Eerder schreef ik over verloren dagen en hoe makkelijk het is om al je verantwoordelijkheden voor je uit te schuiven. Koffietje hier, lunch daar en voor je het weet is de dag voorbij.
Dat heeft wat stof doen opwaaien. Mijn baas vermeldde dat ze het had gelezen en hoewel ik mij probeerde te verontschuldigen door te zeggen dat het allemaal wat dik was aangezet, kreeg ik het gevoel dat ze zich toch wel zorgen begon te maken over haar werknemer.
Ook ontdekte ik dat er een hele industrie is opgetuigd om luie mensen als ik te helpen. Op de tijdlijn van mijn LinkedIn verscheen de oprichtster van het scriptielokaal; de redactie van Mare kreeg een boek toegestuurd over omgaan met studieontwijkend gedrag.
Kortom, de wereld wilde mij met man en macht helpen. Ik moest alleen maar even de uitgestoken hand vastpakken. Een afspraak bij het scriptielokaal was snel gemaakt en het boek zag eruit alsof je het in één luie zaterdagmiddag kon weglezen. Ik stond aan de vooravond van een nieuw leven. Gewapend met de juiste kennis en de goede mensen om mij heen zou ik eindelijk de koe bij de horens vatten en nooit meer een deadline hoeven missen.
U voelt hem al aankomen.
De praktijk bleek weerbarstiger te zijn dan het ideaal. Het boek over studieontwijkend gedrag heb ik nog niet opengeslagen; mijn online afspraak bij het scriptielokaal heb ik moeten afzeggen wegens drukte. Poging twee staat vooralsnog niet op de planning.
Uitgestoken handen sla ik het liefst weg, ik kan alles wel op eigen kracht. Ik heb geen hulp nodig want ik weet alles zelf toch beter.
Desalniettemin zag ik mij wel geconfronteerd met een probleem en problemen moet je oplossen. De beste manier om dat te doen is ergens geld tegenaan gooien en dat heb ik dan ook maar meteen gedaan. Ik gebruik sinds een paar weken een niet nader te noemen productiviteitsmanager die mij een slordige €50 per jaar kost. Wat het voordeel is van de premium versie ten opzichte van de gratis versie is mij nog steeds niet helemaal helder, maar die €50 afrekenen voelde heerlijk daadkrachtig.
In het programmaatje voeg ik taken toe aan projecten. Ieder project heeft zijn eigen kleur en ook de prioritering van je taken gebeurt volgens een kleurenschema. Per dag zie ik precies wat ik moet doen. Een puntensysteem zorgt ervoor dat ik scherp word gehouden. Ieder weekend doe ik een productivity review en neem ik nog eens kritisch mijn week door. Waar liggen mijn priorities, challenges en opportunities. Niets ontglipt mijn alziend oog.
Of mijn nieuwe systeem tot meer productiviteit leidt weet ik niet. Wel is het zo dat als ik nu stop met studeren om te lunchen, ik precies weet welke taken ik voor me uit aan het schuiven ben. Idealiter zou ik ze ook nog uitvoeren maar vooralsnog is het inzicht dát ik iets uitstel en een overzicht van wélke verantwoordelijkheden ik naast me neerleg al pure winst.
Omar Ghaly studeert Egyptologie