Je maakt een groep aan om een cadeau voor iemand te regelen, en terwijl iedereen druk het budget bediscussieert stapt er zonder pardon iemand uit. Of misschien ben je zelf de verlater, omdat je gek werd van de spam van je dispuut, familie of (oud-)huisgenoten.

Het verlaten van WhatsApp-groepen roept een hoop emoties op aan beide kanten. Er zijn geen regels voor, maar mag je dat zomaar doen? Schrijver Aaf Brandt Corstius wilde daar een toneelstuk over maken en dat werd Margreet heeft de groep verlaten, met op het podium Lies Visschedijk en Dick van den Toorn. Zondag is er een middagvoorstelling in de Leidse schouwburg.

Het stuk gaat over Margreet die zonder pardon de straat-app uitstapt terwijl ze de preisoep zou verzorgen voor het buurtfeest. ‘Over de naam van het stuk bestond weinig twijfel’, vertelt Brandt Corstius. ‘Ik wist meteen dat het “… heeft de groep verlaten” moest zijn, alleen nog niet wíe dan de groep verlaat.’

Ze schreef het stuk samen met Joan Nederlof van theatergezelschap mugmetdegoudentand. Omdat daar iemand wegging die Margreet heette, moest dat het worden. ‘Zij verliet onze groep. En bij mij leverde de naam Margreet een hoop associaties op: eind 50, heeft een leuke baan en een grijs knotje. Een goeiige lerares die Natuurmonumenten steunt.’

Zodra ze uit de groep stapt, gaan de buren helemaal los. ‘Margreet zou een crimineel zijn, er worden allerlei complottheorieën bedacht. We schreven het stuk voor corona losbarstte, bijna alsof we aanvoelden dat iedereen nu aanhoudend complottheorieën aan het formuleren zou zijn.’

Groepsapps zijn interessant vanwege hun geheel eigen dynamiek, vindt Brandt Corstius. ‘Zodra je met grotere groepen mensen zit die elkaar niet begrijpen of kennen, krijg je snel ergernissen, drama en misverstanden, zonder dat er daadwerkelijk iets gebeurt. Dat is in je eigen leven vervelend, maar voor een toneelstuk best fijn. Dan wil je dat mensen gedoe krijgen.’

‘Het was alleen wel even nadenken hoe je dat dan voor het theater gaat doen, met al die whatsappberichten. De acteurs doen dat heel goed vind ik, die brengen de appjes tot leven.’

Iedereen heeft een eigen manier van appen, ontdekte Brandt Corstius tijdens het schrijven van het stuk. ‘Zoals ook iedereen een eigen manier van praten heeft. Dus dat was leuk om te onderzoeken: hoe gebruiken mensen emojis? Gaan ze over grenzen heen? Hoe intiem moet je met iemand zijn?

‘Soms zie ik ook in mijn eigen groepen dat iets uit de hand loopt. In apps met ouders is bijvoorbeeld iedereen altijd met z’n eigen kind bezig. Omdat het allemaal zwart op wit staat, denk je ook sneller: oh, oké, die is opeens heel kwaad. Maar zolang ik er passief aan deelneem, vind ik dat grappig. En in mijn buurtapp zeggen mensen ook soms dat ze een egeltje hebben gezien, dat soort goeiige dingen. Dat kan ik wel waarderen.’

‘Het is wel eens gebeurd dat iemand een groep verliet die ik had gemaakt. Het personage van Lies zegt daarover in het stuk: “Het is echt een klap in m’n gezicht.” Het publiek moet dan vaak lachen, maar zo voelt het soms wel: jeetje, verlaat jij nu deze groep?’

Eigenlijk is er toch wel een regel: er zomaar uitstappen, dat kun je niet maken. ‘Zelf demp ik groepen die ik irritant vind. Verlaten is echt een statement. Alsof je heel hard schreeuwt dat je weg bent.’

mugmetdegoudentand, Margreet heeft de groep verlaten. Leidse schouwburg, zondag 28 november 14:30 u, € 12,50-16