Columns & opinie
Zoveel internationals heeft Leiden niet, zegt de bange rector
Leiden durft zich kennelijk niet af te zetten tegen de perverse prikkelparade waarin universiteiten vastzitten, dus gooit rector Hester Bijl het op een andere boeg: hier is (nog) niets aan de hand.
Anoushka Kloosterman
donderdag 22 september 2022
Illustratie Silas.nl

Misschien had rector Hester Bijl haar dag niet, of hadden communicado’s haar zogeheten ‘collegecolumn’ met de titel ‘Grenzen aan instroom internationale studenten?’ op de medewerkerssite zolang gefilterd, gezoet en verdund dat er niets meer overbleef dan waterige bestuurderslimonade met een medicinale bijsmaak die je wantrouwend doet smakken: hier klopt iets niet.

Maar wat?

Te midden van universiteiten die worden overspoeld met een oncontroleerbare studentenstroom, campings die volstromen met studenten in tenten omdat ze geen kamer kunnen vinden en werknemers die bezwijken onder de onderwijslast, heeft Bijl een heel andere benadering: in Leiden is niet zoveel aan de hand.

De Universiteit van Amsterdam wilde een quotum invoeren op de internationale instroom. Dat was de uitgelezen kans voor andere universiteiten om gezamenlijk op te trekken tegen de perverse prikkelparade waarin ze allemaal vastzitten, al werkt dat alleen als iedereen meedoet.

Maar niet alle universiteiten blijken hun stuk van de internationale studententaart zo makkelijk te willen opgeven. Kennelijk is Leiden er daar één van.

Want wat schrijft de rector?

‘Op dit moment is de instroom van internationale studenten bij ons geen groot probleem.’
En: ‘Ten opzichte van andere universiteiten hebben wij relatief weinig Engelstalige bacheloropleidingen. Het percentage buitenlandse studenten is de afgelopen jaren licht gestegen.’

Weinig?
Licht?
Echt?

Die ‘lichte’ stijging gaat over honderden studenten per jaar. Leiden heeft 18 Engelstalige bachelor(track)s, meer dan Utrecht of Rotterdam, en maar liefst 240 Engelstalige mastertracks, meer dan de UvA. De instroom bij de masters ligt dan ook bijna net zo hoog als in de hoofdstad.

Want hoewel Bijl wel de wens herhaalt voor ‘flexibiliteit voor selectie bij specialisaties’ en ‘de mogelijkheid om de groep internationale studenten te beperken als dat nodig is’ (een quotum dus) is die wens tot niets verwaterd met goedmaakpraat. Bijl stelt dat ze ‘vooral positieve kanten ziet’ aan de instroom: ‘We hebben hun talent hard nodig.’

Gelukkig maar, want er komen er nog veel meer bij. Iets waar de universiteit graag mee pronkt, overigens; internationalisering is al tijden een rotsvast onderdeel van elk strategisch plan.

Des te meer reden om ze goed te verzorgen, maar als het om ruimte gaat, valt het opeens allemaal wel mee en is bijbouwen niet nodig. Bij gemeentelijke bouwplannen gaat de universiteit tegen alle prognoses in, en voorspelt een minuscule stijging van het aantal internationals.
‘Op dit moment’ is het ‘bij ons’ misschien ‘geen groot probleem’, maar dat zijn wel meer dingen niet: een te laag maandbedrag voor je energierekening, of het coronavirus in januari 2020.

Het bestuur van de UvA wist waarschijnlijk dat het kabinet een quotum niet zou goedkeuren. Maar omdat de minister het wetsvoorstel waarmee universiteiten de instroom kunnen reguleren nog even laat ‘sudderen’, konden ze niet anders dan met gestrekt been erin.
Jammer dat Leiden daar niet aan mee durft te doen.