‘Ik houd al wekenlang Facebookgroepen in de gaten’, vertelt Lukas Blech (25) uit Duitsland. Hij doet op dit moment een bachelor aan de Universiteit Maastricht en hoopt in september te starten met de master Governance of Sustainability. Maar eerst moet hij nog een kamer vinden.

‘Ik was van plan om samen met mijn vriendin iets te zoeken in Den Haag, maar dat ging niet door. Toen was ik te laat om me in te schrijven voor een woning via de universiteit, dus kijk ik nu elk kwartier of zelfs elke tien minuten op Facebook. Je moet de eerste zijn die op een advertentie reageert, anders raakt jouw bericht bedolven in de andere comments. En je moet gewoon geluk hebben.’

Dat beaamt de Italiaanse student Chiara Migliore (22) die naar Leiden komt voor een master ontwikkelingspsychologie. ‘Ik heb me in februari ingeschreven. De deadline is in mei, dus ik dacht dat ik er vroeg bij was. Maar een week later kreeg ik bericht van de universiteit dat alle kamers die de universiteit aanbood aan internationals al waren vergeven en dat ik zelf maar iets moest regelen. Toen ben ik meteen gaan zoeken.

Pech

‘Ik heb geluk dat ik al mensen in Nederland ken. Mijn vriend studeert in Delft en helpt me met zoeken. Hij weet ook hoe moeilijk het is. Ik heb ontzettend veel reacties gestuurd naar adverteerders, maar ik kreeg totaal maar twee keer antwoord. Ik probeerde samen met twee meiden een flat te huren, maar die verhuurder stopte opeens met reageren. Ik denk dat hij het aan iemand anders heeft verhuurd.’

Dan lijkt het erop dat Blech daadwerkelijk geluk heeft met zijn Facebookstrategie. Van een vastgoedbeheerder krijgt hij bericht dat er een kamer voor hem beschikbaar is in Den Haag, bij het Zuiderpark. Een last valt van zijn schouders, omschrijft hij. Het obsessief bijhouden van de ‘Leiden Housing’-groep hoeft niet meer.

Helaas.

Een paar dagen later laat de Duitse student weten dat het toch niet doorgaat. De kamer bleek bij een bezichtiging in vervallen staat en zag er totaal niet uit zoals in de advertentie. Terug naar Facebook. De zoektocht gaat door.

De universiteit heeft maar een beperkt aantal kamers per jaar ter beschikking, zoals Blech en Migliore ondervonden. Studenthuisvester DUWO verdeelt de kamers op basis van het principe: wie het eerst komt, eerst maalt. Sommigen hebben geluk en krijgen meteen bij aanmelding een kamer, anderen zijn simpelweg te laat, maar een enkeling krijgt op een later moment nog een huis via de wachtlijst. Zo ook de Amerikaanse Anna Perry (24), die nu bezig is aan het eerste jaar van haar master sterrenkunde.

‘Ik kreeg een huis toegewezen via de wachtlijst, ongeveer anderhalve maand voordat ik zou verhuizen, dus dat was behoorlijk krap. Ik had al een vliegticket geboekt, maar had nog nergens een plek om te slapen. Dat gold voor heel veel van mijn medestudenten.

‘Het is wel een erg prettige kamer, zeker voor een studentenkamer. Alleen is de keuken misschien wat aan de kleine kant.’

Oplichters

Toch zal Perry per augustus haar kamer moeten verlaten. Om nieuwe studenten in september een kamer te kunnen bieden, krijgen de internationals van DUWO een huurcontract van slechts een jaar. Daarna moeten ze zelf iets zien te vinden.

Voor Perry begint de onzekerheid over haar woonsituatie opnieuw. ‘Ik wist dat het maar voor een jaar zou zijn, maar ben er niet blij mee. Ik hoop dat ik een leuke nieuwe plek weet te vinden, maar hoe meer maanden er verstrijken, hoe meer ik geneigd ben het eerste aan te nemen wat ik kan, ook buiten Leiden.’

Niet alle internationals vinden het erg dat ze hun DUWO-kamer moeten verlaten. De Bulgaarse taalkundestudent Elitsa Davidova (19), had de mogelijkheid om haar huurcontract te verlengen als ze studentbeheerder zou worden in haar gebouw. Ze koos ervoor dat niet te doen. ‘Ik vind het niet erg om een huis te delen, maar ik deel op dit moment een slaapkamer met iemand anders. Ik wil wel graag apart slapen, daarom heb ik me niet aangemeld als studentbeheerder.’ Ook zij heeft zich weer op Facebook gestort.

Daar loert een ander gevaar: oplichters die niet-bestaande kamers aanbieden. ‘Ik heb er heel veel gezien’, zegt Davidova. ‘Maar ik denk dat ik voorzichtig genoeg ben om er mee om te gaan. Als ze je geen adres of foto’s van de kamer willen sturen is het wel duidelijk. Maar sommige studenten betalen gewoon zonder dat ze iets gezien hebben.’

Sommige studenten die vanuit het buitenland zoeken, zullen inderdaad geen andere keus hebben.

Ook Blech is oplichters tegengekomen. ‘Ik zie ze heel veel. Er was er eentje waarvan ik het vermoeden had dat het een oplichter was, maar ik heb toch gereageerd. Je bent wanhopig. Helaas bleek het inderdaad nep.’

Stoppen is geen optie

Van de studenten die Mare sprak is Migliore de enige die daadwerkelijk al een kamer heeft bemachtigd. De anderen zoeken nog door. Opvallend genoeg heeft geen van hen een goed reserveplan voor als ze nog dakloos zijn bij de start van het collegejaar.

‘Mijn zus woont in Den Haag’, zegt Davidova. ‘Ik kan misschien een week of twee bij haar blijven tot ik iets vind, of voor korte tijd iets duurs nemen om een gat te overbruggen. Maar ik ben optimistisch.’

‘Stoppen met mijn studie is geen optie’, zegt Perry. ‘Ik móet gewoon iets vinden, ook al is het misschien niet goed. Ik heb inmiddels een netwerk hier en ik denk dat ik wel even vooruitkom door bij vrienden op de bank te slapen. Het is zo frustrerend omdat Leiden zo’n goede universiteit is, maar er zo weinig hulp is om woonruimte te vinden. En als je de taal niet spreekt is het twee keer zo moeilijk.’

Er zijn wel studenten die het hebben opgegeven. Verschillende internationals die Mare benaderde voor een interview gaven aan mee te willen werken, maar lieten later weten daar vanaf te zien, omdat ze van gedachten waren veranderd en toch niet in Leiden kwamen studeren. De voornaamste reden die ze opgaven voor die ommezwaai was de onzekerheid over de woonsituatie.

Rectificatie: In een eerdere versie van dit artikel stond dat tijdelijke contracten voor internationale studenten door de Wet Vaste Huurcontracten nu twee jaar in plaats van een jaar zouden zijn. DUWO laat weten dat onder de nieuwe wet eenjarige contracten nog steeds mogelijk zijn.