Waar werk jij?
‘Ik werk voor de Heights and Minds Foundation. Die bestaan nu ongeveer vijf jaar en ik was er vanaf het begin bij. Daarvoor maak ik tekeningetjes en animaties. Een soort cartoons, maar juist eerlijk en menselijk en niet alleen grappig.
‘De projecten van de foundation gaan over de eerste twee jaar van een kind: van 0 tot 1000 dagen vanaf de zwangerschap. Ik teken dus vooral zwangere vrouwen, baby’s, maar ook eten: dan gaat het over bepaalde recepten en technieken om alle voedingsstoffen te gebruiken.’
Hoe ben je bij hen terechtgekomen?
‘In de tweede klas van de middelbare school moesten we de Ilias en de Odyssee met elkaar vergelijken. De poster die we daarvoor maakten, had ik opgeleukt met kleine poppetjes. Een moeder van een klasgenoot zag dat en wist dat een vriendin van haar een tekenaar nodig had. Zo kwamen we in contact en heb ik wat proeftekeningen opgestuurd. Toen heb ik er twee jaar niks van gehoord, maar daarna ging de organisatie echt van start en kon ik aan de slag.’
Hoe ga je te werk?
‘Ik moet altijd eerst op papier tekenen. Terwijl ik dat doe, probeer ik me in te leven in het onderwerp. Laatst tekende ik een jongetje dat met een blokkendoos speelde en moest bedenken of het vierkante blokje in het ronde gat zou passen. Dan krijg ik zelf de blik op mijn gezicht die ik moet tekenen.
‘Technisch ben ik de afgelopen jaren vooruit gegaan. Toen ik begon, gebruikte ik Paint om mijn tekeningen in te kleuren, want dat stond op mijn computer. Dat werkte prima, maar het was heel veel werk en niet zo clean. Tegenwoordig gebruik ik Photoshop. Ik heb Illustrator geprobeerd, maar dat vond ik lastig om mee te tekenen. Daarin wordt alles recht. Te clean.
‘Ik doe graag heel veel verschillende dingen. Ik werk met ballpoints of oliepastel en ik heb wat andere animaties gemaakt.
‘Ik heb nagedacht over de kunstacademie, maar wil liever met film bezig zijn. Daarmee kun je meer dan met tekeningen: je kunt een bepaald karakter neerzetten met wie kijkers zich kunnen identificeren. En het heeft veel lagen: beeld, geluid, muziek, kleuren en de montage, waar je allemaal verhalen mee kunt vertellen.’
Kijk je als illustrator anders naar mensen?
‘Als je een meisje aan de overkant van de straat ziet lopen, dan weet je helemaal niks over haar, maar toch kun je zien dat ze een verhaal heeft.
‘Daarom kan ik slecht tegen flat characters in films. Als makers geen verhaal in een karakter stoppen, dan voel je dat gewoon. Het wordt pas echt grappig, spannend of eng als je ziet dat het echte mensen zijn.
‘Iedereen heeft iets unieks, dus als je een karakter maakt, moet dat ook een uniek persoon worden. Het is geen mens omdat het armen en benen heeft, het is een mens omdat het een bepaald verhaal heeft.’