‘Ik moest meelopen naar een speeltuintje in de Hekkensteeg. Hij duwde me tegen de grond en trok mijn spijkerbroek en onderbroek uit. Hij duwde zijn hand in mijn vagina. Ik heb heel vaak tegen hem gezegd: “Je moet stoppen. Als je verder niks meer doet, zeg ik het niet tegen iemand anders.” Hij zei tegen mij dat ik stil moest zijn: “Houd je bek”, en dat hij mij hierna los zou laten. Toen deed hij zijn hand op mijn mond.’

Tijdens de rechtszaak tegen de 22-jarige Leidenaar Jasin A. citeert de rechter uit de aangifte van een studente die op 6 november 2019 slachtoffer is geworden van een zedendelict in het centrum van Leiden. De vrouw poogde zich nog te ontworstelen uit de greep van de man.

‘Ik probeerde mijn armen los te krijgen, maar dat lukte niet’, leest de rechter voor. ‘Hij had me stevig vast en ik was dronken. Hij zat op me.’

Blauwe plekken

Haar knieën liggen open, en ze heeft blauwe plekken op haar benen. De handen van de vrouw zijn geschaafd. ‘Ze moest op handen en knieën bij hem weg tijgeren’, zegt de officier van justitie.

Het openbaar ministerie verdenkt A. niet alleen van de verkrachting in de Hekkensteeg. Eerder in het jaar, op 26 oktober, zou hij een jonge vrouw hebben aangerand op een bankje aan de Uiterstegracht.

A. zou een dronken studente, die er niet in slaagde de deur van haar huis te openen, hebben betast. Zo wreef hij over de binnenkant van haar bovenbeen en over haar borst. Ook zou hij haar gevraagd hebben welke cupmaat ze had. Op 4 december volgde een verkrachting in de Doelensteeg. Een studente die van Quintus kwam werd daar een nis ingetrokken waar ze met geweld werd betast.

De zedenincidenten zorgden voor veel onrust onder studenten in Leiden.

De officier noemt de verdachte een ‘roofdier dat op jacht ging naar weerloze slachtoffers’. Hij ging ’s nachts op zoek naar jonge vrouwen die te veel hadden gedronken waardoor ze niet meer stevig op hun benen stonden en zich nauwelijks konden verweren.

Nog steeds van streek

Het slachtoffer van de Hekkensteeg is aanwezig in de rechtszaal. ‘Blijft u erbij?’, vraagt de rechter aan haar voordat hij ingaat op de details van het incident. ‘Nee, ik ga even naar buiten’, zegt ze en vertrekt met een vriendin uit de zaal. Het duurt een tijd voordat ze terugkeert. ‘Ze is nog erg van streek’, zegt haar advocaat tegen de rechter.

De verdachte geeft toe dat hij de vrouwen die zouden zijn verkracht heeft aangesproken en dat hij handtastelijk is geweest. ‘Ik heb hun kont aangeraakt en misschien ook wel hun borsten.’ Maar verder is er niks gebeurd, zegt hij.

Er is echter een grote hoeveelheid bewijs tegen de man. In de verkrachtingszaak in de Hekkensteeg is DNA dat hoogstwaarschijnlijk van de man is aangetroffen op de rits en de binnenkant van de broek van het slachtoffer. Bij het slachtoffer in de Doelensteeg wordt ook DNA in de schaamstreek aangetroffen. ‘Het DNA is niet van mij’, zegt de verdachte. ‘Ik heb niet in haar gezeten. Ik heb ook om een nieuw onderzoek gevraagd, maar dat is afgewezen.’

Ook de telefoon van de verdachte geeft veel prijs. Er staan foto’s op waarop een hand is te zien die de borst van het slachtoffer in de Hekkensteeg aanraakt. De foto’s zijn genomen rond de tijd van het incident. De verdachte ontkent dat hij de foto heeft genomen.

‘Had u uw telefoon dan uitgeleend?’ vraagt de rechter.

‘Dat zou kunnen’, antwoordt de verdachte.

Er staan nog meer comprimerende beelden op de telefoon. Zo is er een foto waarop hij met de aangerande vrouw is te zien. Hij heeft zijn arm om haar heengeslagen. Ze lijkt volgens de rechter zwaar beneveld, zelfs vrijwel buiten kennis te zijn. ‘Dat is geen fraaie foto. Het lijkt wel of ze een menselijke trofee is. Is ze dat ook voor u?’

Honderden foto’s

‘Nee, dat was niet het idee’, mompelt A. ‘Ik had hem ook willen verwijderen. Ik heb er niets aan.’ Verdere uitleg geeft hij niet. Ook op de incidenten zelf gaat hij nauwelijks in. Op de telefoon staan honderden foto’s, van onder andere vrouwenbillen. De verdachte werkte bij de Action, maar had ook een baantje bij een sportschool en zocht contact met de vrouwen die daar kwamen.

De advocaat van de verdachte stelt dat verkrachtingen niet zijn bewezen. Voor de officier van justitie is het echter duidelijk dat A. de dader is. Zij eist vier jaar gevangenisstraf, waarvan een voorwaardelijk, en met aftrek van voorarrest. A. zit inmiddels al bijna een jaar vast. De officier wil ook een proeftijd van vijf jaar waar strenge voorwaarden aan zijn verbonden.

De uitspraak is op 20 november.