Toen ik afgelopen donderdag Mare 17 opensloeg, verwachtte ik dat mijn aandacht een kwartier van de dagelijkse sleur van de colleges zou worden getrokken.
Mijn oog viel op een cartoon die het artikel over het mogelijke verdwijnen van de opleiding Joods- en Hebreeuwse studies.
Het is niet de eerste keer dat een Arabier heftig reageert op een cartoon (en tot zover heb ik enige pyromane neigingen weten te weerstaan), maar hierin werd ik gesteund door de hebraïci-in-opleiding waarmee ik een aantal colleges deel.
We waren op zijn minst nogal teleurgesteld dat de cartoon een situatie schetste waarin de universiteitsraad en de faculteitsraad werden afgeschilderd als een Palestijn respectievelijk Israëli.
De cartoon slaat de plank totaal mis: het blijkt dat - in de ogen van de cartoonist - elke zaak waar het Jodendom iets mee te maken heeft wel terug te leiden valt op het Arabisch-Israëlisch conflict.
Ik betreur daarom dat de eindredactie daarom niet heeft gekozen voor een ietwat scherper of humoristischer cartoon, want dat is iets dat ik na anderhalf jaar toch wel van ze gewend ben.
Imar Koutchoukal, Student Arabisch