Waarom ben je bij Brownies&Downies gaan werken?
‘Ik ken de bedrijfsleider al superlang en toen ik bij haar in de tuin cocktails aan het drinken was, klaagde ik over mijn bijbaan bij Van der Valk. Ik kreeg, omdat ik te duur was, te weinig uren.
‘Ik kon een zomer hier werken en dat beviel mij zo goed dat ik bleef. De collega’s zijn heel leuk en het is een fijne werkplek. Ik heb nooit het gevoel dat het echt te druk is, maar je blijft wel lekker bezig.
‘In het algemeen werk ik in het weekend met een aantal doelgroepers. Dat zijn mensen met het syndroom van Down, autisme of een andere algemene leerachterstand. Er zijn medewerkers bij die een-op-een begeleiding nodig hebben, anderen redden zichzelf prima. Die komen zelf om hulp vragen als ze die nodig hebben.
‘Ik ben meer bezig met hen aansturen, dan met het horecagedeelte. Dat laatste is meer een bijzaak. Je wil er voor zorgen dat de doelgroepers lekker kunnen werken.’
Wat is het grote verschil met andere horeca?
‘Bij Van der Valk is het keihard werken volgens bepaalde etiquette. Als je daar de verkeerde kleur nagellak had, werd je naar huis gestuurd om het te fiksen. Of als ze dachten dat je oorbellen te groot waren, werd er een liniaal langsgehouden om te kijken of het contractueel mocht.
‘Dat hoort natuurlijk bij het imago van een viersterrenhotel, maar het past niet bij mij. Ik had dan gelijk geen zin meer in mijn werkdag. Hier heb ik binnen een uur meer gelachen dan dat ik daar in een hele dag deed.
‘De klanten zijn hier ook makkelijker, want ze weten waarvoor ze komen. De kans bestaat dat het langer duurt of dat er iets fout gaat. Bij Van der Valk waren het meer prinsessen op de erwt. Er zijn ook veel vaste gasten die hier komen voor de doelgroepers. Die verschijnen op een vast tijdstip om voor de markt hier een bakje koffie doen. Ze balen dan echt als een bepaalde medewerker er niet is. Ik moet ze dan altijd beloven dat ik die de volgende keer de groetjes doe.’
Heb je een cursus nodig om hier te werken?
‘In principe niet, want je leert in de praktijk. Er is wel een proefdag om te kijken of je geschikt bent. Het belangrijkste is veel geduld hebben en rustig blijven. Als je snel in paniek raakt, dan raken de doelgroepers dat ook. Je moet het overzicht behouden en niet bang zijn om de leiding te nemen.
‘Door mijn pedagogische achtergrond kan ik de doelgroep beter begrijpen, want ik heb veel les gehad over autisme en ADHD. Ik sta normaal voor de kleuterklas. In grote lijnen zijn de kenmerken van de klas vergelijkbaar met de doelgroep.’
Bestaan er veel misverstanden over hen?
‘Ze worden ongelooflijk onderschat, ze kunnen zoveel meer dan je denkt. Ze hebben alleen niet de sociale handvatten die de maatschappij verwacht. Daardoor worden ze zo beperkt in hun mogelijkheden en dat is hartstikke zonde. We spreken onze waardering uit door complimentjes te geven als het goed gaat. Dit is een plek waar ze meer zelfvertrouwen kunnen krijgen.’