Als fulltime dragqueen is ze ‘fearless’, zegt Tootsi (23). ‘Die switch ging gelijk om, ook al was ik toen zo lelijk als het maar kan.’

‘Ik ben Thais, dus al van jongs af aan kwam ik in aanraking met drag. In elke Thaise film zat wel een dragqueen of transpersoon. Dat wordt daar als heel normaal gezien. Ik deed al lange tijd veel met make-up, dus mijn familie keek er ook niet zo van op toen ik als trans uit de kast kwam.

‘Toen ik als vijftienjarige steeds meer YouTube-filmpjes keek over drag, heb ik nog een aantal maanden tegen mezelf gezegd: “Dat is niets voor mij.” Maar dat hield ik niet vol. Op den duur dacht ik: laat ik het gewoon proberen. Het voelde meteen alsof alles op zijn plek viel.

De hel

‘Mijn eerste optreden was in een kleine gaybar in Maastricht. Ik was veel te jong, maar dat wist niemand. Ik deed een nummer van Kim Patrice en ik voelde me gelijk een popdiva, Beyoncé was er niks bij. Die switch ging gelijk om, ook al was ik toen zo lelijk als het maar kan, ik voelde me unbeatable. Drag is vrijheid. Voor mij is het drag of niks.

‘In het begin was het zwaar. Ik woonde in Limburg, studeerde in Eindhoven, trad op in Amsterdam, deed mijn make-up in de trein. Ik was om drie uur ’s nachts klaar, een uur later lag ik in bed en om vijf uur ging de wekker om naar school te gaan. Ik heb echt de hel doorgemaakt om hier te komen, maar ik heb het gehaald. En nu doe ik fulltime drag. Daar ben ik trots op.

‘Mijn hele leven word ik al Tootsi genoemd. “Toot” is een Thais plaagwoord voor gay en queer. Ik ben altijd heel openly gay geweest, dus mijn familie noemde mij altijd al zo. Het is iets cultureels en past bij mij.

‘Tootsi is heel sensueel: of je wilt me neuken, of je wilt me zijn of je wilt met me zijn. Als Tootsi ben ik fearless. Als transvrouw vind ik het spannend om in een bikini op het strand te lopen, terwijl ik in drag bijna helemaal naakt ben. In dat opzicht zou ik wel meer op Tootsi willen lijken.

Dorp

‘Veel mensen denken dat ik alleen maar mooi ben, maar ik heb ook een grove, rotte bek. Ik hou ervan om mensen te laten lachen als ik op het podium sta. Die connectie met het publiek is de hele reden dat ik drag ben gaan doen. Ik probeer het luchtig te houden en ben niet de Greta Thunberg van drag. Drag is op zichzelf al een protest. Als een man vroeger vrouwenkleding aandeed, werd hij opgepakt.

‘We krijgen al genoeg haat, dus daar hoef ik het niet ook nog over te hebben. Mensen kunnen zo moeilijk doen over wat we aan hebben. We hebben letterlijk gewoon fun, it’s really not that deep. Ik ben lastiggevallen en aangevallen, maar dan heb je aan mij de verkeerde. Ik sla je drie keer zo hard op je bek terug, in een bikini.

‘Desondanks merk ik dat drag steeds meer wordt geaccepteerd. Er is nu zelfs een dragbar in het dorp waar ik vandaan kom. Ik werd daar gevraagd voor een show en dacht in eerste instantie: wat doe ik mezelf aan? Maar het was een van de leukste optredens die ik ooit heb gedaan. Ouders kwamen zelfs kijken met hun veertienjarige kinderen. In mijn tijd was dat ondenkbaar, nu zeggen ze: “Kijk, dit is normaal!” Dat is het mooiste wat er is.’

Voormalig tv-maker Kain (29) vond als dragqueen een nieuw podium. ‘Ik kreeg er zelfvertrouwen door.’

‘Rond 2010 zag ik voor het eerst RuPaul’s Drag Race. Ik vond het zo leuk, maar begreep niet helemaal wat ik zag. Het was moeilijk om er iets online over te vinden, dus ik zat ’s nachts op vage sites sketchy links te downloaden. Later werd het langzaam bekender.

‘Toen ik 23 was, raakte ik bevriend met dragqueens. Eentje zei tijdens het uitgaan dat ik ook op hakken zou kunnen dansen. Maar drag leek me vet zwaar. Het is niet zomaar een pruik opzetten.

Pruiken maken

‘Drie jaar geleden dacht ik bij een feest: laat ik all out gaan. Ik zag er niet echt goed uit, maar alle andere dragqueens waren superlief. Ze hebben me meteen geholpen aan mijn eerste boeking in Club NYX in Amsterdam. Het stelde niet veel voor, maar het heeft veel betekend. Je krijgt er zelfvertrouwen door, en als je je best doet, word je door iedereen omarmd. Een jaar later deed ik het fulltime. Het heeft mijn leven veranderd.

‘Voordat ik drag deed, werkte ik als itemregisseur en editor bij RTL. Ik maakte aftertalks bij Ex on the Beach. Soms mis ik dat werk, maar drag geeft me een ander soort vrijheid. Daar maakte  ik wat anderen wilden zien, nu bepaal ik alles zelf.

‘Bij mijn eerste show heb ik lang nagedacht: wat wordt mijn outfit, mijn pruik, mijn act? Ik vind het leuk om met mijn handen bezig te zijn, dus ik maak alles - inclusief mijn pruiken - zelf. Je kunt zoveel creativiteit kwijt in drag. Het mooist aan mijn eerste optreden was dat er zoveel mensen kwamen kijken. Een vriendin uit Zwolle kwam helemaal naar Amsterdam, zó speciaal. Vanaf dat moment was het voor mij niet meer de vraag of ik het nog een keer zou gaan doen. Ik wilde alleen maar meer, meer, meer.

‘Die support is belangrijk voor me. Mijn tante is mijn allergrootste fan. Mijn broertjes kwamen naar een show in Rotterdam. Het is niet per se hun ding, maar dat ze komen, betekent veel. Als ik een foto stuur met hakken, pruik en make-up, krijg ik een “bro”-antwoord: “Tof, man!” Dat vind ik hilarisch.

Hypemensen

‘Mijn gewone naam is Alex Kain. Ik was heel erg over mijn dragnaam aan het denken, maar hoe ik ben in drag staat dichtbij mezelf: outgoing, sociaal, scherpzinnig en humoristisch. Ik dacht: als ik nu een heel ander persona creëer, maak ik het voor mezelf moeilijk. Veel mensen vonden mijn naam sowieso al klinken als een artiestennaam, een soort “Cher”.

‘Het is zwaar werk. Je kijkt terug naar jezelf en denkt: dat kon groter, beter, strakker. Omdat je je eigen baas bent, ben je ook je grootste criticus. Gelukkig heb ik veel dragvrienden en een partner die me steunt. Als ik twijfel, zijn zij mijn hypemensen.

‘Het mooiste moment van een show is na afloop, als mensen zeggen: “Ik was zenuwachtig om te komen, maar jij hebt me laten lachen.” Dat doet me echt wat.’

Discotheef, Nobel, zaterdag 15 november, 22.00 - 04.00 uur, € 17,50