Joyce: ‘Mensen kennen ons van de rode jassen met Cassis erop.’

Daphne (preses): ‘We zien elkaar elke maandag op de borrel.’

Vicky: ‘We gaan lekker drankjes drinken met z’n allen en praten over wat je hebt meegemaakt.’

Joyce: ‘De laatste roddels, chickpraat.’

Daphne: ‘Om twaalf uur zingen we ons lied: “We konden het drinken niet laten. Om twaalf uur Cassis als het kan.” Dan gaan de eerste mensen weg, die moeten vroeg naar college of stage. Anderen blijven tot drie uur hangen. Soms vinden we het leuk om te zooien. Niet één op één zomaar een andere chick op de grond gooien, maar als we zien dat een ander dispuut een borreltafel heeft, waar wij dan een spel op willen doen, dan proberen we die af te pakken.’

Vicky: ‘Als we de tafel hebben, zingen we een ander lied.’

Daphne: ‘Dat is meestal ook het eindsignaal, dan gaat iedereen weer een drankje drinken.’

Joyce: ‘We hebben allemaal altijd ons woordje klaar, praten makkelijk’

Daphne: ‘We zijn vrij aanwezig. Het is niet het standaard, lieve, rustige meisjesdispuut. Niet dat we daardoor heel erg mannelijk zijn. Maar we vinden wel dat je moet zeggen wat je denkt.’

Joyce: ‘Er is niet echt concurrentie tussen disputen. Er is geen systeem dat bepaalt dat je clubje één bent.’

Daphne: ‘Als de nieuwe lichting meiden komt, dan organiseren alle disputen activiteiten.’

Vicky: ‘Het is geen gevecht om de meiden. Maar we hopen natuurlijk dat de leukste meiden voor ons gaan. Daarom is er toch een beetje competitie is in deze periode.’

Daphne: ‘In april zijn we naar Sri Lanka geweest op lustrumreis. Met meer dan twintig meiden twee weken lang in een bus het land door. Dat was fantastisch. Je bent wel even huiverig. Met twintig meiden, hoe zal dat gaan?’

Joyce: ‘Op de middelbare school betekende zo’n grote groep meiden toch altijd beetje ruzie. Maar we zijn allemaal wat ouder geworden en makkelijker in de omgang.’

Vicky: ‘Casseuten zeggen gewoon snel waar het op staat. Je gaat niet erna nog roddelen, maar zegt het direct. Misschien dat Cassis als een uitgesproken dispuut geldt binnen Quintus.’

Joyce: ‘Casseut ben je voor het leven. Binnen het dispuut heb je families, verticale verbanden. Daar eet je soms mee. Dan zit je echt met dames van veertig aan tafel.’

Daphne: ‘Je spreekt de meiden die het hebben opgericht. Dat is leuk, je kunt vragen stellen over hoe het vroeger ging.’

Vicky: ‘Het is interessant om te zien hoe het verandert. Er is altijd een mannendispuut waar veel leden van Cassis een relatie mee hebben. Nu is dat Capone.’

Daphne: ‘Als je zegt dat je een relatie hebt met iemand van Capone, dan gaan ze helemaal stuk. Dat waren vroeger een beetje de nerdjes van de vereniging. Dat begrijpen ze totaal niet.’