Studentenleven
Kachels bezorgen in Oekraïne: ‘De mooiste en naarste momenten tegelijk’
Rens de Boer (27, geschiedenis) en Peter Holties (26, bestuurskunde) rijden met kachels en gasplaten naar getroffen dorpen in Oekraïne, vlak bij het front.
Anoushka Kloosterman
donderdag 23 februari 2023

Rens de Boer (27, geschiedenis): ‘We hebben geld ingezameld via Gofundme en honderd gaskookplaten gekocht en 91 woodstoves, van die opklapbare kacheltjes. Daarmee zijn we in januari naar Oekraïne gereden.’

Peter Holties (26, bestuurskunde): ‘We hebben de spullen bij twee dorpen gebracht, op 10 tot 15 kilometer van het front. Voor mij was het de derde keer. We wilden nu een keer samen gaan, en vroegen aan mijn contactpersoon wat er nodig was. Toen waren er veel aanvallen op de infrastructuur, waardoor er geen gas en elektriciteit was, dus hij zei: heating equipment.’

De Boer: ‘Ik heb lang nagedacht over hoe ik de situatie het beste kan beschrijven, maar ik kan nergens opkomen. Het was surreëel. Op sommige momenten hebben we ’m best geknepen. In één dorp hoorden we hoe het dorp ernaast onder vuur werd genomen. Dan hoor je de gevechten.’

Checkpoints

Holties: ‘We moesten eerst door Kupiansk, een zwaar aangevallen stad. Elk gebouw is kapot, er zitten gaten in de weg, en het enige wat je ziet zijn militaire voertuigen, humanitaire hulp en ambulances.’

'We hebben maar één dag korter dan negen uur in de auto gezeten'

De Boer: ‘Je hebt om de haverklap militaire checkpoints waar je je papieren moet laten zien. Hoe dichterbij we kwamen, hoe verbaasder de militairen.’

Holties: ‘Onze contactpersoon zei dat we naar een kerk moesten. Toen we erheen reden werden de knallen steeds harder. We kwamen steeds dichter bij het front toen onze contactpersoon opeens zei dat het de verkeerde kerk was. Dan heb je wel even paniek samen. We zijn zo snel mogelijk omgedraaid.’

De Boer: ‘Je hóórt de oorlog.’

Holties: ‘Harde, doffe artillerieknallen. Machinegeweersalvo’s.’

De Boer: ‘Onze tolk zei: you guys are fearless. Nou, echt niet. We hadden gezonde fear. Maar je zit in een soort focus en blijft kalm. Het kwam pas later binnen.’

Holties: ‘De mooiste en naarste momenten van je leven komen in een uur voorbij. We gingen mee naar gezinnen om de kachels en gasbranders af te leveren en zulke dankbaarheid heb ik nog nooit meegemaakt. Maar daarna wordt er weer iets kapotgeschoten.’

Mijnenvelden

De Boer: ‘We zijn tien dagen onderweg geweest, waarvan zes in Oekraïne. We hebben maar één dag korter dan negen uur in de auto gezeten.’

Holties: ‘Bij Kharkiv heb je mijnenvelden. Onze contactpersoon zei: “Ga nooit, nooit, nooit van de rijbaan af. Ook niet als je pech hebt.”’

'Als Nederland zou worden aangevallen zou ik ook willen dat mensen uit het buitenland iets ondernemen'

De Boer: ‘De mijnen liggen ook naast de doorgetrokken streep. Het zijn een soort omgekeerde metaaldetectors: als je in de buurt komt, gaan ze af.’

Holties: ‘We zijn bezig een stichting op te richten, zodat we nog een keer kunnen gaan. Waarschijnlijk met andere spullen, want na de winter zijn weer andere dingen nodig. Dan laten we zien dat we de spullen aan de mensen zelf overhandigen en filmen we wat daar aan de hand is. Dat maakt het tastbaar.’

De Boer: ‘We hoorden verhalen over humanitaire goederen die in het land verkocht worden. We willen zeker weten dat de spullen op de juiste plek terechtkomen.’

Holties: ‘Ik wil zover gaan als ik kan en als nodig is. Ik ben jong, dus ik kan helpen. Waar wij zijn geweest, is zoveel nodig. Daar wonen mensen die niet weg kunnen.’

De Boer: ‘Als Nederland zou worden aangevallen zou ik ook willen dat mensen uit het buitenland iets ondernemen en ons een hart onder de riem steken. Natuurlijk kunnen we ook geld doneren, maar dan laat je het aan anderen over. Het in de buurt zijn, en je laten zien, vonden mensen heel belangrijk. We komen een heel klein stukje van het gevaar samen met hen onder ogen.’