Te jong om te stoppen

Achtergrond

Na vierentwintig dienstjaren neemt hoogleraar internationaal publiekrecht H.G. Schermers vrijdag op 73-jarige leeftijd afscheid van de universiteit. Hij was een van de oprichters van het Mordenate-college voor studenten met hoge cijfers. ‘Slechte studenten krijgen altijd meer aandacht dan goede studenten.‘

donderdag 6 juni 2002

Het voornemen van afscheid nemen is mooi, maar de kans lijkt groot dat Schermers ook na zijn afscheid gewoon blijft werken. ‘Ik weet dat het gaat vervelen als ik twee maanden in mijn luie stoel heb gezeten‘, kijkt hij vooruit. ‘Er zijn wel wat aanbiedingen. In New York willen ze graag dat ik in het voorjaar een paar maanden les kom geven, ik heb een aanbieding uit Jeruzalem gehad en in Nederland zijn ook wat mogelijkheden‘. Een echte keuze heeft hij nog niet gemaakt. ‘Ik denk dat ik eerst maar eens gewoon op een stoel ga zitten om een leuk boek te lezen.‘

Alle toekomstplannen zijn tekenend voor een man die het werken maar moeilijk kan laten. ‘Ik had ook op mijn 65e al kunnen stoppen‘, weet Schermers. ‘Maar mijn opvolger zou echter nooit iets hebben gedaan met mensenrechten. Ik ben vijftien jaar lid geweest van de Europese Commissie voor Mensenrechten en ken dat ding van binnen en buiten. Daarnaast vond ik mijzelf te jong om te stoppen en vond ik het universitaire werk nog heel boeiend.‘

Verlegen jongetjes

Het is hem de afgelopen jaren vooral gegaan om de interactie met zijn studenten. ‘Het is prachtig om te zien hoe verlegen jongetjes van een jaar of achttien in vier jaar opbloeien tot zelfverzekerde, stevige mensen‘, vindt Schermers. ‘Als je daaraan kunt bijdragen, de studenten kunt inspireren en ze lol in hun studie meegeven; dan bewijs je de maatschappij volgens mij een dienst‘.

De waarde die de hoogleraar hecht aan het contact tussen student en docent komt ook naar voren in het door hem bedachte Mordenate-college, waarvan het lidmaatschap alleen is toegestaan voor rechtenstudenten met een gemiddelde van boven de acht. ‘Toen ik decaan was van de faculteit heb ik op een gegeven moment de tien beste studenten bij mij thuis te eten gevraagd‘, herinnert hij zich. ‘Ik heb ze toen verteld dat ze er hard aan moesten trekken en dat ze, als ze wat wilden, altijd bij me aan konden kloppen‘. Het niet alledaagse initiatief van Schermers, dat in het begin de nodige weerstand opriep, groeide uiteindelijk uit tot een instituut.

‘Slechte studenten krijgen altijd meer aandacht dan goede studenten. Een slechte student zakt drie keer en dus moet je steeds zijn tentamen nakijken. Bij een goede student ben je in een keer klaar‘, verdedigt hij nogmaals het concept. ‘En bovendien hebben we in Nederland en de wereld gewoon een paar topjuristen nodig. Als je die boven de massa uit kan trekken en nog iets meer top kan maken, komt dat de samenleving mijns inziens alleen maar ten goede.‘

Risken

Dat Schermers vrijdag afscheid neemt van de Universiteit en zijn eigen faculteit, betekent allerminst dat hij zich minder betrokken voelt dan voorheen. Voor het symposium dat ter ere van zijn afscheid wordt georganiseerd, koos hij zelf een onderwerp dat alles te maken heeft met de toekomst van de opleiding rechten: de bachelor-master structuur.

‘Een aantal oud-studenten, waaronder de President van het hof in Amsterdam, een van de directeuren bij Binnenlandse Zaken en een aantal mensen uit de advocatuur, komt vertellen wat zij denken dat de BaMa oplevert en wat de praktijk nou eigenlijk van studenten vraagt‘, vertelt Schermers enthousiast. ‘Ik hoop dat de faculteit daar wat aan heeft‘.

En daarna? ‘Dan nog mijn afscheidscollege, een etentje met oud-medewerkers van het Europa-instituut en dan zit het afscheid erop. ‘Aan de ene kant geeft het een nostalgische gevoel en is het wel verdrietig. Aan de andere kant heb ik heel erg de overtuiging dat het goed is dat ik het doe. Nu kan ik eens in de week een potje Risken met mijn kleinzoon‘.

Lees ook

Draai je telefoon een kwartslag, dan ziet onze site er een stuk beter uit!