Columns & opinie
Polsbandjes? Echt? Bedankt Hugo, voor dit compleet onmogelijke plan
Terwijl werkelijk niemand dat een goed idee vindt, wil de minister toch toegangscontrole in het hoger onderwijs inclusief uitgebreid controlesysteem uit de grond te stampen en (toch al overwerkte) docenten verplichten tot (nog meer) hybride onderwijs.
Anoushka Kloosterman
donderdag 25 november 2021
Illustratie Silas.nl

Het wetsvoorstel van Hugo de Jonge over coronatoegangsbewijzen in het onderwijs is een goed eerste hoofdstuk van een thriller: het staat vol passages die hinten naar een onvermijdelijke catastrofe.

Niemand lijkt het een goed idee te vinden, maar elk bezwaar van de onderwijsinspectie, onderwijsinstellingen, en studentenorganisaties – iedereen die er iets mee te maken heeft, kortom – schuift het kabinet af op een toekomstige ministeriële regeling en onzinnige suggesties.

Neem de paragraaf waarin de onderwijskoepels vertellen dat ze zoveel verschillende locaties hebben, dat het onmogelijk is om voor al deze plekken – patsboem! – een volledig controlesysteem uit de grond te stampen en genoeg poppetjes aan te nemen om het te bemannen.

Het antwoord van De Jonge: ‘Bij campusomgevingen kan de toegangscontrole schaalvoordelen opleveren, in de vorm van polsbandjes-systemen waarmee ervaring is opgedaan in andere sectoren.’

Bedankt, Hugo.

Daar ging het niet over.

Hoe hard onderwijskoepels ook roepen dat ze onmogelijk meer kunnen vragen van hun docenten en dat het plan volstrekt onuitvoerbaar is, de demissionaire minister schat in dat instellingen ‘naar verwachting in zekere mate toegerust zijn om naast fysiek onderwijs een hybride of digitale vorm aan te bieden’.

Waarom vraag je het dan?

Het verlanglijstje gaat door. Instellingen hebben verantwoordelijkheid – sorry, een ‘inspanningsverplichting’ – om degenen die niet willen vaccineren op elke mogelijke manier tegemoet te komen, maar tegelijkertijd ‘het onderwijs zoveel als mogelijk in dezelfde vorm te organiseren onder de omstandigheden zoals ze dat voor de coronapandemie gewoon waren te doen’.

Dat betekent ook dat er genoeg gratis teststraten moeten zijn voor studenten die zich niet willen laten vaccineren.

Waarom dient een minister een plan in dat niet uitgevoerd kan worden? Uit principe? Therapie?

Ter verheldering: willen, niet kunnen. Deze faciliteiten zijn voor de principiële weigeraars, niet voor studenten met medische indicatie.

Uit pilots bleek dat onderwijsinstellingen helemaal niet in staat zijn om dat zelf te organiseren, maar ach. Ze mogen aansluiten op het landelijke netwerk, dat momenteel volledig overspoeld is. Als dat niet genoeg is, mogen de universiteiten zelf een particuliere testaanbieder bellen.

Bedankt, Hugo.

Het ministerie wil zó secuur alle schijn van ongelijke behandeling omzeilen dat alle urgentie uit het stuk is gezogen, en terwijl ziekenhuizen overstromen ligt er een manifestatie van een fantasie in plaats van een wetsvoorstel: een wensvoorstel dus.

Los van de vraag waarom je als minister iets indient dat niet praktisch uitgevoerd kan worden (uit principe? Therapie? Wat zijn hier de verwachtingen?) is het resultaat behoorlijk lullig voor de mensen onderaan de voedselketen.

De Jonge schuift het af op de instellingen. Die zullen het – al dan niet onder protest – delegeren naar de faculteiten, dan gaat het naar instituten, opleidingen, tot het niet verder afgeschoven kan worden. Dan kom je bij de docenten, die nu toch al bezwijken onder de werkdruk.

We gaan zien hoe dit afloopt. Wellicht wordt er vrijdag een lockdown afgekondigd en kunnen de polsbandjes wachten tot het voorjaar.

Maar toch bedankt, Hugo.