziek hoort. Het is een bijna onverklaarbaar gevoel, waardoor je één wordt met de muziek. Dat effect willen we ook bij het publiek bereiken. In ieder nummer moét zo’n moment zitten, anders is het niet goed genoeg. We willen mensen zo veel mogelijk laten ervaren, met nummers waar je over kan nadenken, maar ook op kan dansen of headbangen.’

Luc Zwinkels (26, psychologie, drums): ‘Het is altijd leuk als mensen losgaan op onze muziek. Een van onze eerste optredens was in De Paap in Den Haag, waar ook bands als Di-Rect begonnen zijn. Het werd heel goed ontvangen, mensen waren echt onder de indruk. Dat geeft veel voldoening en motivatie om door te gaan.’

Ophir Waasdorp (26, taalkunde, bas/zang): ‘We luisteren alle drie naar heel verschillende muziek. Ik hou van progrock uit de jaren ’70, zoals de vroege Genesis, waarmee ik ben opgegroeid. Koen luistert graag naar energieke bands uit de Haagse scene, zoals Wodan Boys, terwijl Luc gek is op rock en funk uit de jaren ’90, zoals Red Hot Chili Peppers. Al die invloeden samen vormen de inspiratie voor onze eigen muziek.’

Van Leeuwen: ‘Karakteristiek aan onze nummers is dat er onverwachte wendingen in zitten, onlogische akkoorden. Het kan een ruige sfeer hebben, maar er zitten altijd harmonieuze elementen in. Ophir en ik schrijven het meest. Afzonderlijk van elkaar zijn we wat aan het klooien op onze gitaren. Vaak sturen we elkaar midden in de nacht een geluidsopname met een goed idee. Dan krijg ik om twee uur ’s nachts een partij van Ophir, raak ik geïnspireerd en ben ik tot diep in de nacht bezig een tekst en zanglijn te bedenken.’

Is Leiden geschikt om als beginnende band je weg te vinden?
Zwinkels: ‘Het is een kleine wereld en de sfeer onder muzikanten is heel goed. Er heerst veel solidariteit. Ook mogen we regelmatig spelen op onze studentenverenigingen, SSR en Catena.’

Waasdorp: ‘Het probleem is dat veel kroegbazen denken dat muziek maken slechts een hobby is, een geluid dat breder in de maatschappij te horen is. We treden graag op en hoeven geen hoge winst te maken, maar we willen op z’n minst de kosten voor de oefenruimte en instrumenten eruit halen.’

Hoe combineer je de band met studie en werk?
Van Leeuwen: ‘Ik ben hard aan het solliciteren en heb dus veel tijd over. Daarom beheer ik ook onze sociale mediakanalen. De band is voor ons alle drie heel belangrijk en we zijn vastberaden er iets groots van te maken. Mijn huisgenoot heeft inmiddels geaccepteerd dat ik soms twee dagen achter elkaar, acht uur lang per dag hetzelfde stukje speel op de piano. Je moet er iets voor over hebben.’

Zwinkels: ‘Elk mogelijk moment gaat op aan muziek maken. Of bandjes kijken, om inspiratie en contacten op te doen.’

Waasdorp: ‘Muziek maken is onze grootste passie, het helpt me om tot rust te komen. De beste ideeën komen als ik veel te doen heb, tijdens tentamenweken schrijf ik de beste nummers.’

Vinden jullie het belangrijk om ook politieke nummers te maken?
Van Leeuwen: ‘Elk nummer moet een verhaal vertellen. Zo borduurt het nummer “Babylon” voort op het Bijbelse verhaal en gaat het over hoe mensen elkaar niet meer begrijpen, waardoor er polarisatie ontstaat. Met onze muziek proberen we mensen te verbinden, dat overstijgt taal.’

Waasdorp: ‘Onze eerste single “Carnage” is kritisch op de idiotie van mensen met macht en gaat over het gevaar van desinformatie. We hebben er een fragment in opgenomen van een Australische klimatoloog die in de jaren ’70 al waarschuwde dat de planeet verwoest werd en voorspelde dat we rond 2020 de gevolgen van klimaatverandering aan den lijve zouden ondervinden. Daar maken we ons als band enorm zorgen over. Op een dode planeet kan je geen muziek maken.’

Binnenkort verschijnt jullie eerste videoclip, bij het lied ‘Dying Again’. Hoe ging dat?
Zwinkels: ‘We hebben onszelf vier dagen lang in een koelcel opgesloten en die hele ruimte behangen met oranje doeken, de kleur van ons logo, die we uiteindelijk met modder hebben besmeurd. Ophir had nog een oude gitaar liggen, die hebben we kapotgesmeten. Het was intens, maar ontzettend leuk om te doen.’

Van Leeuwen: ‘Het gaat over het ruige leven. Het is geïnspireerd door de levens van Kurt Cobain en Amy Winehouse, maar ook door een periode uit mijn eigen leven, toen ik in het bestuur van Catena zat. Het was een periode met weinig slaap, veel alcohol en veel stress. Het nummer gaat over hoe lastig het is zo’n patroon van constante verdoving te doorbreken. Je weet dat je hulp nodig hebt, maar je durft het niet te vragen.’

Waasdorp: ‘Tijdens het opnemen van de clip is mijn oma overleden. Ik werd ’s nachts gebeld om afscheid te nemen en de volgende dag stond ik om negen uur ’s ochtends weer op de set om twaalf uur lang te filmen. Zoiets doe je gewoon, je laat de band niet in de steek. En mijn stemming hielp wel om de emotie van het nummer over te brengen.’

Jullie geven alles voor de band?
Waasdorp: ‘We zetten alles op alles om er een succes van te maken.’

Zwinkels: ‘Zo ben ik in september aan mijn knie geopereerd, maar we waren ook geboekt voor een paar optredens. Met pijn en moeite heb ik toen gespeeld. Daar zit je dan, in een moeizame houding achter je drumstel, terwijl je eigenlijk je knie niet kan buigen. Nogal lastig, als je de hi-hats wil bedienen. Twee dagen na het optreden in de Nobel word ik aan mijn schouder geopereerd, die planning heb ik erop aangepast. Als het goed is, kan ik daarna weer moeiteloos drummen.’

Waasdorp: ‘Een tijdje geleden werd “Carnage” gedraaid door KinkFM. Toen stuurde iemand een berichtje dat hij onze muziek zo vet vond, en tickets voor al onze shows had gekocht. Daar doe je het voor.’

The Nectar Effect is 25 november om 19:00 uur te zien in de Nobel tijdens Randstad Rebels, een avond vol lokale bands. €10