Appen schept toch minder een band
Rechtenstudent Dilara Kocaman (20), woont bij haar moeder in Voorburg.
‘Ik vind de studie superleuk, daar ben ik heel blij mee, maar het is een hele andere ervaring dan het normaal was geweest denk ik. De hoorcolleges zijn heel leuk en interessant, maar het is lastig om je ertoe te zetten: je moet het allemaal alleen doen.
‘Ik kom uit Voorburg. Om de week op donderdag ga ik met de trein naar Leiden, voor werkgroep en tutoraat. Niet zo vaak dus. Ik ben iedere keer heel blij als ik naar Leiden moet, het is goed om er af en toe naartoe te gaan. Het enige nadeel is dat ik dan vroeg op moet. De rest van de week sta ik wel na negen uur op.
‘Sowieso wilde ik het eerste jaar thuis blijven wonen. Het is fijn om thuis te komen en dat er dan gekookt is enzo. Volgend jaar wil ik wel lid worden en uit huis gaan, maar dit jaar gaat alles toch heel erg anders. Dan kan ik prima nog een jaartje wachten zonder veel te missen.
‘Ik heb meegedaan aan de El Cid en had gelukkig een heel leuk groepje, met die meiden heb ik nog wel contact af en toe. Mijn werkgroep spreek ik ook veel en ik ken nog een paar mensen van de middelbare school die ook rechten zijn gaan doen.
‘Het voordeel is dat iedereen graag nieuwe mensen wil leren kennen, dat is nu voor iedereen moeilijker natuurlijk. Ik heb wel het idee dat mensen er daardoor meer voor open staan. Dus de mensen die je leert kennen, doen wel meer hun best om contact te houden.
‘Ik kijk heel erg uit naar de feestjes, als het weer kan. Gewoon het uitgaan. Weer uit eten, dat je normaal kan winkelen, niet de hele tijd een karretje hoeft te pakken. En ook dat er minder die angst is: zou ik wel met diegene afspreken, want ik ga ook naar m’n opa en oma deze week.
‘Het echte studentengevoel moet nog komen, al voel ik me ook geen scholier meer. Het is wel heel anders dan de middelbare school, qua studiemateriaal en de hoorcolleges en werkgroepen, maar om nou te zeggen dat ik echt student voel, nee.
‘Ik denk wel dat dat meer komt als ik straks vaker naar Leiden ga. Dan heb je ook meer contact met je medestudenten. Nu kunnen we bijvoorbeeld na een tentamen ook wel met elkaar delen wat we lastig vonden, maar het gaat allemaal via de app. Dat schept toch minder een band.’
Alles ligt een beetje stil
Pepijn Smals (19) studeert sinds vorig jaar natuur- en sterrenkunde en is dit jaar lid geworden bij Minerva. Hij woont in een studentenhuis.
‘Vorig jaar wilde ik al lid worden bij de tent, alleen toen was ik nog te jong. Ik heb dus al een jaar gestudeerd. In het eerste half jaar woonde ik nog bij mijn ouders, in februari ging ik op kamers in onderhuur, en in maart kwam de lockdown. Nu woon ik twee maanden in een heel leuk studentenhuis met z’n zevenen.
‘Deze zomer ben ik dan toch lid geworden van Minerva. Gelukkig werd ik ingeloot. De KMT was een paar avonden, en er was niet echt mogelijkheid om nieuwe mensen te leren kennen. Door het hospiteren heb ik wel mensen ontmoet, zo ben ik ook in een kern terecht gekomen.
‘Ik ben ook gewoon aan mensen gaan vragen of ze nog huisgenoten hadden die lid zijn geworden bij de tent, en of zij zin hebben in een koffietje of biertje. Inmiddels hebben we een kleine kern van elf man. We kennen elkaar niet heel goed, we kunnen natuurlijk ook niet met z’n allen bij elkaar komen nu.
‘Er zijn nog geen data of deadlines voor de inauguratie van de kern, dat ligt allemaal stil. Ik ben zelfs al anderhalve maand niet op de tent geweest. Ze hebben wel online Zoomborrels georganiseerd met alle eerstejaars. Dat was een leuk idee en het is fijn dat ze iets voor ons bedenken, maar in de praktijk werkt dat niet optimaal.
‘Door het huis krijg ik wel het gevoel dat ik student ben. We hebben af en toe feestjes enzo, dus dat is gelukkig wel een beetje wat ik ervan verwacht had. Voor de rest ligt het nu natuurlijk een beetje stil.
‘Het is wel jammer dat ik nu een jaar mis. Rond deze tijd zou je al een jaarclub hebben, normaal gesproken, en zou je al bezig zijn met elkaar goed leren kennen. Het is jammer dat je weinig mensen ontmoet en dat je nu niet al een hechte band met elkaar kan opbouwen. Dat schuift nu allemaal op.
‘Het borrelen mis ik wel. Of nou ja, missen, ik heb het nooit meegemaakt, maar dat is wel waar ik het meeste naar uitkijk: jasje-dasje bier drinken met je maten.
‘Ik ben blij dat ik in zo’n leuk huis woon. Nu in een studio wonen, of als ik nu nog bij m’n ouders had gewoond, dat lijkt me helemaal niks. Dan had ik me toch wel even achter m’n oren gekrabd: is dit het studentenleven?’
Jammer dat we de feesten moeten missen
Geneeskundestudent Niels Ponssen (18) is lid geworden bij Njord en woont op kamers.
‘Dit jaar heb ik mijn diploma gehaald, of eigenlijk: gekregen. Ik kom uit Dordrecht en begon met treinreizen net als iedereen, maar vond al snel via Facebook het leuke huis waar ik nu woon. Dat maakt het ook mogelijk om actiever te zijn bij Njord, waar ik lid ben geworden.
‘In het begin, toen we in dat dalletje zaten, mocht daar nog best veel. We hadden een sportdag als kennismaking, dat ging eigenlijk zoals het altijd gaat denk ik. Je wordt in een startersploegje gedaan en dan leer je roeien met elkaar.
‘Het grote verschil is dat je geen borrels hebt. Je eet wel met elkaar, maar dat is niet hetzelfde als in een stampvolle zaal bier samen drinken. Dus daardoor ken ik lang niet mijn hele lichting, sterker nog: misschien ken ik maar vijftien procent ofzo.
‘Toch heb ik wel heel erg het studentengevoel. Dat komt doordat ik nu in Leiden woon, daar begon het echt. Voor die tijd ging ik steeds met de trein en was ik vaak thuis bij mijn ouders. Dan voel je je niet bepaald student; er wordt voor je gekookt en je moet alles verantwoorden. Nu ik op kamers ben gaan wonen, kan ik met m’n huisgenoten mooie avonden maken.
‘Op kamers gaan heeft er ook voor gezorgd dat ik nu ga wedstrijdroeien. We konden voor de lockdown gelukkig gewoon met een aantal aanpassingen trainen. Afgelopen zaterdag hebben we een wedstrijd gehad, die ging best goed. Nu trainen we door in ons eentje en zijn er even geen wedstrijden tot er weer versoepelingen komen.
‘Op 8 januari gaan we officieel in training, dan mag ik een half jaar geen bier drinken en moet ik op tijd naar bed. Normaal gesproken is deze periode gevuld met feesten zodat je last minute nog even kan genieten van het studentenleven, dus het is wel jammer dat we dat missen.
‘Aan de andere kant is corona juist ook wel een reden geweest om te gaan wedstrijdroeien. Dan heb ik toch nog iets leuks om te doen, en je hoeft nu toch niet veel te missen aan feesten enzo. Ik ben ook blij dat ik een superleuke ploeg heb met medewedstrijdroeiers die er allemaal voor willen gaan. Dat ik een jaar in ga met allemaal enthousiaste gasten geeft wel hoop.’