Cultuur
Another Another Brick in the Wall
Pink Project speelt de rockopera The Wall in het theater, inclusief poppen en stenen van piepschuim. ‘Het gevoel moet toch echt uit je zelf komen.’
Vincent Bongers
woensdag 7 maart 2012

In 1977 zag Ruud Verwijk (51) Pink Floyd optreden in Ahoy en hij besloot vervolgens gitaar te gaan spelen. Zeven jaar geleden trad hij toe tot tribute-band Pink Project.

Op 10 maart voert de groep The Wall op, het autobiografische getinte en succesvolle stuk van bassist en zanger Roger Waters, waarin hij vecht met zijn persoonlijke demonen en de buitenwereld.

Wat is de aantrekkingskracht van The Wall?

‘Het idee is ijzersterk en de thematiek tijdloos. Het kan ook goed worden geactualiseerd. We gebruiken bijvoorbeeld beelden van 11 september.

‘Hoofdpersonage Pink verzet zich tegen zijn moeder en de autoriteiten. Dat is heel herkenbaar voor jongeren van nu. Neem alleen al de hit Another Brick in the Wall (part II) waarin het Britse schoolsysteem wordt bekritiseerd. Dat spreekt nog steeds aan. De opkomst van een totalitaire en gewelddadige regime is nu net zo relevant als in 1979, toen Waters het stuk schreef.’

Pink Floyd is ook de band van de special effects. Jullie ook?

‘We hebben de poppen van The Teacher en Pink laten maken. We gebruiken ook de beelden uit de filmversie en voegen daar zelf projecties aan toe. En dan de muur zelf natuurlijk. De stenen zijn van piepschuim. We hebben het stuk wel een aantal keer vrijwel op dezelfde schaal als Floyd en Waters uitgevoerd, maar in theaters is het allemaal wat kleinschaliger. Het is dan veel intiemer en persoonlijker.’

Wat zijn uw favoriete nummers?

‘De beruchte kant drie, als je in lp’s denkt, is erg fraai. Die begint met Hey You en eindigt met Comfortably Numb. Dat laatste nummer is voor mij maar ook voor de rest van de band wel heerlijk om live te spelen. In die laatste solo kunnen we helemaal los.’

Hoe benadert u het geluid van gitarist David Gilmour?

‘Je kunt dezelfde gitaar, versterker, kabels en effectpedalen kopen, maar dan heb je nog niet zijn geluid en zeker niet zijn feel. Ik heb ook een gitaar die naar de specificaties van Gilmour en zijn technicus is gemaakt, maar het gevoel moet toch echt uit je zelf komen. Daar ben ik voortdurend naar op zoek.’

Heeft u geen zin om weer eens ander werk te spelen van Floyd?

‘Zeker, en dat gaan we ook doen. Na The Wall starten we in september met onze “Floyd Through the Years” tour waarin wij een doorsnee van het repertoire zullen spelen. Dus ook Arnold Layne, uit de begintijd met Syd Barret, maar ook nummers uit de late periode zonder Roger Waters. Ik zie een integrale uitvoering van Atom Heart Mother ook wel zitten. Het gitaarwerk op die plaat is echt fantastisch.’

Pink Project, Presents The Wall

Stadsgehoorzaal, zaterdag 10 maart, € 24–29