‘Speel het een beetje lui. Als een golf die opkomt,’ zegt dirigent Aafko Boonstra (wiskunde, 23) van het nieuwe Leidse studentenorkest Practicum Musicae in de repetitieruimte op de tweede verdieping van het Lipsius als er iets misgaat tijdens het spelen van de ‘Ouverture Hebriden’ van Mendelssohn. ‘We golven nu allemaal op een ander moment,’ reageert Oda Nuij (archeologie, 24), die klarinet speelt.
Op 12 november speelt het orkest, dat voornamelijk bestaat uit Leidse studenten die ook de minor Practicum Musicae volgen aan het Haagse conservatorium, haar eerste concert in de Aalmarktzaal.
‘Iedereen kent zijn eigen partij wel goed, maar het moeilijke is om in een korte periode als orkest echt een eenheid te worden,’ zegt Nuij, in de pauze van deze laatste repetitie.
En om die eenheid te smeden was er maar weinig ruimte. ‘We zijn pas iets meer dan twee maanden geleden begonnen met dit nieuwe orkest,’ vertelt cellist Thomas Zonderop (conservatorium, 20).
‘Meestal is er iets meer tijd om zaken goed in te slijpen. Dit is toch wel spannend, omdat het om een orkest gaat dat er ineens staat,’ aldus violist Sander Kuitert (conservatorium, 19).
Fluitist Marloes van Stormbroek (net afgestudeerd Engels, 26): ‘Juist bij zo’n laatste bijeenkomst sta je erg op scherp. Er gaan nog kleine dingetjes mis, en dan denk je wel eens “ojee”. Dan is het de kunst om de twijfel los te laten en gewoon weer lekker muziek te gaan maken.’
Suzan Noorduijn (geneeskunde, 20), klarinet: ‘Ik vind het allemaal niet zo heel erg lastig.’ Nuij: ‘De 7e symfonie van Beethoven is het langste, dat vergt dus veel concentratie.’
Noorduijn: ‘Het is heel ritmisch, je moet echt scherp blijven.’ Zorgen maken de leden van het concert zich niet. Kuitert: ‘Het loopt nu nog wel eens uit elkaar tijdens het spelen. Maar als het goed is, gebeurt dat na vanavond niet meer. Ik voel niet echt spanning.’ Zonderop: ‘Op de solist ligt meer druk.’
Die solist is Maxime Gulikers (25). Tijdens ‘Hebriden’ stap hij de repetitieruimte binnen. Hij leunt tegen de deurpost, zijn viool geklemd tussen duim en wijsvinger. Tijdens een heel subtiel moment in het stuk, valt een potlood van een muziekstandaard. Het geluid is harder dan het spel van het orkest. Een van de trompettisten pakt tussen het spelen door even snel een Smint.
Dan zegt Boonstra zachtjes ‘Maxime’ en de violist komt naar voren om het korte maar krachtige ‘Introduction et Rondo Capriccioso’ van Saint-Seäns te spelen. Als er even iets fout loopt, houdt hij zijn hand voor zijn ogen en doet alsof het zijn grootste blunder ooit was. Vervolgens knalt hij een energiek gedeelte van de solo eruit.
‘Wohoo’, roept een van de leden van het orkest als de laatste noot is gespeeld. Er volgt applaus.
‘Ik studeer in Berlijn aan de Hanns Eisler Hochschule für Musik,’ vertelt Gulikers in de pauze. ‘Aafko krijgt les van mijn vader, zo ben ik bij PM betrokken geraakt. Het is een orkest met allemaal jonge mensen. Dat geeft echt ontzettend veel positieve energie. Bij beroepsorkesten zie je wel eens dat ze tijdens een repetitie aan het wachten zijn tot de tijd voorbij is en ze weer naar huis kunnen. Dat is hier niet het geval.’
Het stuk van Saint-Seäns vindt hij ‘niet een van de moeilijkste composities, maar er zitten wel dingetjes in die het studeren waard zijn’.
Boonstra volgt de muzikale minor en studeert daarnaast wiskunde in Leiden. ‘Al doe ik aan dat laatste op dit moment even niks.’
In het stuk van Saint-Seäns worden ‘veel noten steeds herhaald. In het eerste gedeelte is alles al een keer gezegd, daarna heb je nog variatie….’
Van Stormbroek moet lachen: ‘…Zo klinkt het haast alsof het een onwijs suf stuk is.’
Boonstra: ‘Nee, nee, nee. Het blijft toch tien minuten boeiend. Als je het niet op een matte manier speelt, tenminste. Die verantwoordelijkheid ligt natuurlijk bij ons.’
Practicum Musicae Orkest
Dinsdag 12 november
Aalmarktzaal
€ 17,50 (studenten € 12,50)