Door Vincent Bongers ‘Na afloop van het stuk kwam er een Marokkaanse man naar me toe met tranen in zijn ogen’, zegt Fahd Larhzaoui (40). ‘Hij vertelde dat hij door mijn verhaal weer verder kon met zijn leven. Ik weet niet wat er allemaal met hem aan de hand was. Maar ik dacht wel “wow”, ik ben blij dat de voorstelling hem dat duwtje in de goede richting heeft gegeven. Wat dat betreft is het een heftige ervaring om dit stuk te spelen. Er komen veel emoties los bij het publiek.’
Zaterdag staat de acteur en theatermaker met zijn tweede solo-voorstelling Shirt uit Fahd! in Theater Ins Blau. In zijn eerste solostuk Schijn uit 2014 vertelde Larhzaoui over de zoektocht naar zijn eigen identiteit. Hij was in 2003 uit de kast gekomen, zijn familie had moeite om zijn homoseksualiteit te accepteren. ‘Die voorstelling ging over mijn worsteling om het leven te kunnen leiden dat ik zelf wil. Ik had mijn familie ruim van tevoren ingelicht dat ik Schijn ging spelen. Ze vonden het niet fijn dat ik het verhaal op de planken bracht. Ze waren er echt op tegen.’
Vervolgens kwam er heel veel media-aandacht voor het stuk. ‘Het werd van iets kleins, echt iets ontzettend groots. Dat had een grote impact op hen. Mijn familieleden schaamden zich voor de voorstelling, dachten dat ze niet normaal meer over straat konden. Ik heb drie broers en twee zussen. Die hebben toen het contact met mij verbroken. Mijn moeder is in 2010 overleden. De enige die ik nog spreek is mijn vader.’
In het begin vertelde Larhzaoui aan iedereen dat het nog wel goed zou komen. ‘Nou, niet dus, ondanks al mijn pogingen om het contact te herstellen. Ik ben als een propje papier weggegooid. Steeds probeerde ik dat papiertje weer open te vouwen en glad te strijken. Dan houdt het een keer op. Ik blijf mezelf niet wegcijferen; ben gestopt met vechten voor iets dat al dood is. Ik kies nu helemaal voor mezelf, maar ben wel heel kwaad op mijn familie dat zij het zover hebben laten komen.’
De acceptatie waar Larhzaoui naar op zoek was, vond hij op grote gayfeesten. ‘Het maakt daar niet uit hoe je eruitziet en wat voor kleding je aanhebt. Je wordt volledig opgenomen in de groep. Ik ging drugs gebruiken, terwijl ik daar altijd fel tegen was.’
En, ja, op de dansvloer ging het shirt vaak uit, vandaar de titel van de voorstelling. ‘De mensen op die feesten zijn mijn lotgenoten. Tijdens die nachten voelde ik me vrij. Ik ben naar feesten geweest waar 8000 man op af kwam, dan is er een enorme eenheid. Maar als je dan weer naar huis gaat, ben je toch weer eenzaam.’
Het is niet zo dat coming-out automatisch naar geluk leidt, legt Larhzaoui uit. ‘Dan is het nog niet afgelopen, maar begint de ellende eigenlijk pas. Dat lastige verhaal hoor je vaak niet, maar dat moet wel verteld worden en dat doe ik in Shirt uit Fahd! - een stuk over facing the facts. Ik maak het leven niet langer zoeter dan het is. Het is wat het is. Deal with it.’
Fahd Larhzaoui,
Theater Ins Blau,
zaterdag 30 maart, € 16,50