‘Al tijdens mijn studententijd was ik met een absurdistisch groepje aan het toeren. Mijn scriptie ging over ironie als postmodernistisch fenomeen in de tijdsgeest van de jaren 90. Je zag het toen bij Quentin Tarantino, Jiskefet en Paul de Leeuw. Ironie neemt geen stelling in, geeft niet prijs wat je vindt’, zegt Ronald Snijders, terwijl hij zich verontschuldigt voor zijn ‘enorme kater’. Hij is jarig.

‘Tegenwoordig is er meer satire. Cabaretiers verkondigen een mening met de suggestie van een alternatief voor hetgeen ze belachelijk maken. Dat spreekt mij minder aan. Het absurdisme biedt geen alternatief: het is gewoon vreemd. Satire reageert op de buitenwereld, absurdisme meer op de binnenwereld. De beleving wordt gekanteld, met een lach als resultaat. Kijk naar Monty Python. Ik houd van idioterie, maar op een intelligente manier.’

In One Man Show trekt een showmaster met een wervelwind van gasten, nieuwslezers en kandidaten aan je voorbij, allen door Snijders vertolkt. Zelfs de showdanseressen en konijnen ontbreken niet. ‘Het is een ouderwets groots tv-amusement, inclusief showballet, orkest en rare onderdelen zoals de pincode-loterij. Het gaat razendsnel. Ik wil het publiek constant een stap voor zijn.’

Inspiratie haalt hij vooral uit de media. ‘Welke taal wordt daar gebruikt? Hoe lees je die berichten en waarom slik je ze in veel gevallen voor zoete koek?’ Door strakke, herkenbare mediavormen perfect te imiteren, kan Snijders de inhoud naar hartenlust manipuleren. Als serieuze nieuwslezer verkondigt hij dat uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken, dat mannen met een pistool vaker gelijk hebben dan mannen zonder pistool.

Snijders goochelt met woorden. Voor het boek De alfabetweter (‘iemand die beweert betere woorden te weten dan tot nu toe met het alfabet zijn gemaakt’) bedacht hij samen met Fedor van Eldijk duizend nieuwe woorden die het niet gaan halen. Van de weerman (‘een man die twee keer van geslacht is veranderd’), het tepelschaartje (‘schaartje om tepels mee af te knippen. Bijvoorbeeld. wanneer men helemaal krankzinnig geworden is’) tot de verwekkerradio (‘de radio van je (echte) vader’): zijn vondsten creëren een bizarre wereld die hij zonder al te veel moeite aan zijn publiek weet te verkopen.

‘Soms versta of lees ik dingen verkeerd. Maar het maken van nieuwe woordgrappen is af en toe ook echt ambachtswerk. Fedor en ik zitten elke week een paar uur samen online in een document te werken.’ Ook zijn Twitterfeed @NormaleMensen staat vol talige grapjes. ‘Show in Tiel gaat wegens omstandigheden gewoon door’, twitterde hij na de grote stroomstoring vorige week. En: ‘Wolf nu ook gezien in Nederlandse dierentuin.’

Snijders: ‘Later zou ik nog wel eens een film willen maken. Verder heb ik elk ander medium al kunnen misbruiken.’

Ronald Snijders, One Man Show

Theater Ins Blau

16 april, 20:30 uur, € 17