Cultuur
The Murder Capital: tragedie en tasty hamburgers
De Ierse band The Murder Capital brak vorig jaar door en speelt vrijdag op het Grauzone Festival in Den Haag. Mare sprak met gitarist Cathal Roper. ‘Niemand zit te wachten op een stelletje zoutzakken op het podium.’
Vincent Bongers
donderdag 6 februari 2020
The Murder Capital, met links gitarist Cathal Roper. Foto Neelam Khan Vela

Eindelijk. Tourmanager Joe aan de telefoon. ‘Sorry dat ik niet eerder opnam’, verontschuldigt hij zich. ‘Maar ehm, er is een probleempje. "Pump" is kwijt. Ik kan hem niet bereiken. We zijn in Berlijn, hij loopt ergens in de wijk Kreuzberg.’

‘Pump’ is Cathal Roper, gitarist van The Murder Capital. De Ierse band brak vorig jaar door en speelt vrijdag op het tweedaagse Grauzone-festival in Den Haag. Het vijftal leent van postpunkhelden als Joy Division, Echo & the Bunnymen en The Sound, maar vermijdt opzichtig jatwerk. De nummers op de zinderende debuutplaat When I Have Fears sleuren de luisteraar langs angst, hoop en liefde.

‘De zelfmoord van een goede vriend zorgde voor een enorme connectie tussen ons’

Het debuutalbum van de band is geïnspireerd door meer cerebrale zaken dan de Duitse snackcultuur. De titel komt uit het sonnet ‘When I have fears that I may cease to be’ van de negentiende-eeuwse dichter John Keats, over de angst te vroeg te sterven, voordat je hebt bereikt wat je wilt bereiken. ‘Dat gedicht sprong er echt uit’, vertelt Roper. ‘Het gaf ons richting en hielp ons ontdekken welke gevoelens we wilden uitdrukken en hoe we wilden klinken. Dat pad was niet echt helder toen we begonnen met schrijven.’

Een andere, treurige invloed was de zelfmoord van een goede vriend van de band. ‘Dit zijn heavy zaken die iedereen kan meemaken. Het zorgde ook voor een enorme connectie tussen ons, maar schept ook een band met de mensen die naar de optredens komen. Het was graven naar wat deze gebeurtenis precies met ons deed. Daardoor werd het maken van de plaat haast therapie. In de songs kwamen zaken naar boven waarvan we ons niet eens bewust waren.’

‘We spelen zonder angst’

Vaak druppelde tragedie ook op een indirecte wijze door in het schrijven van nummers. ‘We zaten naar een documentaire te kijken over de Amerikaanse fotograaf Francesca Woodman. Haar werk is prachtig en we vonden haar een heel mooi persoon. Ze pleegde zelfmoord op 22-jarige leeftijd, heel treurig natuurlijk. De volgende dag hadden we allemaal een bepaalde mindset door het zien van die film en toen kwam een groot deel van het nummer ‘Green & Blue’ tot stand. Het is moeilijk om uit te leggen hoe dat precies kan. Het gebeurde gewoon.’

De band maakt naam als furieuze live-act. ‘Het is heel belangrijk dat we alles geven’, verklaart Roper. ‘We willen de songs recht doen. Er is niets aan als er vijf zoutzakken op het podium staan die ongeïnteresseerd doen. Dan voelen de mensen in de zaal zich niet goed en voelen wij ons niet goed. We hebben enorm veel vertrouwen in elkaar en vangen elkaar op als er iets misgaat. We maken ons nooit zorgen op het podium. We spelen zonder angst.’

The Murder Capital speelt vrijdag 7 februari op het Grauzone Festival Paard, Den Haag, € 37,50 zie www.grauzonefestival.nl